Pashtriku.org, 8 maj 2018: (Intervistë me veprimtarin e LPK-së, Ibrahim Kelmendi) –
– “Banda e treshes ( Thaçi – Haliti – Syla) duhet të ketë grabitur rreth 70 % të ndihmave financiare, të grumbulluara për UÇK-në. Secili shtab i zonave do të duhej të dëshmonte sa ndihma ka marrë nga ato mjete. Po të guxonin dhe të bëheshin të sinqertë, do të konkretizohej akoma më shumë ky sabotim. Ta zëmë, vetë i kam pyetur Sylejman Selimin dhe Agim Çekun për kohën që ishin komandantë të Shtabit të Përgjithshëm, nëse dinë diç për qarkullim të mjeteve financiare, respektivisht nëse kanë pasur kompetencë komanduese e kontrolle mbi mjetet financiare të UÇK-së, dhe që të dy janë përgjigjur se nuk u janë dhënë as të holla xhepi sa për të blerë cigare. Shtabet e zonave i kishin në dispozicion, si ndihma, vetëm mjetet financiare që nuk i kishte grabitur banda e treshes (Xhaviti, Azemi e Hashimi), e që ishin ndoshta rreth 30 % të mjeteve të përgjithshme.
– Në Fondin “Vendlindja thërret” mund që kanë hyrë gjithsej rreth 50 milionë euro. Nga ato rreth 15 milionë euro mund që janë grumbulluar në Fondin në Gjermani, ndërsa 35 milionë në gjithë emigracionin tjetër. Bile një pjesë janë grumbulluar edhe në Kosovë dhe i janë dorëzuar “shtabit” të treshes në Tiranë. Prej atyre që janë grumbulluar në Gjermani, 8 milionë DM (4 milionë euro) u janë dorëzuar Gani Thaçit (vëllait të Hashimit) dhe Fatmir Zymerit (argatit të Xhavitit), i ramë në Oslo. Atyre u janë dorëzuar nga 4 milionë DM, pak ditë para se të përfundonte lufta dhe nuk duhet të jenë harxhuar fare për UÇK-në…” – kështu ka thënë I.Kelmendi në një intervistë për gazetën “Kosova Sot” – në janar 2016.
***
“Peshqit e mëdhenj” të pasluftës duhet të jenë marioneta të shërbimeve të huaja inteligjente
Kosova Sot”: Këto ditë u lajmërua nga Holanda se po bëhet gati të themelohet Gjykata Speciale, e cila do të ketë të akuzuar ish-drejtues të UÇK-së. Kanë qarkulluar emra, por zyrtarisht nuk dihet se kush do të akuzohet. A keni ndonjë ide se kush mund të përfundojë në këtë tribunal për krimet e supozuara të luftës?
Ibrahim Kelmendi: Jo, nuk kam, pos atyre që janë përfolur gjatë debateve, kur është votuar në Këshillin Evropian, aty ku është vendosur që të hetohet krimi i supozuar për trafikim me organe, respektivisht e ashtuquajtura “shtëpi e verdhë”. Unë qysh atëherë i kam dhënë intervistë gazetarit gjerman, Erich Ratfelder, për të dëshmuar të kundërtën e atyre akuzave, duke u thirrur në faktin se isha njëri nga administruesit e ndihmave të fondit “Vendlindja thërret” dhe po të kishim “shtëpi të verdhë” si bazë, do të isha i informuar.
“Kosova Sot”: A është e pritshme që kjo gjykatë do të arrijë t’i zbardhë edhe vrasjet politike të pasluftës, që kanë ndodhur në Kosovë, por edhe të gjykojë shumë raste të tjera kriminale të fushave të ndryshme, të cilat lidhen me “peshqit ë mëdhenj” të politikës, e të cilat nuk e pati guximin t’i trajtojë gjyqësori i Kosovës, as në kohën e UNMIK-ut dhe as EULEXi dhe vendorët pas shpalljes së pavarësisë?
Ibrahim Kelmendi: Do të dëshiroja, por jam skeptik, meqë kjo gjykatë është më shumë zhurmim sesa sinqeritet e drejtësi. Përndryshe, nuk do të angazhoheshin edhe Hashim Thaçi, Xhavit Haliti dhe të tjerë që ajo të miratohej nga Kuvendi i Kosovës. Dik Marty, Serbia, Rusia dhe miqtë e tyre e patën arritur qëllimin në Këshill të Evropës. Më shumë nuk duhet të jenë të interesuar. Pra, ata donin që të diskreditohej Aleanca, e cila kishte bombarduar Serbinë, sikur paskësh përkrah kriminelë që kanë bërë tregti edhe me organe të njerëzve. “Peshqit e mëdhenj” të pasluftës duhet të jenë marioneta të shërbimeve të huaja inteligjente dhe nuk besoj se do t’i dënojnë marionetat e tyre.
“Kosova Sot”: Por, mos të harrojmë se një herë u vu në pikëpyetje nga PDKja votimi i Speciales, vitin e kaluar, dhe u desh ndërhyrja ndërkombëtare që të miratohej gjykata. Nga ana tjetër, tash Kuvendi duhet të ratifikojë një marrëveshje me Holandën për punën e Gjykatës dhe ende nuk dihet si do të shkojnë gjërat. Si e komentoni këtë fakt?
Ibrahim Kelmendi: Mund të jetë ashtu, meqë nuk i kam mbajtur mend detajet. E di që disa parlamentarë të PDK-së ishin kundër, meqë ata po i frikoheshin. Z. Hashim Thaçi dhe z. Xhavit Haliti angazhoheshin që t’i bindnin edhe ata deputetë të rebeluar që të votonin pro miratimit. Aktualisht Gjykata është çështje e koptisur. Duhet të ketë ngelur edhe ndonjë aspekt i natyrës organizative, financiare, teknike, do të thosha. Uroj që të hetohen, akuzohen dhe gjykohen vetëm ata që kanë bërë krime, me shpresë se nga gjykata politike, e cila qe imponuar në Këshillin e Evropës, të bëhet gjykatë që do të ndajë drejtësi. Fatkeqësisht, mandatin e ka për të gjykuar vetëm krimet e mundshme të pjesëtarëve të UÇK-së, por jo krimet monstruoze të forcave fashisoide serbe ndaj popullatës shqiptare.
UÇK-në e themeloi LPK-ja
“Kosova Sot”: T’i kthehemi pak themelimit të UÇK-së nga këndvështrimi juaj. Cili ka qenë roli i LPKsë në këtë ngjarje?
Ibrahim Kelmendi: Roli i Lëvizjes (LPK) ka qenë vendimtar. E para, Lëvizja në Kuvendin e saj të katërt, të mbajtur në verë 1993 në Prishtinë (në shtëpinë e bashkëveprimtarit Fatmir Brajshori), ka marrë vendim për të themeluar forcë të armatosur ushtarake, duke e ngarkuar ekipin që duhej të zbatonte vendimin. Meqë Lëvizjen në Kosovë e goditën përndjekje e burgosje të sforcuara të policisë serbe, kompetenca statutare për të zbatuar atë vendim i kaloi Lëvizjes, dega në emigracion (ose “jashtë vendi”, siç e quanim atëherë). Në vitin 1994 Këshilli i Përgjithshëm i Lëvizjes (në emigracion) vendosi formimin e Sektorit për rëndësi të veçantë dhe e ngarkoi me kompetencë Kryesinë ta mbikëqyrë atë sektor. Gjithashtu, Këshilli i Përgjithshëm mori vendim për të formuar fondin “Vendlindja thërret”, që të mblidhnim ndihma për të ndihmuar UÇK-në financiarisht.
“Kosova Sot”: Si do të mbikëqyrej ai fond, a menduat ndonjëherë si do të bëhej transparenca e tij?
Ibrahim Kelmendi: Fondi qe themeluar nga Lëvizja dhe administrohej nga Lëvizja, deri në momentin kur ndihmat i dorëzoheshin UÇK-së. Këshilli i Përgjithshëm i Lëvizjes ushtronte kontroll mbi strukturat e fondit “Vendlindja thërret”. Juridikisht, vetëm Lëvizjes i ka takuar, nëse do t’i bënte publike të dhënat. Gjithashtu, juridikisht ishin dhe janë kompetente institucionet kompetente të drejtësisë në shtetet ku ato fonde ishin të legalizuara. Tashmë Lëvizja dhe UÇK-ja kanë shkuar në histori, nuk ekzistojnë si subjekte. Dhe, prandaj nuk është dikush kompetent që t’i bëjë publike. Mundësia më praktike është që i gjithë dokumentacioni i Lëvizjes dhe i UÇKsë t’i dorëzohet Arkivit të Kosovës dhe aty të mund të konsultohej dhe t’i publikonin të dhënat ata që do të merreshin me hulumtime. Një pretendim i Shoqatës se veteranëve të Lëvizjes, e cila është në proces të formimit, është që të grumbullojë materialin arkivor dhe të organizojë hulumtimin e tij. Institucionet e drejtësisë në Kosovë, po të duan të hulumtojnë Fondin në Gjermani, mund të lusin Entin federativ të Kriminalistikës që t’ua japë një kopje të dokumentacionit, meqë atë ent e posedon krejtësisht. Edhe banka, ku ishte xhirollogaria e fondit, i ka të regjistruara të gjitha hyrjet dhe daljet, me emra konkretë. Kushdo që është i interesuar dhe mund të paguajë shërbimin e bankës, unë jam i gatshëm ta shoqëroj, meqë e kisha të deponuar nënshkrimin për tërheqje të ndihmave që kanë hyrë aty. Ndoshta edhe një detaj është me rëndësi: E kam lutur shërbimin për mbrojtje kushtetuese (si është AIK në Kosovë), që t’i kontrollojë ndihmat që hynin në xhirollogari, nëse kishin prejardhje nga gjaku i bardhë (siç i quan në veteranë të devotshëm ndihmat e fituara me djersë).
“Kosova Sot”: A ka pasur luftë për pushtet ndërmjet aktivistëve të asaj kohe, për të marrë meritat e UÇK-së?
Ibrahim Kelmendi: Rëndom, edhe në familje goxha të vogla ka garë për primat e kuletë, e lëre më në organizime të mëdha. Në prag të kuvendeve të Lëvizjes dhe mbledhjeve të Këshillit të Përgjithshëm, kur paralajmërohej se do të zgjidheshin udhëheqës, ndodhnin të bëheshin lobime nga personat që dëshironin të zgjidheshin. Fatkeqësisht, gara dhe komplotet eskaluan në mars të vitit 1998, saqë u detyruam të mbajmë Kuvend të jashtëzakonshëm të Lëvizjes (në fillim të majit 1998). Në atë kohë si komplotistë u eksponuan Xhavit Haliti, Azem Syla dhe Hashim Thaçi.
“Kosova Sot”: Kur thoni komplotistë, çfarë veprimesh bënë ata që i quani të tillë?
Ibrahim Kelmendi: Po numëroj vetëm disa më të rëndësishmet: sabotimin e ndihmës me armatim dhe financa të UÇK-së, qysh nga themelimi deri në tjetërsim të saj në TMK, komplotim të strukturave komanduese të UÇK-së, deri edhe të dyshimi për mënjanim fizik të atyre që kanë kundërshtuar “shtabin” e tyre, me seli në hotele e restorante të Tiranës. Banda e treshes duhet të ketë grabitur rreth 70 % të ndihmave financiare, të grumbulluara për UÇK-në. Secili shtab i zonave do të duhej të dëshmonte sa ndihma ka marrë nga ato mjete. Po të guxonin dhe të bëheshin të sinqertë, do të konkretizohej akoma më shumë kjo sabotazhë. Ta zëmë, vetë i kam pyetur Sylejman Selimin dhe Agim Çekun për kohën që ishin komandantë të Shtabit të Përgjithshëm, nëse dinë diç për qarkullim të mjeteve financiare, respektivisht nëse kanë pasur kompetencë komanduese e kontrolle mbi mjetet financiare të UÇK-së, dhe që të dy janë përgjigjur se nuk u janë dhënë as të holla xhepi sa për të blerë cigare. Shtabet e zonave kishin në dispozicion si ndihma vetëm mjetet financiare që nuk i kishte grabitur banda e treshes (Xhaviti, Azemi e Hashimi), e që ishin ndoshta rreth 30 % të mjeteve të përgjithshme.
“Kosova Sot”: A ka pasur, sipas jush, të infiltruar në këto organizime agjentë të UDB-së?
Ibrahim Kelmendi: Do të ishte tepër naive të mendojmë e besojmë që shërbimet serbe, me përvojë e profesionalizëm tepër të afirmuar në botë, të mos infiltronin marioneta e spiunë të tyre në radhë të Lëvizjes dhe UÇK-së. Por, unë nuk kam piketuar ndonjërin konkretisht. Por, edhe atëherë e kam shprehur shpesh se ndonjë devijant e destruktiv, ndonjë ahmak e egocentrik, ka bërë sabotazhe e komplote më të dëmshme sesa të kishin qenë njerëz të shërbimeve sekrete serbe. Ta zëmë, tre të apostrofuar kanë shkaktuar dëme tepër të mëdha.
Thaçi “humbi” në Zvicër, u bë agjent i shërbimit sekret ushtarak francez
“Kosova Sot”: Sot Hashim Thaçi është lideri kryesor në vend. Si e mbani mend ju angazhimin e tij?
Ibrahim Kelmendi: Kur Hashim Thaçi ka ardhur në Zvicër, unë kam pasur simpati e respekt, si për secilin bashkëveprimtar që arratisej nga Kosova. Fatkeqësisht, Lëvizja, Dega jashtë vendi, pati përvetësuar një praktikë tepër destruktive: kuadrot udhëheqëse të Lëvizjes në Kosovë, kur detyroheshin të arratiseshin, në degë sistemoheshin në këshilla popullorë, që ishin njësia bazike e organizimit. Aty të porsa të arratisurit duhej të fillonin veprimtarinë për t’u dëshmuar. Kundër kësaj praktike kam ngrit zërin edhe atëherë, me arsyetim se kuadrot udhëheqëse të Lëvizjes në Kosovë do të duhej të kooptoheshin menjëherë në Këshill të Përgjithshëm dhe në Kryesi, meqë Lëvizja në Kosovë ishte organizata kryesore, ndërsa Lëvizja jashtë ishte degë e saj. Edhe Hashimit i takoi e njëjta fatkeqësi. U sistemua në këshillë popullore (nuk me kujtohet në cilin qytet të Zvicrës) dhe nuk arriti të afirmohej për t’u votuar as për delegat kuvendësh, as për Këshill të Përgjithshëm. Kjo duhet ta ketë zhgënjyer atë dhe të jetë pasivizuar. Kështu mendoja atëherë. Më vonë me rezultoi se atë e kishte rekrutuar shërbimi sekret ushtarak francez (akronimi zyrtar: DGSE) dhe aty e tutje duhet t’u jetë nënshtruar specializimeve e disiplinës që kërkon një shërbim i tillë. Si dëshmi për këtë kisha “shoqërimin” e Hashimit me francezin ARNAUD DANJEAN, i cili ka qenë kuadër komandues në atë shërbim. Z. D. Arnaud e kam takuar e njohur personalisht. Me atë rast patëm edhe një përplasje aksidentale, e cila ndihmoi që ai të demaskonte veten e tij si kuadër i lartë i atij shërbimi. Për bindjen time, Hashimi gjatë gjithë Luftës vetëm ka zbatuar urdhrat e atij shërbimi. Misterioze për mua ishte, si e gjeti ai shërbim Hashimin, mos ndoshta ua kishte sugjeruar shërbimi simotër serb (?) Vazhdoj të kem bindjen se Hashimi, si marionetë e atij shërbimi, u ka shkaktuar dëme të mëdha UÇK-së, luftës së saj çlirimtare dhe Kosovës!
“Kosova Sot”: Megjithatë, sa mund të jenë bindëse këto që ju i thoni, nëse nuk ka një dokument që e vërteton të qenit agjent të Thaçit?
Ibrahim Kelmendi: Hahahaha, po më bëni të qesh. Cili shërbim sekret lëshon vërtetim për marionetat e tyre të kamufluara. Prandaj, ne na mbetet mundësia të bazohemi vetëm në zhvillimet në terren, siç thuhet, por edhe në deklarimet zyrtare të francezit Arnaud, i cili tani është parlamentar i Parlamentit të BE-së. Z. Arnaud e ka “shoqëruar” gjatë gjithë luftës dhe pastaj z. Hashim Thaçi. Nuk e besoj që ishin pederastë, për të pasur shoqërim aq të gjatë për marrëdhënie përkatëse.
Asnjë dyshim për Kadri Veselin
“Kosova Sot”: Po Kadri Veseli, që e udhëheq sot Kuvendin, si u ngjit në maje të SHIK-ut? Si u formua në fakt SHIK-u?
Ibrahim Kelmendi: Për Kadri Veselin nuk kam asnjë dyshim të konkretizuar. Atë duhet ta kem njohur qysh në vitet 1991 ose 92 në Tiranë, kur erdhi për studime. Atëherë ai ishte koleg dhe shok me vëllain tim, Qerimin, i cili më luti ta ndihmoja, meqë kishte edhe gjendje të keqe financiare. Vetëm para 4-5 viteve jam informuar që Kadriu ishte nip i shokut tim të ngushtë të studimeve në Prishtinë, tashmë të ndierit Fetah Kajtazi. Për shkak të rrezikimeve nga dekonspirimet, nuk ishte praktikë të pyesje për të dhëna familjare. Kur tamam është formuar SHIK-u dhe kush e ka formuar nuk e di. Pas lufte, meqë Azem Syla dhe të tjerë duhet të kenë komanduar pjesëtarë të SHIK-ut të më survejonin, e takova Kadriun dhe iu ankova. Ai më dha besë se vetëm përmbi kufomë të tij do të mund të më bënte ndonjë pjesëtar i atij shërbimi ndonjë sulmim fizik. I kam besuar, si edhe vetes time!
“Kosova Sot”: A i besoni edhe sot?
Ibrahim Kelmendi: Ka vite që nuk kam komunikuar me të. Besimi i ndërsjellë kultivohet vazhdimisht. Nuk kam arsye të mos i besoj. Por, tani nuk duhet t’ia kem nevojën, meqë Azemit e Xhavitit duhet t’u jenë konsumuar marionetat që i kanë shpërdoruar, falë edhe angazhimeve investiguese të shërbimeve, edhe ndërkombëtare. Por, po t’ia kisha nevojën, do t’i besoja.
Xhavit Halitit nuk ia kam besën
“Kosova Sot”: Xhavit Haliti në disa intervista e nxjerr veten si të rrezikuar, por në fakt ishte në rrezik apo ishte rrezik për shumëkënd?
Ibrahim Kelmendi: Unë edhe atëherë, kur pat ndodhur një eksplodim në korridorin e pallatit ku jetonte, e pata shegarisë se nuk kishte ditur ta bënte profesionalisht atë truk për ta afirmuar veten si të rrezikuar. Përndryshe, është tepër naive të besohet se UDB-ja paska vendosur ta vriste, por nuk ia ka dalë.
“Kosova Sot”: Çfarë raportesh keni pasur me Halitin?
Ibrahim Kelmendi: Nga viti kur është emigruar në Zvicër (ndoshta viti 1986), deri në vitin 1991, kur u bë shkues i marionetës së shërbimeve të Beogradit, Hajdin Sejdia, e kisha shumë shok. Unë ashtu e dija. Ai mund që ka simuluar. Aty e tutje, kur u bë legen (ndoshta epror) i Hajdin Sejdisë, na janë ndarë rrugët. Por, ai qe pozicionuar mirë në udhëheqje të Lëvizjes, falë kryesisht Emrush Xhemajlit, Ali Ahmetit, Gafurr Elshanit, të cilët nuk dinin të më informonin përmes kujt Xhavit Haliti ishte futur në organizim klandestin (“ilegal”). Pra, nga viti 1991 e këtej kemi pasur vetëm marrëdhënie diplomatike, bile vetëm në nivel konsultash, nëse mund të përdor këtë lloj simbolike. Kurse nga marsi 1998 jam ruajtur të mos ia kthej shpinën.
“Kosova Sot”: Çfarë kontributi ka dhënë Azem Syla?
Ibrahim Kelmendi: Për kontribute të Azem Sylës nuk di. Jam përqendruar t’ia vëzhgoj vetëm sabotazhet dhe komplotet e tij, qysh gjatë vitit 1996 e këtej. Problem e kisha të identifikoj cili kishte gradë më të lartë në atë bandë, Xhaviti, Azemi ose Hashimi. Azemi e Xhaviti e kishin halë në sy Ilir Konushevcin.
Kosova Sot”: Cila është e vërteta e vrasjeve që ndodhën në kohën e luftës në radhët e UÇK-së, si Konushevcit, Hallaçit, Shalës etj?
Ibrahim Kelmendi: Cila është e vërteta e vrasjeve që ndodhën në kohën e luftës në radhët e UÇK-së, si Për disa vrasje gjatë luftës akoma kemi shqetësime e zhurmime, meqë ende nuk janë ndriçuar. Vrasja e Ilir Konushevcit (i njohur me nofkën komandant “Mërgimi”), më 9 maj 1998, ishte një goditje e rëndë për UÇK-në. Dorasit vrastarë janë identifikuar. Ishin vëllezërit Demiri nga Tropoja. Ata u dekonspiruan, meqë vëllai më i ri u plagos rëndë në pusinë që kishte zënë dhe vdiq gjatë transportit drejt spitalit në Bajram Curr. Ndërsa, vëllai i madh, Besim Demiri, duhet të jetë ekzekutuar pas ca ditësh nga Fatmir Haklaj, atë kohë i legjendarizuar. Meqë vrasësit nuk duhet të kenë pasur qëllim plaçkitjen ordinere, siç ndodhi atëherë në Shqipëri, mbeti për të dyshuar kush i kishte komanduar e paguar, meqë vëllezërit Demiri ishin afirmuar si kriminelë, që vrisnin me pagesë. Atëherë e deri tani kam shkruar disa herë se Azemi e Xhaviti i kishin halë në sy Ilir Konushevcin, Qerim Kelmendin dhe “Dilaverin” (nuk po me kujtohet emri i tij / është në FSK), meqë këta tre kishin ngritur rrjet më të sofistikuar logjistik për futje të armëve e municionit në Kosovë. Gjatë marsit dhe prillit e nuhata se Xhaviti dhe Azemi ishin të vendosur të eliminonin edhe fizikisht, kushdo që ua rrezikon primatin e tyre në UÇK. Me shpresë se do të evitohej ai rrezik e biseduam edhe me Ilirin që Qerimin përkohësisht ta largojmë nga Shqipëria, meqë gjykonim se ai ishte kryesori që po i irritonte Xhavitin, Azemin e Hashimin. Iliri ishte i bindur se pa praninë e Qerimit do të mund të gjente një kompromis me Xhavitin e Azemin. Për Ilirin dihej se ishte “deleguar” në “Shtab të përgjithshëm” nga Zona e Llapit, në vend të heroit Zahir Pajaziti, që ishte vrarë nga policia serbe. Atëherë dhe sot vazhdoj të dyshoj se urdhri për vrasje të Ilirit duhet të jetë marrë në Serbi, ndërsa pagesën financiare duhet ta kenë bërë Xhaviti dhe Azemi. Fatkeqësisht, hetimet për vrasje të Ilir Konushevcit dhe shoqëruesit të tij, Dr. Hazir Mala, i ka sabotuar ekstra kryeministri i atëhershëm, Fatos Nano, me arsyetim se po u ndriçuan ato vrasje do të pasojnë vrasje hakmarrëse zinxhirore. Unë kam pasur rastin të shoh dosjen fillestare të hetimit, e “stazhionuar” në zyrë të kryeprokurorit të përgjithshëm (Sallaku) dhe jam bindur se hetimet fillestare janë ndërprerë me urdhër politik. Për vrasjet e Beadin Hallaçit dhe Shaban Shalës nuk jam i informuar konkretisht, prandaj nuk dua t’i shpërdoroj përfoljet për të sajuar spekulime.
“Kosova Sot”: A kanë lidhje këto vrasje me trafikun e armëve, që bëhej në atë periudhë?
Ibrahim Kelmendi: Jo, nuk kanë lidhje me trafikim armësh, meqë asnjëri nga të vrarët nuk është marrë me trafikim të armëve. Dyshoj se ata janë mënjanuar fizikisht për të mënjanuar konkurrencën.
“Kosova Sot”: Vrasje ndodhën edhe në Tiranë. Kush ishte i interesuar ta vriste ministrin e Mbrojtës në atë kohë të qeverisë ‘Bukoshi’?
Ibrahim Kelmendi: Për vrasjen e “ministrit të Mbrojtjes”, të ndierit Ahmet Krasniqi, është zhurmuar shumë, janë përhapur spekulime e shpifje nga më të ndryshmet. Unë përjashtoj mundësinë që vendimi për vrasjen e Ahmetit është marrë në Serbi, meqë Serbia nuk duhet të ketë qenë e interesuar të likuidojë marionetën e saj, të pozicionuar në pozicion aq me rëndësi. Edhe atëherë kur më ka kontaktuar z. Miftar Ziba, bashkëvendës i “kryeministrit” Bujar Bukoshi dhe shefit të kundërzbulimit të FARK-ut, i kam folur se Bujar Bukoshi dhe Isa Mustafa duhet të kishin interesim të madh për ta vrarë Ahmetin, që të kamuflonin hajnitë që u kanë bërë ata financave të Fondit “shtetëror”, i njohur si “3 %-shi”. Përndryshe, siç kam shkruar, po të flitej me gjuhë ushtarake, vrasja e Ahmet Krasniqit ka qenë një fat i madh për luftën në Kosovë. Rreth dy muaj më parë ai dhe Tahir Zemaj organizuan një brigadë diversioniste dhe e futën në Dukagjin, për ta zhdukur UÇK-në e Dukagjinit, duke e minuar nga brenda, kurse forcat serbe duke e sulmuar nga jashtë. Kjo duhej të ndodhte që të priteshin rrugët e furnizimit të UÇK-së me armë nga Shqipëria dhe të nënshtrohej Zona me më se shumti ushtarë dhe armatim. Vazhdoj të kem dyshim se në atë komplot diversionist kishte gisht edhe banda e treshes (Xhaviti, Azemi e Hashimi), meqë në fshatin Jasiq UÇK-ja e Dukagjinit e ka ndaluar atë brigadë dhe ka dashur ta shpartallonte ose ta dëbonte mbrapa. Duhet të ketë ndodhur intervenimi i Xhavitit që të mashtrohej Shtabi i Zonës se Dukagjinit, sikur ishte miratim i Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së futja e asaj brigade, që komandohej nga famëkeqi Tahir Zemaj. Për këtë sqarim do të duhej të bëheshin të sinqertë komandanti Ramush Haradinaj, ushtaraku Sali Veseli dhe të mos vazhdojnë me taktizime, për hir të konjukturave politike. Ahmet Krasniqi nuk duhet të jetë vrarë si pasojë e ndonjë vendimmarrje të strukturave të UÇK-së, e as të institucioneve të Shqipërisë. Nuk dyshoj të jetë vrarë as në bazë të vendimmarrjes së bandës së treshes, meqë për bindjen time ata tre, plus Ahmeti, Tahiri, Agim Mehmeti dhe ndonjë tjetër, duhet të kenë qenë bandë e zgjeruar dhe e takorduar për të komplotuar UÇK-në.
“Kosova Sot”: Përse Haradinaj nuk flet për këtë rast, sipas jush?
Ibrahim Kelmendi: Mendoj se Haradinaj për shkak të sedrës fodulle nuk do të rrëfejë se brigada diversioniste, e komanduar nga Tahir Zemaj, ia grabiti primatin në Dukagjin gjatë luftës, deri sa qe shpartalluar UÇK-ja në Dukagjin pothuajse krejtësisht. Pas luftës në Dukagjin ndikimin kryesor e kishte LDK-ja, prandaj Haradinaj taktizoi për hir të ardhjes në pushtet. Por, sa mbaj mend, për disa konflikte që i ka pasur me këtë treshe gjatë luftës ka rrëfyer pjesërisht.
“Kosova Sot”: Edhe zëdhënësi i UÇKsë, Ali Uka u vra. Ai banonte me Hashim Thaçin, i cili kurrë nuk ka folur për këtë rast. Çka fshihet pas kësaj vrasjeje?
Ibrahim Kelmendi: Në prag të luftës pati ndodhur një vrasje goxha e bujshme në Tiranë, sidomos për shkak të barbarisë së saj. Është fjala për gazetarin Ali Uka, i cili në Tiranë po afirmohej si zëdhënës i UÇK-së. Për atë vrasje është dyshuar edhe Hashim Thaçi, shoku i Ali Ukës, meqë nuk duhet ta ketë duruar afirmimin e tij aksidental. Rastësisht pata takuar babanë e Ali Ukës, i cili kishte ardhur në Tiranë për të marrë pjesë në gjykimin për vrasjen e djalit të tij. Atë e takova të bujtina e Tafilit, ku po flija edhe unë (meqë e paguanim krevatin 5 DM në natë për individ). Mënyra si u zhvillua seanca ishte një farsë që më irritoi. Aty nuk u fol fare me kë kishte banuar Ali Uka, as se ishte arrestuar si i dyshuar për vrasje Hashimi, por po kryhej një formalitet për të gjykuar atë vrasje, sikur e kishte bërë një kushëri i tij, që kishte ardhur në Tiranë nga Cyrihu. Atë e mbanin të burgosur në burgun psikiatrik në Elbasan dhe i kishin caktuar diagnozën e të sëmurit psikik. I kam harruar detajet, por di që pata raportuar gjerësisht për atë farsë gjyqësore në gazetën “Zëri i Kosovës” (mars ose prill 1998).
“Kosova Sot”: Po babai i Ali Ukës, te kush dyshonte për vrasjen e djalit?
Ibrahim Kelmendi: Nuk më kujtohet tamam.
“Kosova Sot”: Kush e ka dirigjuar në të vërtetë luftën e UÇK-së, këta që sot marrin merita e rrahin gjoks, apo ishin shërbimet sekrete, sidomos ai francez?
Ibrahim Kelmendi: Luftën e UÇK-së nuk e ka dirigjuar askush, por e ka bërë UÇK-ja e vegjëlisë çlirimtare në Kosovë, e cila ka sfiduar bandën sabotuese e komplotiste të treshes famëkeqe! UÇK-në, shpërthimi i kryengritjes së armatosur në mars të vitit 1998, pas plojës ose epopesë se Jasharëve, e zuri të goditur rëndë nga vrasjet e burgosjet që u kishin bërë forcat serbe pjesëtarëve të saj, si dhe sabotimi e komplotet që i kishin bërë Xhaviti e Azemi gjatë viteve 1994-1998. Vegjëlia çlirimtare, kryengritëse, u vetëorganizua në zona, formoi shtabet e zonave, e bëri luftën siç diti e mundi, duke sfiduar sabotimet financiare, në armatim, organizim, që ia bënte “shtabi” i bandës së treshes, i cili e kishte selinë në hotele e restorante të Tiranës. Fatkeqësisht, ndërkombëtarët i afirmuan po këta tre, meqë i kishin kapur si marioneta të shërbimeve të huaja që duhet të kenë qenë. Mbaj mend kur me pati thënë Sekretari i Shtetit gjerman, Wolfgang Ischinger, se po i vinte gjynah për UÇK-në, si po e komprometonin çunat Hashim Thaçi dhe Kadri Veseli, duke i takuar të ngarkuarit ndërkombëtarë, duke marrë nga ata pyetje, duke simuluar sikur po i merrni përgjigjet nga Shtabi i Përgjithshëm dhe ua përcillnin atyre broçkullat e tyre…
Padronët i kanë dhënë garanci Thaçit
“Kosova Sot”: Cila ishte lidhja e Thaçit me shokë, me agjenturat franceze dhe a besoni se edhe sot e kësaj dite këto lidhje ekzistojnë?
Ibrahim Kelmendi: Hashim Thaçi kishte raporte “shoqërore” me francezin Arnaud, njësoj si ushtari me komandantin, që do të thotë, Hashimi vetëm ka zbatuar urdhrat e atij shërbimi filoserb, atëherë e sot. Nuk e di çfarë raporte duhet të kenë tani Hashimi dhe ai shërbim, por njihet praktika e shërbimeve të tilla – njëherë marionetë, përjetësisht marionetë (pos kur vetë shërbimet vendosin ta lirojnë). Mosbrengosja e Hashim Thaçit për Gjykatën Speciale, respektivisht angazhimi i tij që ajo të krijohet, përmban sigurinë që i është dhënë Hashimit nga padronët e tij! Unë kam përvojë si përkthyes në proceset gjyqësore në Gjermani. Për të zbuluar krimin e organizuar policitë hetimore fusin në radhët e tyre spiunë. Spiunit i lejohet për kamuflim të luajë rolin e narkodilerit, ta zëmë, por kur ndodh procesi gjyqësor, ai nuk gjykohet, e shumta ai duhet të dëshmojë për të bëmat e strukturave të kapura. Kështu parashikoj të ndodhë edhe me Hashimin, pa zhurmë publike, do të garantojë Franca se e kishin rekrutuar dhe plasuar në UÇK për t’u informuar për “veprimtaritë terroriste” dhe të “krimit të organizuar” në Kosovë.
“Kosova Sot”: A mund të jetë edhe situata në Mitrovicën e pasluftësndarja e këtij qyteti në dysh dhe krejt pjesës veriore me komunat e tjera të shumicës serbe, pasoja e lidhjeve të fshehta dhe pazareve të Thaçit me shërbimet franceze?
Ibrahim Kelmendi: Pasojë kryesore duhet të ketë qenë vendimmarrja e Shtabit të Ushtrisë Franceze, ndërsa Hashimi, si marionetë e saj, vetëm ka luajtur rolin diversionist për të penguar forcat e UÇK-së që të mos provonin të pozicionoheshin me kohë edhe në ato pjesë, të cilat po vazhdon t’i mbajnë të pushtuara Serbia dhe KFOR-i i vendosur në atë zonë.
“Kosova Sot”: Çfarë raportesh kanë pasur mafiozët e shtabit të UÇK-së me Adem Jasharin, me familjen e të cilit sot janë zbehur raportet?
Ibrahim Kelmendi: Uroj ta korrigjoni diskualifikimin e vrazhdë “mafiozët e shtabit të UÇK-së”. Nuk kam informacion të konkretizuar. Di që ai “shtab”, i cili përbehej nga Nait Hasani, Xheladin Gashi, Rexhep Selimi, Sokol Bashota, etj., “grupin e Drenicës”, siç e quanin diskualifikueshëm, që komandohej nga Adem Jashari, duhet ta kenë sabotuar dhe nuk e kanë integruar fare në UÇK. Kështu duhet t’i kishin urdhëruar bosët Xhaviti e Azemi. Qysh në vitin 1996, nga UÇK-ja e Drenicës, janë kërkuar ndihma nga Lëvizja dhe Fondi në Gjermani, meqë ai “shtab” po e sabotonte. Me Adem Jasharin dhe bashkëluftëtarët e tij mbanin lidhje Ali Ahmeti, Fehmi e Ramiz Lladrovci. Xhaviti dhe Azemi po i sabotonin edhe përmes ndikimit të tyre në Kryesi të Lëvizjes. E kam me të dëgjuar, por jo të thashethemeve ordinere, se kundër Hashimit dhe Kadri Veselit UÇK-ja e Drenicës duhet të kishte marrë vendim që t’u ndalohet hyrja në atë zonë. Ali Ahmeti duhet të ketë intervenuar që ai dënim të anulohej…
“Kosova Sot”: E përdorëm termin mafioz, duke u bazuar në akuzat tuaja se treshja Thaçi, Haliti, Syla punuan për agjentura të huaja, por ka lidhje edhe me ndikimin e tyre pas luftës në Kosovë. A ka mundur të sigurohet mbështetje dhe mbrojtje më e organizuar familjes Jashari, që të mos ndodhë masakra që mbeti në historinë e përgjakur të Kosovës?
Ibrahim Kelmendi: Nuk e di, nuk jam ushtarak me profesion. Më vjen keq që askush nuk u ka shkuar në ndihmë, që t’u hapë korridor për arratisje. Por, mund që kapacitetet ushtarake nuk kanë pasur që të sulmonin në prapashpinë rrethimin.
“Kosova Sot”: Cili ka qenë raporti i Shtabit të UÇK-së me komandantë, si Ramush Haradinaj?
Ibrahim Kelmendi: Raporti i “shtabit” të Xhavitit, Azemit dhe Hashimit ka qenë problematik, për të mos thënë armiqësor, pothuajse me të gjithë komandantët e zonave, dhe jo vetëm me Ramush Haradinajn.
“Kosova Sot”: Çfarë roli ka luajtur SHIK-u gjatë luftës?
Ibrahim Kelmendi: Nuk kam informacion konkret, por guxoj të supozoj se ishte vetëm në shërbim të “shtabit” të Xhavitit, Azemit dhe Hashimit, për të sabotuar e për të komplotuar UÇK-në.
Fati i fondeve shumëmilionëshe
“Kosova Sot”: Shumë fonde qarkulluan për luftën, por kurrë nuk ka pasur transparencë. Ku kanë përfunduar qindra miliona të “Vendlindja thërret”?
Ibrahim Kelmendi: Dy fonde i kishim. Ai “shtetëror”, që e menaxhonin “kryeministri” Bukoshi dhe “ministri i Financave” Isa Mustafa, dhe Fondi “Vendlindja thërret”, i themeluar nga Lëvizja për të grumbulluar ndihma financiare për UÇK-në. Për Fondin “shtetëror” di një të dhënë që i pati shpëtuar një funksionari të lartë gjerman, në kuadër të një debati se Fondi “Vendlindja thërret” po i krijonte vështirësi shtetit gjerman, i cili po akuzohej nga Serbia dhe shtetet përkrahëse, se po ndihmonte forcat “terroriste” në Kosovë dhe në emigracion. Por, kur unë u arsyetova se nuk kemi mjete të tjera pos atyre që po grumbullonim përmes këtij Fondi, ai me ton të acaruar tha se qindra milionë DM ju rrinë në sejfa (arka) të një banke në Gjermani, bile se kishin të dhëna që kohëve të fundit Bukoshi kishte transferuar 500 milionë DM në Beograd, por nuk e dinin ende kujt i janë dorëzuar dhe dedikimin.
Në Fondin “Vendlindja thërret” mund që kanë hyrë gjithsej rreth 50 milionë euro. Nga ato rreth 15 milionë euro mund që janë grumbulluar në Fondin në Gjermani, ndërsa 35 milionë në gjithë emigracionin tjetër. Bile një pjesë janë grumbulluar edhe në Kosovë dhe i janë dorëzuar “shtabit” të treshes në Tiranë.
Prej atyre që janë grumbulluar në Gjermani, 8 milionë DM (4 milionë euro) u janë dorëzuar Gani Thaçit (vëllait të Hashimit) dhe Fatmir Zymerit (argatit të Xhavitit), i ramë në Oslo. Atyre u janë dorëzuar nga 4 milionë DM, pak ditë para se të përfundonte lufta dhe nuk duhet të jenë harxhuar fare për UÇK-në.
Për të tjera dokumentacioni evidentues ka qenë në zyrën qendrore në Bonn. Fatkeqësisht, 5-6 ditë pas përfundimit të luftës “Qeveria e përkohshme” i bëri puç edhe Fondit “Vendlindja thërret”, duke na shkarkuar ne që ishim përgjegjës dhe duke emëruar të dëgjueshëm të tyre.
Fatmirësisht, një kopje të dokumentacionit e ka Enti Federal për Kriminalistikë (BKA), i cili pati bastisur zyrën qendrore dhe pothuajse gjithë të autorizuarit për të mbledhur ndihma, brenda të njëjtës kohë, rreth orës 5 të mëngjesit. Për dokumentacion origjinal, të cilin BKA e ka kthyer, nuk di ku gjendet, meqë “Qeveria e përkohshme” tashmë kishte bërë puç. Meqë vetëm unë kisha autorizimin në xhirollogarinë bankare të Fondit, nga Banka jam informuar se rreth 1.8 milion DM, që ishin në xhirollogari, i ka konfiskuar Ministria e Financave në emër të dëmit që duhet t’i kemi shkaktuar duke bërë evazion fiskal.
Mbetet që rreth 10 milionë të Fondit në Gjermani u janë dërguar kryesisht si armë e municion të gjitha zonave, me përjashtim të Drenicës, por edhe si cash, kur ato zona i kanë kërkuar.
Për rreth 35 milionë euro do të duhej të jepte llogari “shtabi” i treshes, meqë atij i janë dorëzuar nga përgjegjësit e Fondit nëpër shtete të tjera. Nuk e besoj që as 5 milionë nga ato financa t’i kenë shkuar si ndihmë UÇK-së, në armatim, municion e cash. Atij “shtabi” (Xhavitit) i ka dhënë “ndihma” edhe “kryeministri” Bukoshi, por për shifrën e saktë nuk e di.
“Kosova Sot”: A ke ndonjë ide se ku përfunduan ata miliona?
Ibrahim Kelmendi: Një pjesë e madhe janë harxhuar për të korruptuar funksionarë në Shqipëri, sepse Fatos Nano ishte i shtrenjtë; ai në bixhoz nuk i mjaftonte krejt Shqipëria, sikur të mund ta bënte valutë për të lozur me to. Një pjesë duhet të jenë përvetësuar, për t’i investuar në privatizim dhe në emra të të tjerëve. Ta zëmë, Hashimi pati blerë vilën në “Velani” me para të Fondit. Ca mjete i kanë shpenzuar për të mbajtur SHIK-un e tyre privat…
(KOSOVA SOT – 24 Janar 2016)
__________________
Ka ardhur koha për të dhënë llogari Fondi ‘Vendlindja Thërret!
IBRAHIM KELMENDI: KOMPLOTI NDAJ FONDIT ‘VENDLINDJA THËRRET’! (DOKUMENTE ARKIVORE)
https://pashtriku.org/?kat=43&shkrimi=7625
