Kollaret e bardha të krimit
Nga Alfons Grishaj
1- Narcisizëm apo pushtet demokrat?
Në përendim, abuzimi qeverisës quhet “white-collarcrime”, duke nënkuptuar udhëheqësit që shpërdorojnë pushtetin në mandatet e tyre. White-Collar Crime, përfshin krimin ekonomik, korrupsionin publik, krimin e organizuar etj. Watergate scandal është një nga treguesit tipik të abuzimit të qeverisjes dhe krimit të organizuar. Presidenti Nixon, kishte një listë për eleminimin e atyre që e kritikonin, bash si Adolf Hitler. Ai u përpoq të vriste me helm kolumnistin, Jack Anderson. Nixon, për eleminimin e gazetarit porositi, Charles Colson, i cili urdhëroi E.Houard Hunt, që t’a kryente këtë akt të shëmtuar, që fatmirësisht mbeti në tentative ngaqë ndodhi skandali i Watërgate. Presidenti Ford e fali Presidentin Nixon, duke mbydhur një kapitull të turpshëm në historinë e presidentëve të Amerikës.
Ai që ka lexuar biografitë dhe historitë e zhvillimit të lindjes dhe perëndimit duhet të ketë vënë re që janë me gishta pushtetarët që nuk abuzuan me pushtetin, duke nisur nga Mbretër, Princër, Presidentë, Kryeministra, Kryetarë Bashkie etj. Nëse do bëja një listë…do ia filloja nga George Washington e deri tek Boris Jelcin e më pas. Abuzimi i pushtetit mbetet mekanizmi i të fortit, sepse i dobëti nuk e ka atë privilegj. Pushteti pakufi krijon artificialisht unin mbi ligjin. Jo pse ligji është i dobët, porse natyra superiore e lartësisë karriges në shumtën e rasteve ndërton mite. Dhe kur ndërtohet miti është e vështirë që t’a gremisësh kurorën e mitit me një të rënë lapsit, sepse qe vullneti i shumicës.
Disa lidera kanë pasur dhe vese të dobëta p.sh. Mbreti Henri VIII, njihet për gjashtë martesat që sollën si pasojë shkishërimin e tij nga Papa Klementi VII. Winston Çhurchill, shpesh herë fjalimet e tija ia diktonte sekretares kur hante mëngjezin në shtrat apo kur bënte banjo. John Kennedi, kaloi pothuajse të gjithë femrat e stafit në shtratin e tij. Stalini, ndizte llullën ulur mbi kurrizin e kujdoqoftë që ishte në zyrën e tij, etj. Aktualisht, në fund të çerek shekulli XXI, abuzuesi më i madh në historinë moderne është Presidenti Vladimir Putin, i cili mund t’a çojë botën në luftën e tretë botërore.
– Kollaret e bardha të krimit shqiptar
Pas shumë përpjekjesh e mundimesh qeverishë të dështuara, Mbreti Zog bëri një shtet modern. Por rrethanat e sollën që ai të abdikonte përballë fuqisë imperiale Italiane, dhe të largohej nga Shqipëria. Enver Hoxha krijoi diktaturën e proletariatit, armën më të shëmtuar në historinë e njerëzimit pas SS të nazizmit. Enveri izoloi Shqipërinë, dhe ekzekutoi një e nga një pothuajse të gjithë shokët e vet. Ai e bëri Shqipërinë një burg të madh prej 28 mijë kilometra katrorë. Ramiz Alia nuk qe në gjëndje t’a ndalte shkarjen e komunizmit dhe në ikje e sipër, nëpërmjet ministrit Gramoz Ruçi, derdhi gjak në protestën e 2 Prilli, Shkodër. Gramoz Ruçi, në telegramin famëkeq drejtuar Degës Punëve të Brendshme Shkodër, ndër të tjera shkrojti: “Goditni ashpër qysh në fillimet e grumbullimeve. Për të paralizuar ata që nga turmat mund të goditin me armë forcat tona, zini lartësitë dominuese me qitës të përgaditur. Forcat tona që përleshen me turmat të mos shkojnë të armatosura.”
Demokracia e gjeti popullin shqiptar të dërrmuar. Fytyrat e lodhura dhe veshjet tregonin sfilitjen e një populli i vjetër sa njerëzimi, që ish abuzuar nga keq qeverisja. Telat e kufirit u mbushën më të vrarë. Dhe pse ligji për tradhëti të lartë ish “zbutur”, “Kalim i paligjshëm kufiri”, pati një urdhër verbal që veshi nënat më të zeza. Për këtë krim të shëmtuar, gjoja u dënuan me denime qesharake, Simon Stefani dhe Veiz Haderi, të cilët duhet të dënoheshin për gjenocid.
Fatos Nano akuzohet për“shpërdorim pushteti” dhe futet në burg me ca letra të turpshme fallso. Joprofesionalizmi dhe urrejtja e pozitës e transformuan Nanon nga një udhëheqës të shkuarës në një udhëheqës modern të shekullit XXI. Gjyqi turpshëm për kafe ndaj abuzuesve të pushtetarëve të diktaturës qe një skifo dhe gabim infantil i pushtetit demokrat. Sali Berisha dhe stafi që ai udhëhiqte, me gjithë vullnetin e mirë ballafaqohej me shpirtin kontravers të kohës së kaluar, e cila reflektoi vranshëm dhe në vitet e para të pushtetit demokrat, duke e çuar Partinë Demokratike në gabime të njëpasnjëshme. Megjithatë, në kohë relativisht të shkurtër, shqiptari u çlirua nga vargonjtë e burgut prej 28 mijë kilometra katrorë. Por ikja biblike e popullit në moshë më të re në Europë, vuri në dilemë dhe qeverinë demokrate dhe qeveritë tjera më pas. Shkodrani i zgjuar, Ndoc Gaci pat thënë, “Poqese hapen kufinjtë, unë kam me hyp n’maje pems mos me m’shtyp turma”.
Ikja e rinisë dhe shumë të shkolluarve 87-91, që ishin të pa indoktrinuar, krijuan një boshllëk në rigjenerim e kuadrit. Në një mungesë të tillë bëri që të shartohej kozmetika e të shkuarës me një klasë të kundërt që solli impaktin e 1997, gjë që gjunjëzoi dhe shkërmoqi qeverinë demokratike si kullë rëre. Qeveria lirisë, me një përvojë empirike ra prehë e një strategjie të mirëfilltë mashtruese e korruptive që u aktrua mjeshtërisht nga opozita. Ligësia e gjarpërit nën gurë shformoi rrobën ushtarake dhe solli tradhëtinë lartë, deep state, duke montuar gjithçka që ish ngritur prej 52 vitesh në mëshirën e rrugës, banditizmit dhe agjensive të huaja që donin një Shqipëri të copëtuar për ta pasur më të lehtë t’a gjunjëzonin Dardaninë. Sali Berisha, Pjetër Arbnori, Leka Meksi e disa patriotë të djathtë e të majtë që e donin Shqipërinë qëndruan fort dhe pse tradhëtia e lartë kish molepsur atdheun. Amnistia e 97, mbetet njolla më e errët dhe e turpshme historike e pafytyrësisë dhe hipokrizisë së zjarrvënësve dhe atyre që nuk përtuan t’a hedhin në aventurë pjesën tjetër të Shqipërisë.
Politika amnistoi veten! Ata ishin të frikësuar se në një formë apo tjetër do t’a paguanin çmimin e shkatërrimit të shtetit dhe gjakun e derdhur të tremije e shtatëqind shqiptarëve, 80%demokratë dhe 20% viktima të krimit. Viti 97 ka qenë forma më flagrante abuzive e pushtetit politik në historinë e Europës moderne. Për çudi askush nuk u përgjigj për këtë shkatërrim total. Politikanët kriminelë buzëqeshnin sikur të mos kish ndodhur asgjë. U vranë Arben Broci, Azem Hajdari etj dhe anjë shtytës nuk u dënua!
Vota që i dha populli Leka I, u shkel dhe nëpërkëmb nga krimi dhe pafytyrësia politike.
Pushteti i fituar me kallashnikolvë frymzoi klasën e ardhur në pushtet që u gjuajt në plaçkë si skifteri në prehë. As më pak nuk kishin bërë demokratët më parë që privatizuan pronën shtetit sikur t’ua kishin lënë baballarët. Abuzimi i pushtetit lexohej kudo dhe në fytyrat e gjithësecilit që nga asgjëja u pasuruan pa pasur kompani të veta, por duke vjelur përqindjen e parave nga privilegjet që u bënin kompanive familjare ose kompanive fantazma të krijuara nga vetë pushtetarët. Një kërdi e tillë s’ish parë e dëgjuar apo lexuar në asnjë histori botërore. Nga asgjëja kleptokracia politike krijoi klasën oligarke. Pati ca arrestime qesharake anësore dhe ato me presionin e të huajve që përfunduan si gjyqet e kafeve të byrosë politike.
Tani ne shohim sforcimin e pandershëm të ushtrisë së hienave që sulmojnë Berishën, se ai paskësh vënë një firmë për një tokë si privilegj për familjen e tij. Po sa toka janë vjedhur e plaçkitur deri tani nga klanet e pushtetit dhe kriminelët e ordinerë që punojnë për politikën e turpit. Po marr një shembull të thjeshtë: Bregdeti i Velipojes, sipas hartës së Rusit dhe hartës Mbretit Zog, njihte tre pronarë: Zef Prekë Matusha, një person tjetër që nuk dua të spekolloj dot se nuk ia mbaj mend emrin, dhe shteti.
E di këtë fakt se, deri në moshen 14 vjeçare kam veruar në familjen Matushlekaj, sepse familjet tona ishin te lidhura ngushtë miqësisht shumë e shumë vite. Në shenjë miqësie, Zefi ia pat’ dhuruar ca tokë gjyshit tim, Luket Marash Grishaj. E mbaj mend Velipojen si Xhungël, mbaj mend dhe kohën e shpyllëzimit. Bisedojmë shpesh me miq për tragjedinë se si u plaçkitën pronat e shtetit dhe private të Matushlekajve. Velipojës i dolën dhjetëra pronarë, biles dhe nga malet që nuk kishin pasur ide se Shkodra kish bregdet. Sikur të ringjallej Enver Hoxha dhe njëherë, do hapte të paktën dy burgje të reja vetëm për masakrën e tokave të bregdetit të Velipojës. Tokave të fabrikave u dolën trashëgimtarë njerëz që nuk e kishin parë asfaltin e Shkodrës derisa erdhën ditët e demokracisë. Shteti heshte sepse ishte bashkëpunëtor me krimin e çdo qelizë degjeneruese të plaçkitjes, ku një përqindje shkonte në xhepat e pushtetarëve lokal dhe qëndror.… Po çfarë u bë me të gjithë bregdetin dhe tokat e Shqipërisë? E di dhe budallai.
Siç theksova me lart, Berisha doli i korruptuar për një firmë që paskësh vënë. Dam i madh ndaj ekonomisë shqipëtare? Po ka gjë më qesharake se kjo? Plaçkitet, vidhet e digjet Shqipëria askush në burg!! Vidhen pronat e shtetit dhe tokat e pasanikëve që i shpronsoi diktatura, askush në burg!! Shtetarët, vjedhin me laps, firmosin për gradaçela… askush në burg? Futet në burg vetëm ndonjë që ka thyer ligjet e “Cosa Nostra” dhe kjo për t’i bërë presion anëtarëve tjerë që mos dalin “privat”, në kokën e tyre, por të ndjekin porositë e kupolës brenda rrethit dhe ciklit.
Atëherë përse është në arrest shtëpie ish-Kryeministri dhe ish-Presidenti i Shqipërisë, Sali Berisha? Ua them unë…, konspiracion! Deep state play!
Shkatërrimi i Opozitës Shqiptare. Sali Berisha ka gabimet e veta si një personalitet që shkapercei influencën e PP-së, dhe në demokraci u udhëhoq nga masa e popullit dhe jo nga shkollat juriko-politike e politikanëve perëndimorë, që ata (përendimorët) nuk kanë bërë më pak gabime se, Sali Berisha, duke përfshirë dhe djalin e Presidentit të Amerikës, Biden.
Unë mund të sjell qindra ilustrime kombëtare dhe perëndimore se, Sali Berisha duhet të jetë në listë i fundmi politikan në planet për tu arrestuar apo dënuar apo për të qënë në listën e “White – Collar Crime”. Ai i shërbei Dardanisë dhe Shqipërisë si askush tjetër, si një hero lirie.
Ndërsa, oponenca politike asfaltoi rrugë për të fituar elektorat, Sali Berisha, bëri rrugën e Kombit për të bashkuar popullin shqiptar, çfarë tregon diferencën lidershipit kombëtar me lidershipin e mëhallës.…
Dhe pse në këto rrethana, detyra imperative e Berishës është të kalojë vetveten dhe të bashkojë opozitën qoftë dhe me sacrificë. Ai duhet të sikterisë menjëherë “eminencat gri” që fusin hundët kudo dhe dizinformojnë për qëllime dashakeqëse e meskine. Duhet të largohet nga klani i konsumuar për të ndërtuar një të ardhme të sigurtë të opozitës shqiptare.
Mendoj se, forca e lidershipit për të timonuar në kohë të vështira është vizioni për të ardhmen që sjell momentum!
Politika shqiptare duhet ti vejë gishtin kokës, se do të vijë një ditë që do të paraqitet në ring një Tayson i ri për t’ia marr hakun, Muhamet Ali.
Ata që fërkojnë duart si shtriga dhe fallxhore do të kenë një fund të palavdishëm, sepse, Zoti punon në mënyra misterioze. Çdo të bësh do e pësosh!
Po e mbyll me fjalët e Krishtit: “Të çojë dorën dhe të gjuajë me gurë ai që nuk ka bërë asnjë mëkat!
