Toronto (Kanada), 16 shkurt 2021:
KOSOVË 2021
(Në 13-vjetorin e Pavarësisë)
Poemë
Të gjakosur janë ende muret e gurta
Rrugët të gjakosura janë
Dhe strehët gjak pikojnë
Edhe plisat kur i çanë
Vetëm gjak kullojnë
Edhe zemrat plasur janë
Është gjak që nuk fshihet
Nuk ikën, rri aty pa u tharë
Trarët e vjetër rënkojnë
Është gjak i pamarrë
Kosovë
Ti gjak nëpër ëndrra sheh
Gjumi të është kthyer në makth
Shumë gjak i pafajshëm u derdh
Është aty, nuk ikën kollaj
Je dhimbje Kosovë
Je dhimbje e gjallë
Je dhimbje e mbytur në lot
Je dhimbje e larë në gjak
E trarët e vjetër rënkojnë
Është gjak i paterun
Është gjak i patharë
Është dhimbje në shpirt
Është gjak i pamarrë
Gjak vrasjesh të ndërkryera
Torturash, përdhunimesh
Dhe bajoneta të ngulura
Në barkun e fëmijëve
Dhe nëna shtatzëna
Me mitrën e çarë
Kjo gjëmë e kjo bëmë
As në mesjetë nuk është parë
Urrejtje patologjike
Urrejtje të marrësh
Kurdisur me gënjeshtra
Me pazare djajsh
E trarët rënkojnë
Është gjak i paterun
Është gjak i patharë
Është dhimbje në kockë
Është gjak i pamarrë
Të mjerat gra
Të zhdukurit kërkojnë
Djemtë, vëllezërit, burrat e vrarë
Natën si në legjenda u vijnë në gjumë
E shpresën në ëndërr e mbajnë
Ato të mirat, të vuajturat
Të vejat, të fortat
E dinë që nuk kthehen të gjallë
Ata që dhunshëm nga shtëpitë i nxorën
I morën për t’i vrarë
E ato natën mezi ç’presin
Të çmallen në ëndërr, t’u thonë një fjalë
Po ëndrra shumë shpejt bëhet zhgjëndërr
E mbytet në lot e lahet në gjak
Dhe trarët e vjetër rënkojnë
Është gjak që s’e falin
Është gjak i paterun
Është gjak i patharë
Është dhimbje në shpirt
Është gjak i pamarrë
Po ti Kosovë në tokën tënde ishe
Ç’kishin me ty ata djaj
Që bijtë në kamionë t’i mbyllën
T’i mbytën, t’i helmuan me gaz
Në varre masive t’i hodhën
T’i poqën, t’i dogjën
Pa nam e nishan
E ti nuk di ku gjenden
E ti nuk di ku janë
Thërret e kërkon ndër vite
Ka mbetur ndërgjegje e vrarë
Të rrëfejë ku fshihen ato kocka
Ta kenë nga një varr ku të prehen
Një muranë për t’i qarë
E trarët e vjetër rënkojnë
Është gjak i paterun
Është gjak i patharë
Është gjak që s’e falin
Është gjak i pamarrë
Ç’ishte kjo luftë e ndyrë
As në mesjetë s’ish parë
Ju turrën vajzave e grave
Nga flokët i tërhoqën zvarrë
Foshnjat nga gjoksi ua hoqën
Me forcë, duke i sharë
Me fjalë nga më të ndyrat
O Zot, nga kishin dalë
Mes britmash, rezistimit, klithmash, ulërimash
I përdhunuan, të gjithë me radhë
Në sy të prindërve me qytë goditur
Në sy të burrave të prangosur
Në sy të vëllezërve lidhur me litar
Përpara fëmijëve të mitur
Llahtar!
Trarët nga vendi lëvizin
Rënkojnë e më s’mbajnë
Është nder i grabitur
Është jetë e koritun
Është gjak që s’e falin
Është shpirt i drobitur
Është gjak i paterun
Është gjak i patharë
Është dhimbje në shpirt
Është gjak i pamarrë
Nëna mbetur e vetme
Me bijtë të gjithë të vrarë
Tryezën çdo ditë shtron
E pjatave u flet me radhë
Hani, ju bëftë mirë
Ju flet si të ishin gjallë
E trarët e rëndë shikojnë
Si mbahen e si durojnë
Është gjak që s’e falin
Është gjak i patharë
Është dhimbje në shpirt
Është gjak i pamarrë
Kosovë
Fytyrë gruaje më merr në ëndërr
Kur të shoh me plagë, të vrarë
Po ti ngrihesh e Shotë Galicë bëhesh
Me dyfek e gërshetin e gjatë
Ti Norë Kelmendi më bëhesh
Në duel epik
E vret pashanë
Kosovë,
O Grua e bukur
O Nënë
O Çikë trimëreshë
Më burrë se burrat u bëre
E dhimbja s’të preu në besë
Lëmoshë nuk kërkove
Lëmoshë nuk prite
Me thonj e punove tokën
E bukë ju dhe fëmijëve
Jetën me dhëmbë e kape
Lotët mes gjakut gëlltisje
Norë e Shotë përzier
Kosova ime
E madhërishme
Dhe unë mërgimtari
Që lotët nuk m’u thanë
Në prehrin tënd vij e futem
Se malli më dogji
Sa shumë më ka marrë
Me ty isha në luftë
Me ty kam qenë çdo çast
Me ty jam në çdo dert
Me ty jam në çdo hall
Thinjat t’i prek me duar
T’i puth
Nga dhimbja t’u bënë
Për bijat e bijtë që t’u vranë
Në gjunjë të ulem
I përgjëruar
T’i puth sytë, të njomur janë
T’i prek plagët i malluar
Me ujë t’i laj nga Drini i Bardhë
Nuk shkruaj dot më shumë
Çdo rresht pikon gjak
Ndjej trarët tek kërcasin
Rënkojnë edhe qajnë
Është dhimbje në shpirt
Është dhimbje në palcë
Është gjak i paterun
Është gjak i patharë
Është gjak që s’e falin
Është gjak i pamarrë
Po të kishte sot Serbia
Një De Gol
Një burrështet të kthjellët
Të moderuar
Në Kosovë do nisej
Falje për të kërkuar
Falje për masakrat e dëbimet
Për gjithë krimet që janë bërë
Para viktimave do përkulej
Të nderonte një popull të tërë
Të bënte gjithçka
I ndërgjegjësuar
Kosovën ta njihte shtet
Me bindjen e tij, jo i detyruar
E trarët i ndjej që rënkojnë…
Kosovë, e bukura Kosovë
Ti trarët e fuqishëm
I nderon me hak
Po ti një tjetër mendësi ke
Drejtësi kërkon
Drejtësi, jo gjak
Toronto, shkurt 2021
_____________________-
MARGARITA SYZIU: BUKËSHKELËSI
https://pashtriku.org/?kat=47&shkrimi=10885
