Lexo me kujdes!
SHOKU I VËRTETË!
Dy ushtarë ishin shumë, miq të ngushtë. Një mbrëmje, një nga ushtarët kthehet në llogore, por zbulon se shoku i tij nuk është kthyer. Shumë njerëz janë vrarë në front. Ai frikësohet – mos është vrarë dhe shoku i tij?
Ai pyet vërdallë dhe pastaj dikush i thotë: ‘Nuk jemi të sigurt se ai është vrarë, por ai ishte aq tmerrësisht i plagosur sa e kishte të pamundur të vinte në llogore. Tani ai duhet të ketë vdekur.’
Po errësohet dhe armiku vazhdon të qëllojë marrëzisht, por ushtari dëshiron të shkojë dhe të kërkojë shokun e tij.
Oficeri thotë, ‘Jo, kjo është marrëzi’, por ai nuk e dëgjon oficerin – dhe shkon.
Është shumë e vështirë në errësirë dhe ka mijëra kufoma përreth.
Ai shikon dhe shikon dhe në mes të natës ai kthehet – duke tërhequr zvarrë trupin e pajetë të shokut të tij në shpinë. Ai vetë tani është plagosur, i plagosur për vdekje… nuk mund të mbijetojë.
Në momentin që arrin në llogore bie në dysheme me trupin e shokut të tij të vdekur.
Oficeri vjen dhe i thotë: “Të thashë të mos bëhesh budalla! Nuk ia vlente. Tani e di se çfarë i keni bërë vetes. Shoku ka vdekur dhe ti po vdes!’
Ushtari që po vdiste hapi sytë dhe tha, “Por ia vlente – sepse kur shkova atje, ai më shikoi dhe më tha: “Xhim, e dija që do të vish.”
Për dashurinë, jeta mund të sakrifikohet – ia vlen.
Por ne jemi mësuar të kundërtën: sakrifikojmë gjithçka vetëm për të qenë gjallë; vetëm për të mbijetuar, sakrifikojmë gjithçka.
Jeta është e bukur vetëm kur ka dashuri. Dashuria është një vlerë më e lartë se jeta… një vlerë më e madhe se jeta. Jeta mund t’i sakrifikohet dashurisë, por dashuria nuk mund t’i sakrifikohet jetës.
Qoftë secili prej jush i bekuar me shoqërinë e SHOKËVE TË VËRTETË. Një mik i vërtetë është ai që hyn, kur pjesa tjetër e botës del jashtë. 🤝 ❤️ 👏
