Pashtriku, 2 prill 2021: (Vijon) Degjenerimi shpirtëror i njerëzve, dhe në radhë të parë i rinisë është synim me qëllime të caktuara nga revizionistët. Politika reaksionare antipopullore, shtypëse e shfrytëzuese që zbatojnë revizionistët dhe tradhtarët ndaj popullit tonë në Kosovë, Maqedoni e Mal të Zi, të cilit i mungojnë jo vetëm të drejtat kombëtare, por edhe ato shoqërore, jeta e rëndë, varfëria e mjerimi, kanë bërë që ky i fundit të mbushet zemërim kundër revizionistëve e tradhtarëve dhe të jetë në armiqësi me ta.
Qysh para Luftës së dytë botërore në Kosovë ekzistonin disa ndërmarrje pune, në të cilat borgjezia jugosllave shfrytëzonte pasuritë e Kosovës dhe djersën e punëtorëve që punonin në to. Revizionistët jugosllave i zgjeruan ato ndërmarrje (siç është “Trepça”) dhe ngritën të reja të tipit kapitalist, ku shfrytëzohet pa mëshirë gjaku dhe djersa e klasës punëtore të Kosovës.
Klasa punëtore e Kosovës është përqendruar kryesisht në Kombinatin “Trepça” të Mitrovicës, (i cili merret më shumë me nxjerrjen e mineraleve nga nëntoka në Stari Tërg, Kishnicë, Hajvali, Novobërde etj.), në Minierën e magnezitit në Magurë, të Kromit në Devë, në Kombinatin Xehetar Energjetik, Kimik e Metalurgjik “Kosova” në Obiliq, në Kombinatin Ndërtimor “Ramiz Sadiku” në Prishtinë e ndërmarrje tjera të ngjashme, si “Izgradnja në Pejë, “Kosova” në Vuçitërnë, “Soliter” në Gjilan etj., në Kombinatin Bujqësor Industrial “Agrokosova”, në Fabrikën e çimentos në Elez Han, në Fabrikën e vajit në Ferizaj, të sheqerit në Pejë, të duhanit në Gjilan, të amortizatorëve në Prishtinë, të këpucëve në Pejë e Prizren, të tekstilit në Gjilan e Gjakovë, në Ndërmarrjen e rrugëve në Prishtinë, në Fabrikën e gomës në Suharekë, të gypave në Ferizaj, në Shtypshkronjën “Rilindja” në Prishtinë, në ndërmarrjet tregtare, të komunikacionit, të përpunimit të drurit, të hotelierisë etj.
Në këto ndërmarrje sundon mbi punëtorët kasta drejtuese e burokratëve dhe e teknokratëve. Drejtori (ose shpeshherë drejtorët e shumtë në një ndërmarrje edhe krejt të vogël) ka kompetencat e një padroni të vërtetë, sidomos në fushën e shpërndarjes së pagave. Raporti i pagave midis drejtuesve burokratë në këto ndërmarrje dhe punëtorëve prodhues, është një me njëzetë, një me tridhjetë e më shumë, pa llogaritur këtu format tjera të fitimit për drejtuesit siç janë honorarët, mëditjet e udhëtimeve zyrtare e plot privilegje tjera… Punëtori që arrin të futet në këto ndërmarrje në punë i duhet më parë të vejë në dispozicion të drejtuesve burokratë, si ryshfet, shpeshherë, jo më pak se dhjetë paga mujore. Punëtorit, paga që merr nuk i mjafton as për mbajtjen e jetës. Ai detyrohet të kërkojë punë te privatët, pas orarit të punës edhe të dielave që të sigurojë kafshatën e bukës. Paga e tij, edhe ashtu e vogël, cungohet vazhdimisht në emër të “stabilizimit”, “mbulimit të humbjeve”, “sanimit të gjendjes”, “vetëkontributeve”, ”ndihmave” etj., që shpeshherë gllabërojnë gjithë pagën e punëtorit ose e ulin atë në nivel minimal për një kohë të pacaktuar…
Në të njëjtën kohë çmimet e kostoja e jetesës rriten vazhdimisht, që vetvetiu ulë me marifet pagat e punëtorëve.. Barra e krizës së rëndë hidhet kështu krejtësisht në kurriz të punonjësve. Si shprehje e shfrytëzimit kolonial që borgjezia revizioniste jugosllave i bën Kosovës dhe klasës së saj punëtore, përkundër pagave shumë të ulëta të punëtorëve në republikat jugosllave, punëtorët kosovarë i marrin ato dyfish më të ulëta në krahasim me ata jugosllavë. Ndërkaq vetë shtypi jugosllavë shkroi se në Prishtinë p.sh., është jeta më e shtrenjtë në Jugosllavi. Përveç borgjezisë së madhe jugosllave dhe kastës tradhtare e borgjeze kosovare, klasën punëtore të Kosovës e shfrytëzon edhe kapitali botëror nëpërmjet investimeve, kredive skllavëruese, bashkë- punimit etj.., të cilat e kanë bërë atë bashkëpronar në ekonominë e Kosovës.
Kushtet shumë të vështira në të cilat punojnë punëtorët tanë e kanë bërë akoma më të rëndë jetën e tyre. Mungesa e mbrojtjes në punë, puna e rëndë dhe plot rreziqe, mungesa e shërbimit shëndetësor, udhëtimet e gjata, kushtet e vështira të banimit, kanë shkaktuar sëmundje të shumta e të rënda te punëtorët dhe vdekje të parakohshme.
Gjendja e klasës punëtore në Kosovë, që vie nga shtypja e shfrytëzimi kolonialist e borgjez, ka mbushur zemërim e urrejtje zemrat e punëtorëve ndaj robëruesve jugosllavë dhe shërbëtorëve të tyre reaksionarë vendës. Të shtyrë nga kjo gjendje klasa punëtore e Kosovës po lëviz duke shpërthyer zemërimin e saj nëpërmjet të grevave e protestave, siç janë ato të punëtorëve të Stari Tërgut, Kishnicës, Hajvalisë, Magurës, në Kombinatin “Ramiz Sadiku” në Prishtinë, të punëtorëve në Obiliq e shumë të tjera. Vetë pozita shoqërore e kombëtare dhe roli i saj historik, e ka bërë klasën tonë punëtore të jetë në ballë të luftës të popullit kosovar për çlirim kombëtar e shoqëror. Në të ardhmen ajo do ta kuptojë akoma më mirë gjendjen e saj, shkaktarët e vërtetë të kësaj gjendjeje, do ta kuptojë nevojën e organizimit e të luftës, domosdoshmërinë e revolucionit dhe rolin hegjemon e udhëheqës që duhet ta ketë patjetër ajo në të. Komunistëve kosovarë u shtrohet detyrë e dorës së parë, në radhë të parë, sqarimi, edukimi dhe organizimi i klasës punëtore, që të mund të orientohet drejt dhe me ndërgjegje në luftë kundër armiqve të saj dhe të të gjithë popullit tonë të shtypur e të shfrytëzuar.
Pjesa më e madhe e popullsisë kosovare (dhe e krahinave shqiptare në Maqedoni e Mal të Zi) është fshatare. Fshatarësia jonë përbëhet kryesisht nga fshatarët e varfër, një pjesë të mesëm dhe më pak të pasur e kulakë. Pjesa më e madhe e tokës së punueshme, kullosave dhe e pemishteve, është pronë e kooperativave kapitaliste dhe e fshatarëve të pasur. Fshatarësia e varfër me parcelat që ka, jo vetëm nuk mund të sigurojë bukën as për gjysmën e vitit, por edhe një pjesë të konsiderueshme të prodhimeve të saj bujqësore detyrohet ( të shumtën e herave me dhunë policore ) t’i japë për taksa të shumta dhe borxhe. Punimi i tokës me mjete primitive që ka fshatarësia e varfër, sjell aq prodhime sa nganjëherë mezi mbulon tatimet dhe borxhet për farë dhe plehra. Në mungesë edhe të këtyre mjeteve, shumë fshatarë që futen në borxhe, duke punuar tokën me makina bujqësore të “kooperativave”, ose të fshatarëve të pasur me çmime aq të larta, sa fshatari i varfër nuk mund t’i përballojë, prandaj për pak vite humb edhe atë pronë të vogël dhe shpronësohet plotësisht. Një pjesë jo e vogël e fshatarësisë sonë të varfër jeton sot pa tokë, në një gjendje të rëndë e të mjerë. Ata janë kthyer në argatë bujqësorë të cilët si skllevër, pa orar pune dhe pa mbrojtje shëndetësore e sociale, me çmime tepër të ulëta, shesin fuqinë e tyre te “kooperativat” e fshatarët e pasur, vërshojnë nëpër qytetet të kërkojnë pa shpresë punë, ose kanë marrë rrugën e kurbetit nëpër Jugosllavi e botë.
Jetën e fshatarit tonë e bën akoma më të vështirë prapambetja e theksuar sociale dhe kulturore. Fshati ynë jeton jo vetëm në varfëri, por edhe në errësirë, analfabetizëm e injorancë, në ligje e zakone të vjetra prapanike, konservative, patriarkale e fetare. Fshatarit tonë i duhet të udhëtojë disa kilometra për të bërë një kontrollim mjekësor, të blejë edhe gjerat e konsumit të përditshëm. Fëmijëve dhe të rinjve fshatarë u duhen disa orë udhëtimi për të ndjekur mësimet në shkollë. Kjo ka bërë që me gjithë dëshirën e tyre, shumë të rinj dhe veçanërisht vajza, të mos mund të shkollohen.
Fshatarësia jonë, që në shekuj kishte luftuar për tokën e bukën, për lirinë, pavarësinë e bashkimin e Atdheut, nuk mund të pajtohej dhe nuk u pajtua kurrë as me shtypësit e robëruesit revizionistë. Që të shtypin këtë luftë revizionistët menjëherë pas Luftës morën masa terrori, si në qytete, ashtu edhe në fshatrat tona, vranë e torturuan fshatarë që ngriheshin kundër regjimit, organizuan të ashtu- quajturin “Aksion të armëve” në dimrin e viteve 1955-1956, kur bënë veprime çnjerëzore, sidomos në fshatra, duke zhdukur e gjymtuar mbi 10 mijë vetë etj., por ndjenjën e tyre për liri nuk mundën as nuk do të mund ta shuajnë kurrë. Fshatarësia jonë ka tradita të shkëlqyera lufte për liri, bashkim kombëtar dhe kundër padrejtësive shoqërore. Ajo është një forcë e madhe në revolucion. Pa pjesëmarrjen e saj në luftën revolucionare, nuk mund të flitet për fitoren e lirisë kombëtare…
Kosova quhet shpeshherë “vend i të rinjve” (Natyrisht, njerëzit tanë vdesin më shumë para kohe, nuk plaken). Është e vërtetë se në krahasim me numrin e popullsisë, Kosova ka shumë të rinj, që e bën popullin tonë akoma më vital e luftarak. Rinia fshatare, punëtore, shkollore e studenteske në Kosovë, ashtu si gjithë populli e ndjen thellë në kurriz barrën e rëndë të robërisë që ushtrohet mbi të, të shtypjes e shfrytëzimit. Rinia jonë shtypet e shfrytëzohet në fshat e në fabrikë. Ajo hidhet në katër rrugët pa mjete jetese dhe pa perspektivë. Me dhjetëra mijë të rinj kosovarë bredhin të papunë rrugëve duke kërkuar të gjejnë çfarëdo pune, dhjetëra mijë janë shpërndarë nëpër Jugosllavi për punë, e edhe më shumë kanë lënë vatrat e tyre për të marrë në sy botën kapitaliste që të sigurojnë bukën.
Të rinjtë e varfër e kanë të vështirë të kryejnë shkollë për shkak të kushteve të rënda. Prandaj, shumë prej nxënësve që regjistrohen në klasën e parë, nuk arrijnë të mbarojnë të tetën. Me mijëra fëmijë nuk përfshihen fare në shkollë ( vetëm në qendrën e Kosovës, në Prishtinë, mbi 2.000 për çdo vit ), prandaj analfabetizmi shtohet. Edhe më vështirë është të kryhet ndonjë shkollë e mesme apo e lartë e fakultet. Rinia shkollore dhe studenteske është e detyruar të përballojë vështirësi të rënda, të udhëtojë gjatë, të banojë nëpër bodrume plot lagështi, pa ngrohje dhe pa kushte elementare higjienike, shpeshherë pa bukë, pa tekste e mjete mësimore etj., për të fituar më në fund një diplomë e cila, megjithatë nuk i siguron punë. Por, të etur për dije, shumë të rinj, përballojnë edhe këto vështirësi që të shkollohen.
Rinia është forca më e gjallë e popullit tonë. Ajo është e edukuar në frymën patriotike nga prindërit e saj, që luftuan gjithmonë për liri e bashkim kombëtar. Për vetë natyrën e saj, rinia është për të renë dhe në luftë me të vjetrën. Revizionistët dhe tradhtarët kanë marrë masa të shumta për korruptimin e rinisë sonë, në fshat, ndërmarrje, shkolla, fakultete etj. Ata mundohen që asaj t’i heqin ndjenjën patriotike dhe frymën revolucionare. Por pjesa më e madhe e rinisë është e shëndoshë. Një rol shumë të madh në edukimin e shëndoshë të rinisë sonë dhe të gjithë popullit, kanë literatura, filmat etj, që sillen nga Shqipëria socialiste dhe emisionet e Radiotelevizionit shqiptar.
Përkundër masave shtypëse, burgosjeve, kontrollit policor dhe presionit të vazhdueshëm ideologjik që ushtron regjimi mbi rininë tonë, ajo lufton kundër tij, në ndërmarrje e në fshat, në shkollë e në fakultet, organizohet për të luftuar me vendosmëri për të drejta të saj e të popullit, për liri kombëtare e shoqërore… Në gjendje veçanërisht të vështirë është gruaja shqiptare në Kosovë, Maqedoni e Mal të Zi. Pozita e saj në shoqëri e familje është pozitë e një skllaveje të vërtetë. Asaj i mungon jo vetëm liria, por edhe barazia me burrin. Edhe ato pak gra të zëna në punë, diskriminohen rëndë në pagë e kudo.
Analfabetizmi e injoranca sundojnë sidomos mbi gruan te ne. Ligjet e zakonet e vjetra fetare, patriarkale e feudale, shtypin pa mëshirë personalitetin e gruas, ndjenjat dhe dëshirat e saj në gjithë jetën. Edhe pse e shtypur dhe e shfrytëzuar egërsisht, gruaja shqiptare në Kosovë, Maqedoni e Mal të Zi, i ka ruajtur dhe i ka zhvilluar cilësitë e saj të larta, si patriotizmin, trimërinë, ndershmërinë, thjeshtësinë, zgjuarsinë etj., cilësi këto që e karakterizuan gruan shqiptare në shekuj.
Liria dhe barazia e vërtetë e gruas shqiptare në Kosovë dhe krahinat tjera shqiptare në Jugosllavi, janë të lidhura ngushtë me çlirimin nacional dhe shoqëror të popullit tonë në këto krahina… Pa lirinë e vërtetë të popullit tonë të robëruar në Kosovë, Maqedoni e Mal të Zi nuk mund të fitojë as gruaja lirinë dhe barazinë e vërtetë dhe pa pjesëmarrjen aktive të gruas në luftën çlirimtare, nuk mund të fitohet liria.
Një shtresë shoqërore në vete të popullit tonë në Kosovë, Maqedoni e Mal të Zi, përbën inteligjencia. Një pjesë jo e madhe e saj bën jetë mikroborgjeze me rroga të majme që u ka siguruar regjimi në kurriz të masave punonjëse. Kjo pjesë e vogël e inteligjencies është shkëputur nga masat e gjera popullore, i shtyp dhe i shfrytëzon ato, kurse disa prej tyre (sidomos ata të ngritur në pozita të larta udhëheqëse në organet shtypëse revizioniste), kanë dalë hapur në mbrojtje të robëruesve të popullit dhe janë kthyer në tradhtarë të deklaruar të popullit tonë. Të tjerë, të korruptuar nga regjimi, i bëjnë aureolë zotit të tyre në Beograd e Kosovë, nëpërmjet të bisedave, propagandës në shtyp, radio, televizion, në fushën e artit, të letërsisë, të shkencës, të kulturës etj.
Por, pjesa më e madhe e inteligjencies sonë, ashtu si gjithë populli, shtypet e shfrytëzohet, rrjedh nga masat e varfra të popullit tonë dhe në përgjithësi është përparimtare e revolucionare. Kjo inteligjencë ndjen në kurriz barrën e robërisë kombëtare e padrejtësitë shoqërore. Asaj jo vetëm nuk i sigurohet liria e krijimtarisë përparimtare e revolucionare, por regjimi nuk i siguron as punë. Inteligjencës sonë përparimtare e revolucionare, po i bëhet gjithnjë e më e qartë se liria e vërtetë edhe për të, arrihet vetëm me çlirimin e vërtetë të gjithë popullit tonë të robëruar…
III
Aspiratat e popullit tonë për liri, pavarësi dhe bashkim kombëtar, janë të vjetra. Lufta e popullit tonë për t’i realizuar këto aspirata përbën faqe të lavdishme të historisë së tij…
Lufta e popullit tonë në Kosovë, Maqedoni e Mal të Zi për liri, bashkim kombëtar dhe socializëm gjatë Luftës Nacionalçlirimtare u tradhtua dhe u shtyp me gjak nga revizionistët shovinistë. Këtij populli iu grabit përsëri liria dhe iu mohua e drejta për vetëvendosje…
Aspiratat e popullit tonë për liri e bashkim kombëtar, armiqtë revizionistë e tradhtarët nuk kanë mundë t’i mbysin dhe nuk do të mund të bëjnë kurrë një gjë të tillë. Populli ynë ka luftuar, lufton dhe është i vendosur të luftojë gjer në realizimin e plotë të këtyre aspiratave.
Duke u nisur nga këto aspirata…të futemi thellë në masat, t’i bëjmë ato të ndërgjegjshme për revolucion, t’i bashkojmë, t’i organizojmë e t’i udhëheqim në revolucionin e armatosur, me të cilin populli ynë në Kosovë, Maqedoni e Mal të Zi, do të fitojë lirinë e vërtetë kombëtare dhe të drejtën për t’u bashkuar me shtetin shqiptar. Ky revolucion do të heqë qafe njëherë e përgjithmonë robërinë shekullore të popullit tonë dhe do t’i shkatërrojë shtypësit e shfrytëzuesit…
IV
Në luftën e tij, populli ynë ka të bëjë me një armik të egër i cili nuk i lëshon me vullnet e lehtë trojet tona të okupuara. Prandaj, vetëm forca e bashkuar e klasën punëtore, fshatarësisë patriote, rinisë revolucionare, grave trime, inteligjencies përparimtare e revolucionare, e një fronti unik e të gjerë të masave të robëruara, të shtypura e të shfrytëzuara të popullit tonë, nën udhëheqjen e një pararoje revolucionare, marksiste-leniniste, do të jetë në gjendje të kryejë me sukses revolucionin e armatosur popullor mbi revizionistët robërues dhe tradhtarët e vendit…
Detyrat e kësaj partie do të jenë:
– Të ketë rolin e repartit pararojë dhe të ndërgjegjshëm të klasës sonë punëtore, udhëheqëse e saj dhe e masave të gjera popullore në revolucion.
– Të jetë trashëgimtare e traditave të shkëlqyera patriotike, demokratike e revolucionare të popullit tonë…
– Të ketë një program të qartë të veprimit revolucionar rreth të cilit të mobilizohen masat.
– Të përcaktojë strategjinë e përgjithshme revolucionare dhe ta kombinojë drejt atë me detyrat e ditës dhe me taktikat e zhdërvjellëta revolucionare, në shërbim të kësaj strategjie.
– Të bëjë një punë të vazhdueshme e sistematike për edukimin e kalitjen revolucionare të radhëve të saj dhe të bëjë kombinimin e drejtë të praktikës së luftës me studimin ideologjik…
– Të shtrihet në të gjitha viset e Kosovës dhe në krahinat shqiptare në Maqedoni e Mal të Zi.
– Në zgjerimin e radhëve të zbatojë drejt kriteret marksiste-leniniste, të mos rendë pas sasisë, por të synojë në radhë të parë në cilësinë e radhëve të saj…
– Të luftojë kundër koncepteve e praktikave të djathta të oportunizmit e revizionizmit, kundër reduktimit të veprimtarisë vetëm në luftën për disa rivendikime të pjesshme, duke lënë në harresë objektivin kryesor, nga një anë dhe nga ana tjetër, të luftojë edhe kundër rrezikut të qëndrimeve ekstremiste të majta, për të rendur përpara, pa marrë parasysh nivelin e ndërgjegjes e të përgatitjes së klasës punëtore e të masave për luftë e revolucion.
– Të jetë e organizuar në bazë të parimeve e të normave organizative marksiste – leniniste, të detyruara për të gjithë, siç janë kritika e autokritika, kolegjialiteti dhe përgjegjësia personale, disiplina e fortë dhe e ndërgjegjshme, konspiracioni etj…
– Të karakterizohet nga një unitet mendimi e veprimi dhe të mos i ndajë fjalët nga veprat.
– T’i japë rëndësi të dorës së parë aksioneve revolucionare.
– Të jetë e lidhur ngushtë me masat.
– Të krijojë organizata të masave nën udhëheqjen e saj dhe të krijojë e të udhëheqë frontin, si organizatë politike të masave të gjera popullore, në themel të të cilit do të jetë aleanca e klasës punëtore me fshatarësinë, nën udhëheqjen e klasës punëtore…
– Të zotërojë të gjitha format e metodat e luftës, të dijë t’i kombinojë njërën me tjetrën dhe në përshtatje me ndryshimet që ndodhin të jetë e aftë të zëvendësojë shpejt një formë lufte me një tjetër.
– Revolucionin e armatosur ta konsiderojë si formë më të lartë dhe të domosdoshme të luftës.
– Të kombinojë drejt organizimin e veprimtarinë legale me atë ilegale…
– Vetëm një parti e këtillë mund ta udhëheqë e sigurt popullin tonë të robëruar drejt fitores.
V
Grupi ynë Marksist-Leninist, besnik ndaj interesave të larta të klasës punëtore dhe të çlirimit kombëtar të popullit tonë në Kosovë, Maqedoni e Mal të Zi, lufton dhe do të luftojë pareshtur kundër revizionistëve robërues të popullit tonë dhe shërbëtorëve të tyre, tradhtarëve shqiptarë, që shtypin e shfrytëzojnë popullin tonë.
Grupi ynë lufton kundër borgjezisë shoviniste robëruese serbe e jugosllave, e cila mban të robëruara trojet tona, por jo kundër popujve vëllezër jugosllavë, të cilët po ashtu shtypen e shfrytë- zohen nga revizionistët titistë. Populli ynë si në të kaluarën edhe sot e në të ardhmen, nuk do t’i bjerë në qafë asnjë populli, ai ka luftuar, lufton e do të luftojë për çlirimin e vet kombëtar e për të drejtat e veta. Lindja e Grupit tonë është e lidhur ngushtë me këto interesa dhe me këtë luftë të popullit tonë.
Grupi ynë Marksist – Leninist po rritet, forcohet e lartësohet çdo ditë. Në rrugën e tij të formimit, të rritjes e fuqizimit, ai ka kaluar pengesa e vështirësi të shumta. Edhe sot e në të ardhmen atij do t’i duhet të përballojë vështirësi akoma më të rënda (dhe në radhë të parë konditat e egra në të cilat vepron) që të mund t’i kryejë me sukses detyrat e mëdha që ka përpara.
Lufta e popullit tonë është e drejtë dhe me siguri do të fitojë.
– FUND –
