HISTORI E SHKURTËR E EPOKAVE KRYESORE TË HISTORISË ANTIKE DHE PARAHELENE
Nga Prof.Dr. Mathieu Aref
KOHËT E LASHTA
Të gjitha këto data që citoj këtu janë krijuar nga kronologët, historianët dhe arkologë të ndryshëm modernë. Ndaj i citoj këto por me të gjitha rezervat. Megjithatë, kjo ka meritën të na ndriçojë disi për të kuptuar më mirë sekuencën e periudhave të njëpasnjëshme.
- Neoliti (rreth 7000-3200 p.e.s.).
- Epoka e bakrit, e quajtur edhe “Kalkolitike” (mijëvjeçari V/IV)
- Epoka e hershme e bronzit (rreth 3300-2000 p.e.s.).
- Qytetërimi Minoan (rreth 2000-1450 p.e.s.).
- Qytetërimi mikenas (rreth 1500-1200/1100 p.e.s.
- Epoka e errët (rreth 1200/1100-776/750 p.e.s.): për katër shekujt nuk dimë ASGJË.
- Pas “shekujve të errët” u shfaqën pushtuesit Helenë, në dëmë për Pellazgët vendas.
Harta: Familja etnike pellazge
NB. Duke qenë se i vetmi “qytetërim parahelen” i njohur nga autorët e lashtë ishte ai i “Pellazgëve” dhe se nuk kemi asnjë provë historike për ekzistencën e Helenëve para « Epokës së errët», mund të konsiderojmë se data e «qytetërimit pellazgjik» (në mungesë të një date të saktë dhe të konfirmuar) është shkrirë në masën e datave të lartpërmendura të vendosura (ose të shpikura) sidomos nga arkeologët, kronologët dhe historianët e lashtësisë moderne.
Por mungesa e dokumenteve apo e dëshmive shumë të lashta nuk na pengojnë të zbulojmë, të detektojmë, të ndjejmë apo të zbulojmë të dhëna dhe detaje të rëndësishme që na lejojnë para së gjithash të jemi të sigurt se qytetërimi pellazgjik ka ekzistuar dhe ka qenë më i lashti i shfaqur në Europë. Nga ana tjetër për të pasur të dhëna të tjera apo edhe pohime të cilat i kam verifikuar duke bërë kontrolle të kryqëzuara dhe krahasime të ndryshme në lidhje me Pellazgët, veçanërisht qytetërimin e tyre, gjuhën e tyre, kulturën e tyre, mitologjinë e tyre madje edhe “poemat” e tyre epike (“Traditë gojore pellazgjike“, transkriptuar në greqishtë me ndihmën e Pellazgo-Jonistëve dygjuhësh) të Homerit (një rapsod që, sipas studimeve dhe kërkimeve të mia, nuk shkroi kurrë asgjë). Pastaj “Teogonia” e Hesiodit dhe veçanërisht gjithë autorët e shumtë grekë, përfshirë ata të periudhës arkaike : Akusilaosin, Hekateun e Miletit…, periudha klasike duke përfshirë Herodotin, Tukididin, Eskilin, Sofokliun dhe Euripidin (autorët tragjikë), Ksenofonin, Platonin, Aristotelin… dhe disa autorë të periudhës helenistike duke përfshirë Diodorin e Siçilisë, Polibin, Plutarkun, Strabonin ose Pausaniën si dhe disa autorë latinë nga periudha arkaike, duke përfshirë : Plautin, Katonin Plaku, Terencen, ose ata nga periudha klasike duke përfshirë : Varronin, Ciceronin, Jul Cezarin, Lucreciusin, Catullusin, Sallustin, Virgilin, Horacin, Titë-Livin, Ovidin ose Vitruviusin.
Së fundi, ata që dinë të lexojnë midis rreshtave, mund të bëjnë zbulime të rëndësishme, madje edhe të jashtëzakonshme tek të gjithë këta autorë të lashtë. Autorët e lashtë praktikisht kanë thënë gjithçka, por, për fat të keq shumë autorë modernë nuk janë bazuar në të gjithë treguesit e dhënë prej tyre, i kanë okultuar apo errësuar ato. Kjo është arsyeja pse historia e vërtetë e Pellazgëve dhe e Greqisë së lashtë ose është keqkuptuar, interpretuar në mënyrë tendencioze, cunguar ose është errësuar plotësisht.
ANTIKITETI (Evropë)
Një qytetërim fillon me fillimin e Shkrimit (alfabetit). Ai shkrim pellazg u zbulua nga fenikasit të cilët e uzurpuan në Kretë, ku u përshkrua si “Shkronjat Pellazge”, u kthye në Feniki (ku ata caktuan emra semite për secilën shkronjë) më pas u fut në Beotie nga fenikasi nga Kadmus (në Tebën greke emër që i përngjan «Tebës» égyptiane[1]!) që ishte një nga pushtuesit e Pellazgjisë, me Danaos egjiptiani dhe Pelops asiriani. Prandaj, ky alfabet (i quajtur “Shkronjat Pellazgjike” nga Diodori i Siçilisë)[2] nuk është fenikas siç thotë Herodoti[3], por “pellazgjik”.
Në përgjithësi dhe në mënyrë klasike «antike» kjo mbulon periudhën nga shpikja e shkrimit rreth viteve 3400-3200 p.e.s. (Shkrimi kuneiform sumerian dhe hieroglifet egjiptiane, Hititë, Fanikianët, etj) deri në rënien e Perandorisë Romake Perëndimore në > 476, d.m.th.: 3400/3200 pes – 476. Rrjedhimisht, data që zakonisht merret për të treguar fundin e Antikitetit në qytetërimin evropian dhe mesdhetar është data e « fillimit të “Mesjetës », domethënë rënia e Perandorisë Romake Perëndimore, e shënuar nga deponimi i perandorit perëndimor, Romulus Augustulus në > 476.
QYTETËRIMI PELLAZG
«Qytetërimi pellazg» është i vetmi «qytetërim parahelen i njohur nga autorët e lashtë». Gjithçka që kanë shpikur autorët modernë (civilizimet: Minoene, Egjeo-Kretase dhe Mikenas) nuk mund t’i atribuohen Helenëve pasi nuk kemi asnjë provë, asnjë të dhënë për ekzistencën e Helenëve para periudhës së quajtur “Epokat e Errëta” (periudhë e cila mbeti plotësisht e heshtur !) dhe aq më pak ato që i parapriu. Para Antikitetit ishin këto epoka : Parahistoria, Neoliti dhe epokat e Bakrit, të Bronzit dhe të Hekurit.
Në periudhën e qytetërimit pellazgjik nuk kemi asnjë gjurmë kronologjike, as dokumente të shkruara, sepse pushtuesit helenë kishin eliminuar pjesën më të madhe të gjurmëve kronologjike dhe dokumentare që i përkisnin Pellazgëve. Gjithçka që dimë për Pellazgët dhe turmat e tyre të fiseve i kanë ra kryq e tërthor Evropës nga Lindja në Perëndim dhe anasjelltas… janë shkrimet e autorëve antikë dhe ato të burimeve të tjera të lashta të huaja (kryesisht të dhënat sumeriane/babilonase, egjiptiane, hitite, ugaritike dhe madje të Biblës) si dhe gjithçka që i shpëtoi censurës së logografëve helenë, madje edhe nënkuptimeve dhe të pathënave që gjejmë në të gjitha tekstet e autorëve të lashtë.
Paleontologjia, antropologjia, etnologjia, arkeologjia dhe gjuhësia (bazuar në studimet e mia personale të gjuhëve të ndryshme dhe jo të ashtuquatërit “gjuhësi indoevropiane” të gjuhëtarëve modernë) të cilat lëmi më kanë dhënë një ndihmë të vlefshme në punën time shkencore më shumë se pesëdhjetëvjeçare. Në shumë pika shembujt janë domethënës, por unë thjesht do të citoj tre shembuj “në paleontologji, arkeologji dhe gjuhësi”.
Në fakt, jo shumë kohë më parë një skelet 45,000 vjeçar u zbulua në Bullgarinë e sotme në shpellën Basho Shiro[4]. Çfarë popull apo popuj kishte në atë kohë në këtë rajon? Sipas «paleontologëve» ishte vetëm Homo Sapieni (emër artificial i shpikur nga paleontologët modernë, kështu që nuk është një emër i vërtetë që caktonte një «popull»). Por unë e quajta atë “Homo Pelasgus” sepse i gjithë ky rajon në kohet më të lashta dhe sidomos në 2700 vitet më parë ishte i banuar nga Pellazgët dhe fiset e tyre të shumta duke përfshirë trakët[5] dhe fiset e tyre, të cilët ishin i vetmi popull pellazg i lashtë (popull i shpellave = «Sh-Pellazg») në këto kohë të largëta banorë të këtij rajoni “sipas autorëve të lashtë”. Pra këta autorë të lashtë nuk dinin për qytetërime të tjera parahelene përveç atë të Pellazgëve.
Më pas është zbulimi, nga “arkeologët” (në sajë të kërkimeve të tyre nënujore) të një qyteti të rëndësishëm liqenor (qytet lakustër) rreth 8000 vjeçar në liqenin e Ohrit në Shqipërinë lindore[6]. Prandaj duhet theksuar se këto dy zbulime të jashtëzakonshme ishin kryer në një “rajon pellazgjik të mirëfilltë” (bullgarët mbërritën atje vetëm rreth shekullit të VII pas Krishtit!). Përveç kësaj, “gjuha aktuale shqipe” sapo është dekretuar nga shkencëtarë të ndryshëm në SHBA si gjuha më e vjetër në Evropë që daton rreth – 6000 vjet para Krishtit. Kështu zbulojmë me ndihmën e njohurive tona dhe mjeteve tona moderne të gërmimeve dhe kërkimeve të ndryshme e të pakundërshtueshme…gjithë çfarë është fshehur nga disa logografë të lashtë si dhe ndryshimet dhe manipulimet e shumta, shpifjet dhe censurat e bëra nga të njejtit logografë si dhe pushtuesit helenë!
Këto zbulime të reja që sapo citova janë të pandalshme dhe na dëshmojnë lashtësinë, historikun e Pellazgëve dhe ekzistencën e një gjuhe amtare të Evropës: pellazgo-shqipja dhe veçanërisht “gegërishtja” e Shqipërisë Veriore dhe Lindore. Kjo kompenson jashtëzakonisht për gjithçka që është eklipsuar, kamufluar, manipuluar ose përjashtuar nga Helenët e lashtë dhe nga autorët modernë që nga shekulli i 19-të deri në ditët e sotme, të cilët nuk kanë qenë në gjendje të zbulojnë trëndafilat aux.
Nga ana tjetër, gjurmët e pakta të prekshme që zbulojmë qartë ose të nënkuptuar (kur jemi në gjendje të lexojmë midis rreshtave) te disa autorë të lashtë përforcojnë dhe vërtetojnë këto zbulime të reja të çmuara të shencave moderne. Është e qartë se të gjitha këto gjurmë të fshehura dhe të manipuluara dëshmojnë se pushtuesit helenë donin të fshihnin origjinën e tyre, të provonin se ishin indigjenë (shpikja e “Përmbytjes së Deucalionit” që shkatërroi gjithçka në rrugën e saj, d.m.th. qytetërimin që ekzistonte para ardhjes së Helenëve ), si edhe për të provuar se mitologjia dhe perënditë e Panteonit të Olimpit ishin helenë dhe se ata e kishin prejardhjen nga Zeusi ndërsa ky i fundit është përcaktuar qartë si «dodonas dhe pellazg» nga Iliada[7], etj.
QYTETËRIMI ETRUSK
Etruskët ishin Pellazgë autentikë. Helenët i quanin ata “pellazgë tirrhenë”. Në ekspeditën e tyre të madhe detare midis “Popullit të detit” mes të cilëve bënin pjesë Filistinët me emrin “Peleset, Peleshet, pallaist, domethënë ishin vetë Pellazgët (meqë egjiptianët i quanin Peleset !) me origjinë nga jugu i Shipërisë së sotme[8]. Etruskët u quajtën “Tursha” (Tyrrenes, Tyrsenes) dhe më vonë Etrusci e Tuski (prandaj Toskanë në Itali dhe Toskë në Shqipëri). Etruskët ishin vëllezër gjaku të Pellazgëve dhe për mendimin tim ishin “vetë pellazgët” (për disa arsye). Përpara ardhjes së Etruskëve në Itali kishte shumë Pellazgë në rajonin e Padanit të Italisë verilindore. Kur erdhën në Itali ata erdhën në një vend pa rezistencë, as kundërshtim, as luftë…sikur të ishin në shtëpinë e tyre!)! Etruskët në Itali kishin të njëjtin rol si Pellazgët në Greqi: ata paraprinë Romakët të cilët «uzurpuan dhe monopolizuan qytetërimin e tyre».
Ky qytetërim etrusk është më i rëndësishmi qytetërim pararomake. Ky popull lundërtarë, inxhinierë hidrolike, ndërtuës/arkitekt, artist/piktor/skulptor gjithashtu një popull festiv, gazmor dhe miqësor u zhvillua nga shekujt IX/VIII para Krishtit dhe arriti kulmin e tij midis shekujve VII dhe VI para Krishtit. Por historia e këtij qytetërimi të lashtë përfshin më shumë se një mijëvjeçar. Në të vërtetë Etruskët parashikuan se qytetërimi i tyre do të zgjaste 1000 vjet.
Së fundi, qytetërimi i popullit etrusk është “kopja konforme” (dmth «të njëjtit») të qytetërimit pellazg kur Helenët e uzurpuan dhe monopolizuan pasi kishin bërë gjithçka për të mos mbetur asnjë gjurmë. Ekziston një element thelbësor që vërteton se Etruskët ishin me të vërtetë Pellazgë dhe ishin quajtur nga helenët “pellazgë-tirrhenë”. Ata mbërritën në Itali rreth kohës së pushtimit të Pellazgjisë nga Helenët: për t’i shpëtuar integrimit dhe asimilimit. Ata u larguan për në Itali ku u bashkuan me bashkatdhetarët e tyre Pellazgë të vendosur prej shumë herësh në rajonin Padan të Italisë veri-lindore. Etruskët-Pellazg u vendosën përgjithmonë në rajonin midis lumit Arno dhe Tibri.
Sipas mendimit tim studimtarë (meqenëse nuk kemi siguri për këtë temë) etruskët do të ishin larguar nga Azia e Vogël gjatë luftës së Helenëve kundër Pellazgëve që u zhvillua, ndoshta në të njëjtin vend si lufta e përshkruar në poemën pellazgjike të lashtë “Zemërimi i Akilit” në qytetin shumë të lashtë pellazgjik “TROJA” i quajtur nga pushtuesit helen “ILION”. Kjo është arsyeja pse Helenët e quajtën poemën epik ILIAD (marrë nga emri “ILION” qytet që zëvendësoi atë të Trojës) titull që zëvendësoi poemën origjinale/autentik «Zemërimi i Akilit» «Theksoj si emri i TROJËS. Ky emër i fundit shpjegohet nga pellazgo-shqipja : Troj, Trojat, Truall = vend banimi ose shtrat (nga veriu i Shqipërisë) dhe në kuptimin figurativ një vend si shtëpia stërgjyshore një vend trashgimtarë… kjo fjalë vjen nga shumë larg si përshembull tokë = territor… atdhe! Qytetërimi Etrusk u uzurpua sikur qytetërimi pellazg nga Helenët.
E gjithë Historia Greke përbëhet nga këto lloj modifikimesh, transformimesh dhe manipulimesh për t’i shërbyer interesave të pushtuesve helenë.
GREQIA – periudhat e Greqisë Antike (qytetërimi HELEN):
Që të kuptojmë saktë «historinë e lashtë» të Greqisë (jo atë të Pellazgëve, që është një fushë tjetër që ka të bëjë me historinë parahelene), duhet theksuar se ka pasur tre periudha kryesore: nga shekulli VIII deri në vitin -31 para Krishtit:
- Periudha arkaike (776/750-480 p.e.s.): -776 – fillimi i Lojërave Olimpike
- Periudha klasike (480-323 p.e.s.).
- Periudha helenistike (323-31 p.e.s.)
Kjo Greqi helenistike është një periudhë evolucionare postklasike, si dhe faza e fundit e vetë Greqisë së lashtë dhe fillimi i përhapjes së kulturës greke në rajonet e dominuara nga dinastitë me origjinë greko-epiro-maqedonase (Egjipt, Feniki, Mesopotami, Persi, etj.). Përveç kësaj, kultura helenistike u bë model edhe ndër pushtuesit romakë, të cilët morën aspekte të ndryshme të saj dhe ndihmuan në përhapjen e tyre edhe më tej. Rezulton se kjo periudhë përfshin kohën e Aleksandrit të Madh dhe përfundon në -31 pes (22 korrik 356 p.e.s. / 10 qershor 323 p.e.s.). Aleksandri ishte mbret i Maqedonisë (jo i Greqisë sepse ishte maqedonas nga babai i tij (Filipi II) dhe epirot nga e ëma (Olympias = E lumtia… emri i parë që rrjedh nga emri i Olimpit = në shqip “I lumti” = shenjtërorja e Panteonit të Zeusit, ai pushtoi një territor të gjerë që shtrihej nga Mesdheu perëndimor deri në Indus në Azi.
Theksoj se as Maqedonia dhe as Epiri nuk ishin pjesë e Greqisë[9], prandaj Aleksandri nuk ishte grek (në kundërshtim me atë që përmendet në shumë libra shkollorë dhe nga sa besojnë Grekët). Ai ishte vetëm helenofonë dmth fliste greqishtën. Ai ishté helenofil sepse ishte nxenësi i Aristotelit i cili mësoj historinë dhe kulturën helene. Arienit (biografi i tij)[10] shkruante se ai kur ishte i zemëruar fliste në «gjuhën amtare pelazge» (maqedo-epirote) me gjeneralët e tij, sepse shumica e tyre si dhe të ushtarëve ishin kryesisht maqedonas, agrianë, peonë, triballë, dardanë, trakë…epirotë dhe pjesërisht helenë (ushtria ishte e përbërë nga afërsisht 40.000 ushtarë). Në Kuran ai quhet «Aleksandre me dy brirë» (Al Iskander Dhu’l Karnain) për shkak të përkrenares së tij që kishte mbi te një «dhi me dy brirë» (Dhia = Amaltea = “e miellta” d.m.th. «ajo që i jepte qumësht»)… Në mesin e Pellazgëve ajo ishte një simbol i shenjtë sepse « ishte ajo që e ushqeu Zeusin-femijë. Ja përse Gjergj Kastrioti/Skenderbeu mbante një helmetë me të njëjtin simbol.
Pastaj u zhvillua procesi i helenizimit, me përhapjen e kulturës greke në rajonet e pushtuara: vazhdimësi të traditave artistike; kulturore dhe intelektuale greke.
Cilatdo qofshin lidhjet midis këtyre tre zonave, nuk duhet të ngatërrohet me «helenizëm» me «helenik» (që lidhet me botën helene) ose me helenistikën, që përshkruan një periudhë – nga pushtimi maqedonas deri tek Kleopatra dhe pushtimi romak i Greqisë – dhe një hapësirë – territoret e perandorisë së Aleksandrit të Madh, me qendra të përhapjes së kulturës helene si Aleksandria, Antiokia, Pergami apo Bactres (Afghanistan). Trashëgimtarët e Aleksandrit ndanin vendet e pushtuara (Egjipti për Lagidët, Lindja e Mesme për Seleucidët, Maqedonia për Antigonidët), duke bashkëjetuar me dinastitë e shumta helene/greke ose të helenizuara. Një proces helenizimi u zhvillua me përhapjen e kulturës greke në rajonet e pushtuara nga Perandoria Romake Lindore dhe ajo e Bizantit. Ndikimi kulturor, gjuhësor dhe fetar vazhdoi në të gjithë këtë rajon deri në rënien e Kostandinopojës (më 29 maj 1453). Më pas situata u përkeqësua me pushtimin osman deri në vitin 1830 me përfundimin e “Luftës për Pavarësinë e Greqisë” ku “arvanitasit” me origjinë shqiptare morën pjesë gjerësisht dhe trimërisht në këtë Luftë Nacionalçlirimtare.
Greqia ROMAKE < -146 deri në vitin – 31 p.e.s., dhe më së voni deri në vitin 330 > pas Krishtit) :
Roma ndërhyri në Greqi nga fundi i shekullit III para Krishtit më pas aneksoi Greqinë helenistike në faza midis -146 para Krishtit deri në vitin 31 p.e.s. Greqia më pas u bë pjesë e Perandorisë Romake, pjesa lindore e së cilës dominohej nga kultura greke, duke hedhur themelet e Perandorisë Romake Lindore, lindja e të cilës u shfaq gjatë themelimit të Kostandinopojës në vitin >330.
ITALI (përmbledhje e shkurtër e historisë romake dhe etruske)
Historia romake ndahet në tre periudha kryesore të njëpasnjëshme :
- Mbretëria : nga viti 753 deri në 509 pes.
- Republika : nga viti 509 deri në 27 p.e.s.
- Perandoria e përbërë nga Perandoria e Poshtme dhe e Epërme : nga viti 27 para Krishtit deri në vitin 476 pas Krishtit.
Nga viti 476 filloi mesjeta në Evropë.
Greqia BIZANTE (395-1453):
Pas pushtimeve romake dhe ndikimeve politike zhvillohet një proces helenizimi me përhapjen e kulturës greke në rajonet e pushtuara nga Perandoria Romake e Lindjes dhe ajo e Bizantit. Kultura, ndikimi gjuhësor dhe fetar në Perandorinë Bizantine vazhdoi në të gjithë këtë rajon deri në rrëzimin e Kostandinopojës (29 maj 1453). Dhe situata u përkeqësua me pushtimin osman deri në vitin 1830 me përfundimin e “luftës për pavarësinë e greqisë” ku “arvanitasit dhe epirotët e Greqisë me originë shqiptare” morën pjesë gjerësisht dhe trimërisht në këtë Luftë Nacionalçlirimtare.
Dua të theksoj se në atë kohë në parlamentin e Athinës kishte shumë shqiptarë nga Greqia apo me origjinë shqiptare për shkak të numrit të madh të shqiptarëve që ishin vendosur në vend që nga mesjeta dhe pushtimi osman. Përveç kësaj, gjatë pushtimit osman, shumë grekë ortodoksë refuzuan të paguanin taksën e imponuar nga Osmanët dhe emigruan në shumë vende. Do të përmend vetëm një shembull, rastin e qytetit të Aleksandrisë në Egjipt, i cili në kohën e rinisë sime kishte më shumë se një milion banorë, përfshirë afërsisht 800.000 grekë…ishte i dyti qytet me grekë (pas Athinës) më i madh i asaj kohë!?
Së fundi, flas ashpër kundër të gjithë atyre që në mënyrë të pavetëdijshme, pa prova dhe arsye apo nga shovinizmi i tyre i vërbër, ose mungesa e kompetencës, të cilët e shtrembërojnë Historinë, duke pohuar se Grekët nuk ekzistonin para vitit 1830, data e pavarësisë së Greqisë !?
Ja, edhe një herë, uzurpimet, përvetësimet, modifikimet, manipulimet e Historisë së popullit pellazg më i lashti në Evropë, i cili praktikisht u injorua apo edhe u fut në raftin e Historisë. Ja pra edhe historia e shkurtër e Helladës/Greqisë, e cila është manipuluar që nga Antikiteti dhe është përkeqësuar nga autorët modernë…. në dëm të Pelazgo-Shqiptarëve.
GREQIA E PUSHTUAR
- < -146 > 395 pushtim romak
- 395 -1453 pushtim bizant
- 1453-1830 Pushtim Osman
- PAVARËSIA E GREQISË (3/2/1830 traktati i Londrës).
= 1976 vjet pushtim
Fillimisht duhet të dihet se gjatë pushtimit osman, Grekët që nuk donin të qëndronin në Greqi, për shkak të pushtuesit Osman që donin t’u vendosnin një taksë të rëndë, sepse nuk donin të konvertohen në fenë myslimane, u larguan nga Greqia për të jetuar diku tjetër.
Do të përmend vetëm një shembull: Aleksandrinë në Egjipt. Në vitet pesëdhjetë në Aleksandri kishte më shumë se një milion banorë… por kishte më tepër se 500.000 mijë grekë : Grekët kishin kohë që ekzistonin aty dhe ky nuk ishte si fenomeni i migrimint në botën e sotme. Kjo është arsyeja pse Shqiptarët që u konvertuan në fenë islame nuk paguanin taksa, ishin të lirë të qarkullojnë në gjithë përendorinë osmane sepse jetonin në një hapësirë të pamasë osmane dhe kjo është arsyeja pse i gjejmë kudo në Ballkan, në vendet arabe dhe veçanërisht në Greqi ku gjetën Grekët me origjinë shqiptare (Arvanitasit dhe Epirotët me të cilët ata luftuan për pavarësinë e Greqisë)… ata u futën edhe në parlamentin e Athinës” pas luftës së pavarësisë! Lufta e Moresë ishte shumë e vështirë për Grekët që mbetën në vend (shumë kanë vdekur në atë luftë). Shumë Shqiptarë janë bërë guvernatorë në kohën osmane (në vendet arabo-myslimane), ministra, madje edhe presidentë të Republikës së Turqisë.
I kthehem historisë së lashtë.
Greqia u pushtua nga Romakët dhe bizantinët nga -146 deri në 1453 d.m.th 1599 vjet dhe nëse i shtojmë periudhën e pushtimit osman që bën 377 vjet = 1976 vjet e privimit të sovranitetit dhe humbjen e një shteti të pavarur. Problemi i Shqipërisë ka qenë i njëjti, 2055 vjet privim nga sovraniteti kombëtar dhe shtetëror (2080 – 25 vitet e mbretërisë shqiptare nën heroin tonë kombëtar Gërgj Kastrioti i quajtur nga Osmanët Skënderbe = 2055). Rezultati i gjithë kësaj është se Greqisë iu hoq pavarësia dhe sovraniteti kombëtar për 1976 vjet.
Këta Thuriferianët e pavetëdijes, naivitetit dhe shovinizmit të acaruar MOS VINË për të THËNË që GREQIA NUK KA EKZISTUAR PARA VITIT 1830!? Po të bëjmë një paralele me Shqipërinë do të duket se Shqipëria nuk ka ekzistuar para vitit 1912!! Çfarë budallallëku, çfarë lajthitjeje, çfarë mungese gjykimi, kulturë dhe sens të shëndoshë për të pohuar marrëzi të tilla sa të thuash se Greqia nuk ka ekzistuar kurrë para vitit 1830!!
Ju lutemi, mos u përfshini në një fushë që nuk e zotëroni dhe në asgjë në të cilën nuk jeni specialist, sepse përafrimi, gabimet dhe mungesa e kulturës dhe analizave të thella mund të jenë të pariparueshme, por shpesh janë të dëmshme. Këtu jam vërtet i acaruar sepse kjo është përtej të kuptuarit dhe nuk korrespondon me vlerat e mia thelbësore : ndershmëria dhe integriteti në punën time, kërkimin dhe mbrojtjen e së Vërtetës, paanshmërinë dhe dëshirën për të arritur në përfundime të pakundërshtueshme. Çfarë dëgjoj për këtë mi ngre flokët përpjet.
Aktualisht në mediat shqiptare dhe madje edhe në akademinë e Tiranës qarkullojnë dy gabime të papërgjegjshme : gabimi i parë i përhapur në takimet e kafeneve dhe forumet të Interneit “se Greqia nuk ekzistonte para vitit 1830” dhe i dyti është nga akademia e Tiranës që për të “vetëm Ilirët janë paraardhësit e vetëm të shqiptarëve” !! Aty po masakrohet historia dhe gjuha jonë e vërtetë : të cilat janë krenaria, nderi dhe dinjiteti i popullit më të lashtë në Evropë. Kjo është një shkencë që e thotë (prova mbështetëse) dhe jo një autor romantik, apo një fabulist, ose një pseudo akademik.
SINTEZË
Në vijim të studimeve dhe kërkimeve të mia të thelluara (më shumë se 50 vjet studim me një tezë si bazë) zbulova se helenët nuk ekzistonin para shekullit të 8-të para Krishtit. Pse ky shekull fatal i 8-të? Sepse ne nuk kemi asnjë të dhënë, asnjë provë apo dëshmi që na tregon se helenët (unë do t’i quaj kështu sepse ky është emri i tyre i vërtetë) ekzistonin para shekullit të 8-të ose 20-të para Krishtit, siç na është thënë që kur autorët modernë kanë rishkruar Historinë e Hellas e quajti rrejshëm Greqinë duke e kthyer Historinë e saj përtej 2300 vjetëve para Krishtit! Është vërtet e padëgjuar të lexosh dhe dëgjosh një gabim kaq monumental (në të gjitha tekstet e historisë) nga ana e këtyre autorëve kur gjithçka thuhet qartë ose nënkuptuar nga të gjithë autorët e lashtë.
Përveç autorëve antikë kemi edhe legjendat e mitologjisë të cilat nuk janë gjithmonë fabula apo mite por histori reale (të romantizuara, të zbukuruara, të rregulluara apo të manipuluara) të cilat shpesh fshehin të vërteta. Edhe këtu kur je një historian i vërtetë që përvetëson Historinë që ka studiuar prej vitesh, ai bëhet një vëzhgues i informuar i kësaj Historie ku pak gjëra do t’i shpëtojnë. Kështu, pavarësisht rregullimeve, modifikimeve apo manipulimeve të bëra mbi këto legjenda nga pushtuesit helen, ky historian i njohur me këtë Histori, do të arrijë të zbulojë detaje të vogla të cilat do të hedhin dritë mbi gjithçka që këta pushtues donin të fshihnin, errësonin apo manipulonin. Kështu Historiani bëhet dëshmitar okult i Historisë së kësaj familjeje! Pra, përveç asaj që na transmetojnë autorët antikë, ka edhe legjenda që na tregojnë për anën e fshehtë të kësaj Historie.
Kështu është bërë Historia e Hellasit. Ajo i la pellazgët në harresë të kësaj Historie. Kështu pushtuesit helenistë uzurpuan, monopolizuan, modifikuan dhe manipuluan historinë e pellazgëve dhe bënë gjithçka për t’i asgjësuar ata dhe për të monopolizuar qytetërimin e tyre dhe për t’i bërë njerëzit të besojnë se ata ishin “vendas, kur në fakt ishin të huaj”. Studimet dhe kërkimet e mia konsistonin në ofrimin e provave të gjithçkaje që këta autorë pohuan, zbuluan ose evokuan falë kontrolleve të kryqëzuara, krahasimeve, analizave të thella që bëra dhe një sinteze të gjithçkaje që mund të nxirrja prej tyre. Këtu, duke qenë se është një prezantim i shkurtër, nuk mund të citoj të gjitha burimet e mia, as të gjitha referencat që gjenden në tezën time. Por këtu unë citoj disa që janë domethënëse. Këtu janë disa të dhëna që vërtetojnë mosekzistencën e helenëve para shekullit të 8-të.
- Në poemat epike dhe veçanërisht në Iliadë “Helenët” nuk përmenden në katalogun e anijeve kundër trojanëve.
- Iliada dhe Odisea janë poema epike nga “tradita gojore pellazgjike” dhe për rrjedhojë jo helene.
- Në Iliadë ZEUS është “pellazgjik dhe dodonian” dhe pellazgët janë hyjnorë (Iliada XVI, 233/236) dhe shenjtërorja e Dodonës ishte “kryeqyteti i kultit të pellazgëve”.
- Iliada thotë se kishte dy gjuhë[11], ajo e “Perëndive” (e Zeusit Pellazgjik…dhe e Pellazgëve) dhe ajo e “Njerëzve” (ajo e Helenëve).
- Shumica e emrave në kozmologji shpjegohen nga pellazgo-shqiptari aktual dhe veçanërisht gegët e veriut dhe të lindjes.
- Mbretërit e parë të Athinës ishin egjiptianë sipas Herodotit dhe autorëve tragjikë. Sipas Herodotit[12], këta mbretër të Athinës erdhën nga SAÏS (qyteti në deltën e Nilit). Por kur kërkojmë shumë më thellë dhe më saktë në arkivat e Manethos[13] (Historia dhe kronologjitë e qytetërimit egjiptian) kuptojmë se dinastitë e para të mbretërve zezakë[14] të këtij qyteti u shfaqën vetëm në shekullin VIII para Krishtit! Pra nuk ka lidhje me fantazitë e autorëve modernë që e vendosin pamjen e qytetërimit helen përtej mijëvjeçarit të dytë apo edhe të tretë!! Për të përmendur vetëm disa, theksoj se “Herakliu, Poseidoni dhe Dionisi[15] nuk ishin me origjinë pellazgjike, por ishin tipikisht të huaj, siç ishin Soloni, Pisistrati, Platoni dhe mbretërit e Spartës[16] (më vonë të quajtur “dorianët”), sipas vetë pohimit të Biblës të konfirmuar nga Flavius Josephus[17], etj.
- “I ashtuquajturi qytetërim mikenas” është vetëm shpikje e autorëve modernë (veçanërisht pseudoarkeologu Heinrich Schliemann, një biznesmen i pasur gjerman. Prandaj ai nuk ka ekzistuar kurrë me këtë emër sepse autorët e lashtë nuk dinin për ndonjë qytetërim tjetër parahelen, se ai i “pellazgëve” të cituar si të vetmit paraardhës të helenëve.
- “Lojërat Olimpike thuhet se kanë filluar në –776 pes. Por kronologët modernë e zvogëlojnë atë me 60 vjet, pra -716 në vend të -776. Pranohet përgjithësisht se kjo datë konsiderohet zakonisht si fillimet e “qytetërimit helen të njohur si grek”… me të drejtë: ky është një nga pohimet e rralla të autorëve modernë!
- “Data e “Luftës së Trojës” ndërmjet helenëve dhe pellazgëve? Ishte matematikani Eratosthenes (- 276 – 194) ai që e “shpiku” duke dekretuar datën -1193/1183 (pa asnjë provë historike)! Kjo është një shpikje fatale dhe e dëmshme për kronologjinë e qytetërimit helen. Ishte Schliemann ai që ndikoi i pari në të gjithë arkeologët, historianët, etnologët dhe gjuhëtarët e tjerë të asaj kohe! Ky gabim monumental vazhdon edhe sot e kësaj dite dhe ka prishur tërësisht kronologjinë e të ashtuquajturit qytetërim grek (kështu do ta quajmë). Para së gjithash, helenët nuk kanë ekzistuar gjatë të ashtuquajturës periudhë mikene, as gjatë të ashtuquajturës periudhë “memece” (-1200-800 = katër shekuj të epokës së errët) ku nuk gjejmë asnjë gjurmë të dukshme të ekzistencës së Helenëve. Kështu helenët (emri “grek” ekzistonte vetëm pas shekullit IV/3 para Krishtit pas një gabimi dhe konfuzioni nga romakët) nuk u shfaqën realisht që pas shekullit të 8-të p.e.s. (lexo shpjegimin tim më poshtë në paragrafin e tretë) ajo që sapo kam kujtuar dhe ato që vijojnë e vërtetojnë qartë dhe padiskutim.
- “Alfabeti[18] i ashtuquajtur “fenikas” në realitet është vetëm një alfabet pellazgjik i quajtur “Shkronja pellazgjike të futur në Greqi nga fenikasi Kadmus”.
- Ndërtimi i tempujve prej gur ndërtimi[19] filloi rreth shekullit të VII para Krishtit. Akropoli i Athinës u ndërtua nën Perikliun në shekullin V para Krishtit (Partenoni, Erechtheion, etj.). Por muri rrethues i Akropolit quhet “Pelargicon ose Muri Pellazgjik” që daton më shumë se – 3300 pes. Stili arkitektonik “dorik” i ngjan shumë kolonave të caktuara egjiptiane (nekropoli i Béni Hassan, tempulli Karnak dhe tempulli Hatshepsut).
- Gjuha greke = nga “jonët” (pellazgët dygjuhësh që u bënë helen) dhe eolët gjuha e të cilëve vinte nga pellazgjia e lashtë… gjuha parahelenike, pra jo greqishtja.
- Emri “grek” është një etnonim i rremë që nuk përputhet me realitetin pasi është një gabim dhe një ngatërresë e bërë nga romakët gjatë mbërritjes së një delegacioni “pasues të një sekti patriarkal” Graeae (sekte të “plakave” emri i marrë nga = grua, në shqip): romakët besonin se po i mirëpritnin “helenët” edhe pse ishin një sekt matriarkal pellazgjik.
- Etj, etj!
Në të gjithë këtë studim nuk kemi absolutisht asnjë të dhënë më të vogël dhe asnjë tregues të prekshëm apo të besueshëm që vërteton ekzistencën e Helenëve para shekullit të VIII para Krishtit, as se u shfaq vetëm në shekullin IV p.e.s siç thonë disa dhe aq më pak në vitin 1830 pas erës sonë siç thonë disa të tjerë. Kështu është bërë Historia e Greqisë që është ndërtuar: “mbi rërë”! Ky është mashtrimi më i madh në Historinë e Njerëzimit. Këtu absolutisht nuk e ekzagjeroj (siç bërtasin disa) pasi elementët që parashtrova këtu dhe në tezën time konfirmojnë pa diskutim mosekzistencën e Greqisë para shekullit të 8-të p.e.s.
E gjithë historia e Greqisë duhet rishikuar dhe korrigjuar.
PËRFUNDIM
«Së fundi, ETRUSKËT përjetësuan “qytetërimin PELLAZG” që pushtuesit Helenë u përpoqën ta asgjësonin.. jo plotësisht… pasi ETRUSKËT (Pellazg të mirëfilltë) mbijetuan dhe i dhanë Romës qytetërimin e saj më brilant si dhe SHQIPTARËT pasardhësit e tyre të drejtpërdrejtë ende ekzistojnë: ky është fakti më i prekshëm dhe mjeshtërore që provon që PELLAZGËT kanë ekzistuar (përveç provava të tjera që jap në tezën time). Me një anë tjetër dëshmia më e prekshme dhe më serioze është GJUHA Shqipe që ka mbijetuar pas mijëra vitesh dhe si me magji mbetet si një «fosil i gjallë»… Kjo është një shprehje ime që mburrem me te dhe që e kam përhapur kur paraqita Tezën time në Sorbonën e Parizit dhe gjithashtu nga botimi i librave të mi për të gdhendur në mermer me shkronja të arta «Historinë më të bukur të popullit pellazgo-shqiptar dhe të gjuhës më të vjetër në Evropë». 50 vjet më vonë më shumë se tridhjetë shkencëtarë janë mbledhur në SHBA duke konfirmuar pohimet e mia… pa e ditur që ekzistoj! Ky është një nga përfundimet e mia të artikullit.
Puna ime për shumë vite konsistoi pikërisht në kryerjen e një pune hetimore, një kërkim dhe hulumtim investigimi, studime dhe analiza të thella të kësaj pjese të madhe të “gjurmëve” që Helenët u përpoqën të fshihnin, të okultonin dhe eliminonin. Por krimi nuk është kurrë i përsosur. Teza ime është si një “raport juridik” i këtij krimi që askush në botë nuk deshi apo nuk mundi ta vëzhgonte dhe aq më pak t’ia zbulonte gjithë botës. Teza ime, librat e mi dhe ky prezantim i shkurtër tregojnë qartë (prova, argumente dhe referenca mbështetëse) se Helenët/Grekët kanë ekzistuar shumë përpara vitit 1830 dhe veçanërisht që nga Antikiteti (pas shekullit VIII para erës sonë) … përndryshe nuk do të kisha paraqitur një tezë në Sorbonën e Parizit, as nuk do të kisha botuar libra për të denoncuar saktësisht uzurpimin dhe përvetësimin e qytetërimit pellazg nga pushtuesit helenë!
———–
– Autori Mathieu Aref është Doktor i Historisë dhe Qytetërimit të Antikitetit – pellazgolog, Universiteti Sorbonne, Paris
© Pashtriku.org, Nëntor 2024
Harta: Hapësira Pellazge në Evropë (Azinë minore dhe lindjen e Mesme) me gjithë fiset e saj.
Harta: Kjo është hapësira e trojave pellazgo-trako-Ilire në Pellgun danubian dhe në Ballkan, para pushtimit romak, sllav, bullgar, dhe hungarez. Sa për Rumaninë (vend dako-gjetë me origjinë trako-pellazge) është krijuar dhe “romanizuar nga perandori Trajan-i» (53-117 pas erës sonë). Pas Shqiptarëve Rumania (kam shpjeguar më tepër se njëqind fjalë falë shqipes) është i vetmi vend autokton në Ballkan (Dako-Gjetët të përzier me shumë pak romak), prandaj nuk flas për ta sikur flas për pushtuesit e huaj që sapo përmenda. Është e nevojshme të specifikohen kufijtë me ngjyrë të kuqe. Ato janë kufijtë aktual të shteteve që rrjedhin nga popuj që i përmenda më lartë. Pellazgët kishin troje (shumë përpara Neolitit) shumë më të mëdha, por ne nuk kemi asnjë dokument apo dëshmi të shkruar në këtë kohë 1000 deri në 10000 vjet para erës sonë. Shkrimi në Evropë filloi me botimin e poemave epike (Iliada dhe Odisea) në mes të shekullit të gjashtë para Krishtit. Në këtë kohë të largët dhe para shfaqjes së vetë shkrimit kishte epigrafi, glife, ideograme, piktograme, mnemoteknike …
Harta: Hapësira greke në shekullin V para erës sonë (e modernizuar!). Emrat me ngjyrë të kuqe: fiset Pellazge. Vija e zezë që kam bërë (në veri të Greqisë) që shkon nga gjiri i Ambrakisë deri në grykëderdhjen e lumit Penea është një vijë imagjinare sepse në atë kohë nuk kishte “kufij”. Thjesht kjo tregon përafërsisht kufijtë e ngushtë të Greqisë dhe që provon përveç provave të tjera që kam sjellur në tezën time dhe në librat e mi… dmth: as Epiri, as Maqedonia, as Trakia KURRË nuk kanë bërë pjesë të Greqisë.
[1] Sipas Hérodotit mbretêrit e parë të Athinës ishin egyptian (V 56, 65, 39, 171; VI 53 ; VII 204…)
[2] Diodori i Siçilisë (Biblioteka historike – III, 67 ; V, 74 et suite V. 3. c.)
[3] Hérodote (V, 58).
[4] Nature et Nature Ecology and Evolution – Mbetjet e Baço Kiros “janë shembulli më i lashtë i njohur evropian që dëshmon praninë e Homo sapiens-it në Paleolitin e Sipërm. Duke mbërritur në Evropë rreth 45,000 vjet më parë, njerëzit modernë gradualisht zunë vendin e zënë nga Neandertalët,” shpjegojnë në « Kolegji i Francës », dy profesorë të të cilëve i përkasin ekipit ndërkombëtar që punonjnë në këto takime.
[5] Herodoti (V, 3) : « Popullata trake është, pas indianëve, më të shumtët në botë. Nëse Trakët kishin një udhëheqës të vetëm dhe të ishin të bashkuar dhe tu merrëshin vesh me njëri-tjetrin, ata do të formonin një popull i pamundur, i pamposhtur dhe sigurisht më i fuqishmi i të gjithëve, sipas mendimit tim ».
[7] Iliadë XVI, 233/236
[8] Sipas arkeologëve izraelitë dhe libanezë, “Filistinët erdhën nga jugu i Shqipërisë së sotme përpara se të arrijnë në Kretë dhe pastaj në ishullin e Qipros nga ku u nisën për të sulmuar dy herë Egjiptin kot dhe më në fund u vendosën përgjithmonë në bregdetin e Mesdheut ( Izraeli i sotëm ) ku u krijua një “pentapole” (pesë Qytet-shtet) : “Gaza, Askalon, Ashdod, Gath dhe Eqron”. Referojuni arkeologëve të mëposhtëm :
Dothan dhe Trude Krakauer dhe Moshe Dothan : People of the Sea, The Search for Filistines, Macmillan Publishing Company, Nju Jork 1992.
Dothan dhe Trude Krakauer : Filistinët dhe kultura e materialeve, Shoqëria e Kërkimit të Izraelit, Jerusalem 1982.
Dimitri Baramki, Poenicia dhe Phoenicians, Botime Khayats, Bejrut 1961.
Nina Jidejian, Byblos, Tyre, Sidoni nëpër shekuj – Dar el Machreq, Bejrut 1968-1973.
Israel Finkelstein dhe Neil Asher Silberman, Bibla e zbuluar, faqe 144 – Gallimard, Paris 2010
[9] Straboni, 7,1 (etj).
[10] Arieni, Anabase II, 7,5 / III, 3,4
[11] Iliada I, 401, 406 ; II, 59, 811 à 815.
[12] Herodoti – V, 65; VI, 53 – II, 28, 152, 165, 172. Vini re se dinastia egjiptiane Saite (~730 ~525) fillon me dinastinë XXIV. Psammetikus I (~ 663 ~ 609) ishte me i famshi i dinasisë së XXVI- të fundit Saite. Vini re se dinastia e XXV-të përbëhej nga mbretër Kushite ose “faraonët e zinj” (~ 715 ~ 663). Psametikus u konsiderua një tradhtar, një uzurpator që ua dorëzoi Egjiptin të huajve duke lehtësuar vendosjen e tyre atje, veçanërisht në Naukratis : ai lejoi ngritjen e mercenarëve grekë në pozicionet më të larta ushtarake dhe civile, gjë që çoi në një migrim të garnizoneve të ushtrisë kombëtare egjiptiane , e vendosur në Daphne, Morea dhe ishullin Abu, dyqind mijë ushtarë drejt mbretërisë nubiane (Sudani i sotëm), mëmëdheu.
Psammetikus I braktisi kryeqytetin e tij Sais (delta e Nilit) në favor të Memphis (Egjipti i Epërm). Ishte gjatë mbretërimit të tij që tregtarët grekë nga Mileti themeluan qytetin e Naukratis në deltën në degën kanonike të Nilit rreth 70 km në juglindje të Aleksandrisë. Ushtria e tij përbëhej nga mercenarë grekë dhe karianë. Milesianët adhuronin Apollonin, Samianët Herën, ata të Aegina Zeusin. Faraoni Amasis (~571~526) e bëri atë një qytet autonom grek në ~560. Grekët ishin mbledhur në një rreth të quajtur Helleneion. Por prosperiteti i Naukratis ra pas ardhjes së Lagideve (pasardhësve të Aleksandrit) dhe u zhduk plotësisht në shekullin II pas Krishtit. Është vendlindja e Athenea dhe Julius Pollux. Cf. Herodoti, II, 178, 179
[13] Manéthos – autor i një Histoiri të Égjiptët, nga sh. IIIe para JC.
[14] Hérodote – II, 28, 152, 165, 172.
[15] Herodoti II, 43, 44, 91. Herodoti pohon se ishin Grekët ata që morën Herakliun nga egjiptianët. Herakliu identifikohet gjithashtu me perëndinë fenikase “Melkart”. Cf., René Dussaud, Melqart. Vëllimi 25 fasikul 3-4, 1946. pp. 205-230 – doi: 10.3406/syria.1946.4467. Herodoti na tregon se kishte dy Herakli : ai i Egjiptianëve (i quajtur « Khonsu », birit të Amonit dhe Mautit) dhe ai i grekëve. Por në II, 43 ai na zbulon se paraardhësit e Herakliut janë egjiptianë.
Herodoti, VIII, 44, 53; V, 65; VII, 141; II, 182 – Diodorus i Sicilës, Library, I, 28, 29. Cecrops, Κέκρωψ, mbreti i parë i Athinës (shpesh i ngatërruar me Erechtheus), ishte një vendas i Saisit në Egjipt.
[16] Hérodote – VII, 204.
[17] Flavius Josèphe, Livre XII, IV, 10 – Cf., autorët tragjik (Eskili, Sofokliu et Euripidi). Bible (1 Maccabées XII, 1 à 23)
[18] Hérodote, V, 58. Fenikasit, me Kadmusin, pushtuan Boeotinë, themeluan Tebin greke (një ngjashmëri kurioze me Tebën e Egjiptit !) dhe futën alfabetin në Greqi (një temë polemikash që nga pohimi i Diodorit të Siçilisë). Diodori i Siçilisë (5.74) – Sipas tij, më tepër bëhet fjalë për “Shkronja Pellazgjike” që Fenikasit (të cilët i quajnë Sirianë) e zbuluan në Kretë, e sollën në Feniki ku i dhanë shkronjave emra semite dhe ishte Kadmus ai që e futi atë në Greqi gjatë pushtimit të Beotisë.
[19] Stili arkitektural « dorik » ngjan me disa kolona egjiptiane (nekropoli i Béni Hassan, tempulli i Karnak dhe tempulli i Hatshepsut).
———————————-
PELLAZGËT DHE PUSHTUESIT HELEN
