Banjskë, Ibër-Lepenc dhe Lufta për Sovranitet: Kush e mbron Kosovën dhe kush i bie pas shpine?
Nga Muhamet Hoxhaj
Banjskë: Kur terrori mbështetet nga politika
Sulmi i armatosur në Banjskë ishte një test i hapur kundër shtetit. Një grup terrorist i organizuar, i armatosur rëndë dhe i mirëkoordinuar me mbështetje nga Beogradi, hyri në territorin e Kosovës për të sfiduar sovranitetin.
Në vend që ta dënonin aktin, Lista Serbe u rreshtua hapur në anën e agresorëve, duke shpallur ditë zie për terroristët e vrarë dhe duke u përpjekur t’i paraqesë si “mbrojtës të popullit serb”.
Ky veprim nuk është vetëm politikisht skandaloz; është legjitimim i terrorizmit dhe fyerje për çdo qytetar që beson në ligj e rend. Lista Serbe e bëri të qartë se prioriteti i saj nuk është jeta e qytetarëve, por strategjia e Beogradit për destabilizimin e veriut.
Ibër-Lepenc: Sabotimi që synonte goditjen e shtetit, jo vetëm infrastrukturës
Sulmi në kanalin Ibër–Lepenc ishte një akt sabotimi i rrezikshëm, i aftë të prekte ujësjellësin, energjinë dhe sigurinë ekonomike të vendit. Ky ishte një sulm i planifikuar, i kryer me sasi të mëdha eksplozivi – një tentativë për të goditur “zemrën” e sistemit të furnizimit të Kosovës.
Por, ndërsa hetimet përparonin, zërat e papërgjegjshëm brenda vendit nisën të lëshonin absurditetin e radhës:
se paskësh qenë “skenar i qeverisë”, se “duhej të prisnim prova”, se “nuk dihej nëse ishte terrorizëm”.
Është e pabesueshme se sa shpejt disa politikanë dhe analistë janë gati të relativizojnë një sulm terrorist vetëm për t’i rënë qeverisë, edhe kur kjo nënkupton minimizimin e rrezikut kombëtar.
Opozita e Kosovës – kur lufta për pushtet i errëson sytë ndaj kërcënimeve reale
Në vend që të rreshtohen me shtetin në një moment të rrezikut të drejtpërdrejtë, disa aktorë të opozitës shqiptare në Kosovë e përdorën situatën për sulme të brendshme politike.
Shumë prej tyre:
-sulmuan qeverinë më shumë sesa terroristët,
-i dhanë jehonë narrativave që u ngjanin deklaratave të Beogradit,
-akuzuan pa prova, vetëm për konsum mediatik,
-krijuan konfuzion publik pikërisht atëherë kur duhej qartësi.
Ky është kulmi i papërgjegjësisë politike.
Një opozitë e shëndetshme duhet të mbrojë shtetin para se të sulmojë qeverinë. Disa prej tyre bënë të kundërtën: u rreshtuan në skajet e diskursit antishtetëror, duke e përdorur krizën për përfitim politik.
Analistët televizivë – kur “opinionizmi” bëhet platformë e relativizimit të terrorit
Një pjesë e analistëve mediatikë, që shfaqen çdo natë nëpër studio, kontribuan në krijimin e mjegullës. Nga mosdija, nga agjenda, apo nga dëshira për klikime, ata:
-minimizuan rrezikun,
-e relativizuan dhunën,
-tentuan të prodhonin konfuzion,
-bënë jehonë narrativave destabilizuese.
Në vend që të informonin publikun, disa u kthyen në prodhues të panikut artificial dhe në disa raste, edhe të relativizimit të krimit të organizuar në veri.
Në një shtet që përballet me tentativë për destabilizim, ky është luks që nuk mund të lejohet.
– Rikthimi i rendit dhe mbyllja e rrugëve të kontrabandës – shteti më në fund po funksionon
Vitet e fundit, institucionet kanë ndërmarrë hapa që më parë ishin të paimagjinueshëm:
-Shkatërrimi i grupeve kriminale që kontrollonin rrugë dhe lagje.
-Mbyllja e pikave të kontrabandës që ushqenin ekonominë paralele.
-Vendosja e rendit dhe ligjit në komunat veriore.
-Kontrolli i territorit nga Policia e Kosovës dhe FSK, në koordinim të plotë me partnerët ndërkombëtarë.
Këto janë arritje reale dhe të prekshme – gjë që i ka bërë nervozë aktorët që për vite investonin në kaos.
Qeveria Kurti, MPB-ja, Policia dhe FSK – shembulli i funksionimit institucional
Në përmbyllje, duhet thënë qartë:
Reagimi i qeverisë, Policisë së Kosovës, MPB-së dhe FSK-së ka qenë profesional, i koordinuar dhe vendimtar.
– Në Banjskë, Policia e Kosovës tregoi profesionalizëm dhe guxim.
– Në rastin e Ibër–Lepencit, institucionet vepruan me shpejtësi dhe efikasitet.
– FSK-ja ka rritur kapacitetet parandaluese dhe bashkëpunimin me aleatët.
– Qeveria nuk u tërhoq dhe tregoi guxim dhe ishte efikase në vendosjen e rendit në veri.
– Bashkëpunimi me partnerët ndërkombëtarë u forcua, jo u dobësua.
Në një moment historik, institucionet e Kosovës u sollën ashtu si duhet, shtet serioz.
** Përfundim:
Kosova do të mbrohet – me ose pa ata që zgjedhin të heshtin para terrorit**
Sulmet terroriste në veri ishin një kërcënim i qartë për sovranitetin e vendit.
Por një kërcënim tjetër po aq i rrezikshëm erdhi nga brenda:
-nga ata që zgjodhën të akuzojnë shtetin në vend të armikut;
-të mbrojnë narrativat e huaja në vend të fakteve;
-të luftojnë për pushtet ndërsa agresorët kërcënojnë territorin.
Historia e Banjskës dhe Ibër-Lepencit është e qartë:
Kosova ka miq të fortë, ka institucione të forta, por ka edhe kundërshtarë të brendshëm me moral të dobët.
Shteti është duke e mbrojtur veten.
Pyetja është: a jemi të gjithë me shtetin?
——————-
KISHAT DHE MANASTIRET SERBE ÇERDHE E BANDAVE KRIMINALE TË VUÇIQIT!
