Shqiptarët, 15 shekuj në përballje me sllavo-serbët
Nga Skënder Sadri KAPITI, Durrës 12 tetor 2021
Ngjarja në Beograd dhe huliganizmi antishqiptar kolektiv serb tregoi fytyrën barbare të një populli barbar që megjithëse bota ka 2000 vite Krishterim, serbët kanë mbetur po ata barbarë si atëhere kur u dyndën në trojet tona të hershme pellazgo-ilire. Atë të vërtetë se çfarë janë serbët, këta ardhacakë të përtej Karpateve e dinin shumë mirë sidomos shqiptarët e Kosovës, të cilët janë përballur prej 15 shekujsh me barbarizmat çnjerëzore të dyndjeve sllave në Dardani dhe që e okupuan Ilirikun në shekujt e 5 dhe të 6.
Historia e popullit tonë duhet të shkruajë të vërtetën se ne si racë dhe si komb armikun më të madh dhe të përjetshëm nuk kemi pasur as romakët, as bizantinët, as turqit dhe as nazi-fashistët, por serbo-sllavizmin ortodoks.
Edhe kur aty nga shekujt 9 dhe 10 serbët e pranuan fenë ortodokse po që as feja nuk mundi t’u japë fytyrë e ndjesi njerëzore, po që edhe atë e shfrytëzuan dhe spekuluan me të në funksion të politikës shoviniste, barbare e çnjerëzore për të zhdukur substancën shqiptare së bashku dhe në aleancë me shovinizmin greko-ortodoks, shovinizëm antishqiptar ky i lindur këto 200 vitet e fundit dhe në funksion të helenizimit të trojeve shqiptare dhe të strategjisë pansllaviste antiperëndimore për sundim global të dirigjuar nga Rusia.
Ngjarja dhe antishqiptarizmi i egër në Beograd në ndeshjen e sportit Shqipëri –Serbi tronditi së pari tërë opinionin shqiptar si komb, pasi fatkeqësisht ka pasur një pjesë të konsiderueshme shqiptarësh sidomos nga Shqipëria që nuk e njihnin apo nuk donin ta besonin atë se çfarë në të vërtetë janë jo vetëm politika po tërë urrejtja fanatike kolektive antishqiptare e popullit serb, dhe që më parë nuk besonin se serbët e kanë pasur si edukatë shpirtërore, që u mësohej që në lindje urrejtja kundër shqiptarëve, duke ua futur e injektuar atyre në gen se vetëm shqiptari i vdekur është shqiptar i mirë.
Këtë e panë të gjithë shqiptarët dhe e gjithë bota e qytetëruar, kur në kor të gjithë spektatorët dhe stadiumi ishte një histerizëm antishqiptar tek ulërinte: “Vrisni, vrisni shqiptarët”. Besoj se tashmë u bindën shqiptarët e Shqipërisë në atë se çfarë kanë hequr dhe kanë pësuar e vuajtur shqiptarët në trojet e tyre jashtë Shqipërisë, në luftë me shovinizmin sllav serbo-malazias e maqedon për liritë dhe të drejtat kombëtare të flamurit, gjuhës e traditave, ku atyre jo vetëm këto po dhe të drejtat ato jetësore dhe njerëzore u janë mohuar barbarisht që prej kur ata erdhën në trojet tona.
Sllavo-serbët u dyndën si barbarë në trojet tona ilire aty nga shekulli i 5 –të dhe 6-të ku grabitën, dogjën, vranë e shfarosën shqiptarët autoktonë, po fatkeqësia më e madhe ndodhi pasi u ngulitën përgjithmonë në këto troje dhe pavarësisht se prej shqiptarëve mësuan madje dhe të ndërtojnë shtëpi, mësuan për fenë, kulturë jetese dhe kodin e civilizimit, po që kurrë as nuk u bënë fetarë dhe as njerëzorë e civilë, po mbetën barbarë, edhe sot akoma jo vetëm kundër shqiptarëve po dhe kundër çdo kombësie joserbe, gjë që e vërteton edhe lufta e barbarizmi i tyre edhe kundër popujve sllavë, kroatë e boshnjakë në dhjetëvjeçarin e fundit të shekullit të 20-të.
Serbët kanë si kod kombëtar intrigën, ligësinë, krimin dhe pabesinë kolektive si dhe vrasjet, therjet, torturat, urrejtjen kundër shqiptarëve deri në fanatizëm dhe verbëri.
Ortodoksizmi serb është një fundamentalizëm ekstrem dhe së bashku me atë ortodoks grek janë armiqtë realë edhe sot më të mëdhenj të shqiptarëve, si një ortodoksizëm shoven antishqiptar që s’ka të bëjë fare me fenë, moralin dhe as me të vërtetën e parimet kristiane.
Serbët, pavarësisht se ka kaluar vetëm një kohë e shkurtër prej 15 vite kur ata bënë genocidin e pashembullt të viteve 1999 me vrasjet e mbi 15 mijë shqiptarëve, zhdukjen dhe përdhunimet e mijra e mijra të tjerëve si dhe rrafshimin, shkatërrimet e mijra e mijra shtëpive e pronave, qytetet dhe qindra fshatrave shqiptare, dëbimin e dhunshëm të 1 milion shqiptarëve në sy të të gjithë botës dhe të qytetërimit në këtë prag të mijëvjeçarit të tretë pa pasur as ndjesinë dhe turpin më të vogël, le që nuk kanë bërë pendesën më të vogël për këtë po edhe pas 15 vitesh dëgjohet dhe shikohet në ekranet e TV botërore lukunia histerike e tyre: vrisni, vrisni shqiptarët, gjë që tregon se natyra barbare serbe antishqiptare ka mbetur dhe është bërë trashëgimi genetike.
Ajo se çfarë panë dhe dëgjuan shqiptarët dhe bota në Beograd në këtë ndeshje futbolli nga huliganët dhe vandalët serbë nuk është asgjë në krahasim me krimet barbare të padëgjuara që kanë bërë barbarët serbë në shekuj, sidomos nga mesjeta me Car Dushanin kur u bë kolonizimi, u përpoq të bënte deshqiptarizmin e Dardanisë iliro-shqiptare dhe të asimilimit të popujve joserbë të Ilirikut me metodat kanibaleske tipike sllavo-barbare.
Pavarësisht se edhe serbët ishin nën sundimin otoman, strategjia djallëzore serbe antishqiptare ka punuar edhe atëhere edhe nën atë sundim, ashtu si dhe ajo greke që i serviloseshin, i nënshtroheshin dhe i shërbenin sulltanit vetëm me qëllim që ai t’i lehtësonte e të bënte sikur nuk shihte e nuk dëgjonte për krimet e bandave terroriste antishqiptare serbe e greke.
Genocidi serb kundër shqiptarëve u rishfaq me histeri gjatë rënies dhe pas rënies së Perandorisë Otomane ku shteti serb ndërmori fushatën e paparë në Ballkan për pastrimin etnik të mbi 600 fshatrave të Toplicës shqiptare (një si Camëria e Kosovës) ku u zhdukën dhe u vranë mbi 70 000 shqiptarë dhe u dëbuan mbi 200 000 të tjerë duke ju djegur dhe shtëpitë e katanditë dhe Toplica u mbush me kolonë dhe ardhacakë malazez të financuar si nga shteti serb e po ashtu dhe Kisha serbe në vitet 1877 –1878.
Pas pushtimit të Kosovës në vitin 1912 nga ushtritë serbe të mbushura me mercenarë pansllavistë e rusë, mbi kosovarët për rreth 100 vite u ushtrua një pastrim etnik, dëbim dhe genocid shumëfish më barbar dhe më i egër serb se më parë deri madje dhe hapur e botërisht që u bë edhe nga regjimi i Millosheviçit vitet e fundit të shekullit të 20-të.
Pavarësisht se çfarë regjimi pushteti ka pasur në Serbi, gjithmonë antishqiptarizmi dhe genocidi serb kundër shqiptarëve nga ortodoksizmi serb është konsideruar si një detyrë kombëtare dhe veprim i shenjtë prej serbëve. E gjithë historia shqiptaro-sllave është një luftë dhe përballje e qëndresës për mbijetesë dhe kundër asimilimit të shqiptarëve kundër përpjekjeve dhe synimeve barbare sllave për ta zhdukur e asimiluar kombin shqiptar.
Duke filluar qysh me dukjet e para të dyndjeve sllave në Ilirikun Shqiptar para rreth 15 shekujsh e në vazhdimësi pa marrë parasysh format e organizimit social e politik, të pushtetit, administratës dhe qeverisjes serbe qoftë si tribu, perandori, principata e pashallëqe, mbretëri, komunizëm apo demokraci si dhe shoqata, shoqëri apo klube kulturore, akademike e shkencore si dhe gjithë veprimtaria sllavo-serbe ekonomike, politike, diplomatike, shkencore, ushtarake, filozofiko-akademike dhe sidomos edhe ajo kleriko-fetare ortodokse konvergojnë në sinkron si një qëllim strategjik: në atë të një politike e veprimi kombëtar të shenjtë fanatizmi e urrejtje patologjike dhe genocid kundër shqiptarëve.
Është për ta thënë pavarësisht se përbën fatkeqësi fakti se serbët duke ja njohur mirë karakterin e politikanëve shqiptarë dhe pikërisht atë të interesit personal për pushtet si dhe dobësinë dhe lëvizjen tonë të ngadaltë si kolektiv, por me dasi, krahinizma e bajraktarizma, serbët, sllavët e tjerë malazezë e maqedonas dhe grekët e kanë shfrytëzuar këtë fakt për ta turbulluar, përçarë dhe për të depërtuar, diversionuar dhe çrregulluar edhe vetë funksionimin e shtetit shqiptar londinez të pas 1912-ës.
Serbët në aleancë me grekët dhe të mbështetur nga pansllavizmi rus gjithnjë kanë intriguar e inskenuar me lloj-lloj marifetesh, intrigash, mashtrimesh, presionesh e sanksionesh, lobingjesh, propagande, diversionesh e korrupsioni, provokimesh e ndërhyrjesh për ta asgjësuar, gllabëruar dhe fshirë nga harta edhe Shqipërinë. Madje ka pasur dhe strategji dhe projekte akademike si ajo e Cubriloviçit për dëbimin e shqiptarëve dhe ajo e nobelistit Ivo Andriq për asgjësimin e shtetit shqiptar dhe për çudi veprat e tij qarkullojnë pa asnjë pengesë nëpër libraritë tona duke u shitur në Shqipëri, ashtu sikurse edhe me rastin e 40 vjetorit të Akademisë së Shkencave të Shqipërisë ishte i pranishëm dhe akademiku serb që hartoi platformën antishqiptare e që e zbatoi Millosheviçi, ashtu sikurse edhe dy herë radhazi panairin e librit shqiptar e organizuan firmat serbe, e po ashtu edhe kryepeshkopi serb në Tiranë tha për Kosovën po ato thirrje që ulërinin serbët në stadium dhe megjithëse ishte një ceremoni inagurimi fetare edhe ca shoqërues të tij valëvitnin flamujt serbë lirshëm, sikur të ishin në Serbi dhe asgjë nuk ndodhi kundër tyre. (Vazhdon…)
Durrës, 24 Tetor 2014 Nga Libri “TRIUMFI I KOMBIT”, autor Skënder Sadri KAPITI
