NË NDERIM TЁ JETËS DHE VEPRËS SË PROF. IBRAHIM SKENDERIT
NË DITËVDEKJEN E TIJ, MЁ 18. 11. 2025
EPITAF – I DASHTUN AXHA IBRAHIM
Du me t’u diftue si asht ma s‘miri.
Veç ti don edhe din me m’kuptue.
Kur pranvera nisi me ardh,
bashk me te vijnë edhe lulet e majit.
Zani yt i ambël m’nep shpresê e jetë,
m’mbush plot lumni e m’ban me rrnue
n’parajsën tande engjullore.
Jeta m’ka ba me kuptue
qi jo çdo kush asht si ti e unë!
Edhe n’mêrzinë ma t’madhe kur e kemi pas,
kêrkush s’gjeti dakik e as sahat pêr me m’ngushllue!
Jeta asht e pa m’shirë!
Nuk m’dha edhe nji mundësi t’dytë pêr me jetue!
As me i pa njerzit n’sy e me kuptue
se sa kemi nevojë për njani tjetrin,
për dashninë qi na ka mungue,
edhe për hallet tona qi kurr s’maruen!
Kjo dynja asht durim e pritje!
Ku dita asht sa nji shekull jetê,
e nata pa ispatë! Oh jetë e shenj’t,
buzëqeshë, hiq pa ndalë.
I falë gzim e dashni ksaj krijese Hyjnore,
edhe n’ditët ma t’bekueme t’Universit!
DASHNI, T’DUE TY! SEPSE EDHE TI M’DO MUE!
Prof. Argjira Ukimeri
Prizren, më 21 Nëntor 2025
