Vlorë, 7 shkurt 2021: Studjuesi G.F.Hetzberg në studimin e vet “Storia dei Bizantini e dell’Impero ottomano sin verso la fine del XVI secolo” (Milano, L.Vallardi Editore, 1894, f, 617) pohon:
“Qysh nga shekulli XVII fillojnë të vendosen marrëdhënie tolerance të ndërsjelltë mes sunduesve turq dhe popujve të nënshtruar… Kështu grekët, të cilët për shkak të epërsisë së tyre kulturore, kishin zënë pak nga pak funksionet më të larta në burokracine e Perandorisë Otomane dhe mbizotëronin në politikën kishtare të Patriarkatit të Kostandinopojës, të përkrahur edhe nga rrethana politike dhe fetare të veçanta dhe të trimëruar nga dobësia gjithnjë në rritje e Qeverisë turke, duke përfituar nga pështjellimi shoqëror që sundonte në Gadishullin Ballkanik, që nga shekulli i XVII dhe sidomos në shekullin e XVIII, mundën të depërtonin në të gjitha krahinat për të hapur atje shkolla dhe kisha dhe për të ushtruar tregtinë”. Kisha dhe shkolla në duart e klerit grek, u bënë mjete frytdhënëse në veprën e helenizimit të Epirit.1
Gjithashtu, otomanët e mbështetën Patriarkanën në Luftën e saj kundër pavarësisë së shqiptarëve dhe luftën deri në vdekje kundër gjuhës shqipe, si pasardhësja e drejtëpërdrejtë e pellazgjishtes, e në të njëjtën kohë, si gjuha në të cilën kishin folur perënditë e Olimpit, “Gjuhën e Perëndive” pagane, siç e kanë quajtur Dh. Kamarda dhe Aristidh Kola. 2 Gjuha e paganizmit të ndritur. Ajo u dënua me vdekje nga Patriarku dhe Kalifi, dy përfaqësuesit me të lartë të feve monoteiste në Azi. Kisha Ortodokse e kishte quajtur gjuhën shqipe: “Gjuha e Djallit”, një urrejtje monstruoze.
Gjithashtu, ata që më vonë do të quheshin shqiptarë, në asnjë mënyrë nuk do të lejoheshin të krijonin shtet më vete, si dhe të mos flisnin dhe shkruanin gjuhën e tyre. Pasi krijimi i shtetit shqiptar kishte për të qënë vdekje e shtetit, ose shteteve, bizantine ortodokse. Ndërkohë, që e kundërta, ekzistenca e këtyre shteteve minibizantine, në një mënyrë, ose në një tjetër, kishte për të qënë vdekje e shtetit shqiptar. Të dy palët bashkë e kishin të vështirë për të jetuar në Ballkan dhe kjo, në asnjë rast dhe në asnjë mënyrë për faj të shqiptarëve. Pra ekzistenca e këtij shteti minibizantin, ose e këtyre shteteve minibizantine, kishte për të qënë vdekje e shtetit shqiptar. Fakti që për rreth 140 vjet këto shtete ortodokse antropofage kanë ekzistuar, mbijetuar, rritur e zhvilluar dhe zmadhuar, dhe këtë e kanë arritur vetëm duke ngrënë pjesë nga trupi i shtetit shqiptar. Ndërsa ekzistenca, rritja dhe fuqizimi i shtetit shqiptar do të çonte në mënyrë të pashmangshme në zhdukjen e këtyre përbindshave ortodoksë, pra në çuarjen e tyre në gjendje normale, atij të një qeni që leh, por nuk të ha dot.
Prandaj me të gjitha fuqitë e tyre këto shtete monstra nuk e njohin Kosovën dhe njëkohësisht përpiqen ta dobësojnë, sakatojnë dhe ta çojnë në lëngatë pafuqie shtetin sakat cung shqiptar. Ndërkohë që asnjëherë nuk do të pranojnë bashkimin e Kosovës me Shqipërinë, dhe për këtë ato ulurijnë në Europë, Azi dhe deri në Amerikë. Tani, o ne, o ata në Ballkan. Kjo është çështja. Bashkë asnjëherë nuk mund të jetojmë, aq sa mund të jetojë qeni i stanit me ujkun dhe dhelprën. Nëqoftëse ne shqiptarët nuk do të arrrijmë dot të bashkohemi dhe të krijojmë një shtet të fuqishëm në Ballkan, atëherë pashmagshërisht shkojmë drejt humbjes fatale dhe zhdukjes graduale. Prandaj këtë duhet ta dinë mirë “miqtë” tanë, nëqoftëse kemi! “Miqtë” duhet të jenë o me ne, o me ata. Nuk ka “një dorë në revani dhe një dorë në bakllava”. Kjo Strategji e Bizantit dhe Patriarkanës u praktikua për rreth një mijëvjeçar, deri në prag të shekullit të XX, ku shqiptarët me shumë përpjekje dhe sakrifica mbinjerëzore arritën të krijonin shtetin e tyre.
Rifutemi në problematikëm që trajtuam fillimisht. Ortodoksia botërore ishte dhe është kundër shqiptarëve. Pse? A u prishin ndonjë punë shqiptarët? Jua them unë – asnjë punë. Po atëhere? Ortodoksisë botërore (iluminatit) nuk i prishin punë shqiptarët. Por u prish shumë punë gjuha shqipe. Ata kanë qënë dhe janë kundër gjuhës shqipe. Ata kanë dashur dhe duan ta zhdukin gjuhën shqipe. Por ata nuk mund të zhdukin gjuhën shqipe pa zhdukur shqiptarët, prandaj edhe janë kundër shqiptarëve. Por shqiptarët dhe gjuhën shqipe zoti i ka vendosur si trupin me shpirtin në një organizëm të gjallë. Vdekja e trupit, pra zhdukja e shqiptarëve, do të sjellë dhe largimin e shpirtit, pra largimin e gjuhës shqipe nga skena botërore. Prandaj nga Ortodoksia janë hartuar Platforma për zhdukjen e shqiptarëve. Prandaj sot e kësaj dite ka shqiptarë të shitur, që janë në politikë, dhe që përpiqen në mënyrë të zellshme të zbatojnë këto platforma shfarosëse të shqiptarëve. Pse u duhet kjo?
Sepse gjuha shqipe është gjuha që kanë folur zotat hyjnorë të ardhur nga qielli. Ajo gjuhë është gjuha që ka përmbledhur në ato kohë, dhjetra mijë vjet më parë, të gjithë dijeninë njerëzore. Ajo është gjuha pararendëse e kulturës botërore të racës së bardhë. Ajo që thotë Aristidh Kolia se, gjuha shqipe ruante pjesën më të madhe të gjuhës së lashtë pellazge dhe se ajo është çelësi i shpjegimit të pikëpyetjeve të ndryshme, që kanë të bëjnë me Greqinë prehistorike, por edhe çelësi për të kërkuar origjinën e shqiptarëve dhe të të gjitha fiseve helene.3 (pra me zgjidhjen e çështjes pellazgjike), është e vërtetë.
Xhorxh F.Uilljams lidhur me gjuhën shqipe thotë: “Kur bota diturore të ketë mësuar shqip dhe të ketë nxjerrë nga toka reliket e saj, atëhere do të rishikohen njohuritë Homerike.”4
Por, kjo për sa i përket gjuhëve. Ndërkohë që ka edhe një të vërtetë tjetër shumë të madhe, që mbahet e fshehtë: Gjuha shqipe është kodi për të hyrë tek sekretet dhe misteret e njerëzimit, madje kodi për t’u futur, deshifruar dhe njohur me dijenitë kozmike. Këtë, që, ndoshta, nuk e kanë kuptuar sot e kësaj dite elita e racës së bardhë, e dinë shumë mirë racat e tjera, njëngjyrëshe, ose të përziera. Por këto të fundit e mbajnë të fshehtë këtë gjë dhe kanë dymijë e pesëqind vjet të paktën që e kanë luftuar tinëzisht këtë gjuhë, pavarësisht emrit që ajo ka mbajtur, pellazge apo shqipe.
Faktikisht, historikisht ata kanë qënë kundër gjuhës pellazge, pra pellazgjishtes që është folur në të gjitha brigjet e Mesdheut dhe më gjërë. Por meqënëse popujt që e flisnin këtë gjuhë në parahistori, e modifikuan gjenetikisht atë, e ndryshuan, dhe, sot ajo jo vetëm nuk shkruhet, por as flitet nga pasardhësit e tyre. Pra, pellazgjishtja quhej e asgjësuar qysh në antikitet. Por, si për djall, shqiptarët marifetçinj, rreth shekujve V-VII, VIII, IX u ndryshuan emrin dialekteve të tyre pellazgjike (ilirishtja, epirotishtja, maqedonishtja,etj) dhe e quajtën gjuha arbërore; dhe, më pas, në shekujt XIII, XIV, XV, XVI dhe XVII, përsëri e ndryshuan, duke e njëjtësuar me emrin, Gjuha Shqipe. Rrjedhimisht, jemi vetëm ne Shqiptarët dhe Baskët; Shqiptarët që e flasim dhe e shkruajmë, dhe Baskët që e flasin pellazgjishten; të parët nën emrin Shqipe, të dytët nën emrin “Eskuera, E-shkuara, e lashta”. “Satanistët” në antikitet dolën kundër gjuhës së zotit dhe krijuan gjuhët e njerzve: Greqishten e vjetër, Latinishten, Sanskritishten, etj. Por këto gjuhë ishin si dhe njerzit, të vdekshme. Dhe një ditë ato vdiqën. Gjuha pellazge (shqipja e moçme) si gjuhë e zotave, ishte dhe është e pavdekshme si dhe vetë zotat, prandaj rron sot e kësaj dite, si gjuhë shqipe. Prandaj satanistët i shpallën luftë, për jetë apo për vdekje, kësaj gjuhe.
Zotat, përkundër satanistëve, për ta ruajtur atë gjuhë zgjodhën një racë. Kjo racë është në mbrojtje të zotave. Zotat kanë vendosur që të mbrojnë gjuhën shqipe, detyrimisht do të mbrojnë me çdo mjet dhe me çdo kusht shqiptarët dhe Shqipërinë. Ne jemi nën një mbrojtje hyjnore, Jo se jemi më të mirë, por sepse bartim diçka të shenjtë; Gjuhën e Zotave. Prandaj të gjithë ata shqiptarë që nuk e mbrojnë, e tradhëtojnë, i mohojnë vlerat, e shajnë, e fyejnë, e përdhosin këtë gjuhë të shenjtë kanë mallkimin e zotave. Këtu nuk përjashtohen as akademikët.
Këtu hyjnë edhe përpjekjet për shmangien e gjuhës shqipe, pellazgjishtes, nga roli i saj në histori, si gjuha më e vjetër e racës së bardhë dhe si vazhduesja e drejtëpërdrejtë e pellazgjishtes. Ja se çfarë na thotë Faveiriali: “…Straboni thotë, se ende në kohën e tij, shumë njerëz i thërrisnin Epirit me emrin Pellazgji…Pra nuk është momenti për të dyshuar se shqiptarët janë pellazgë, dhe se gjuha e tyre është ajo e ruajtura më mirë prej të folmeve pellazgjike…”5
Por edhe përpjekjet për mohimin e origjinës pellazgjike të shqiptarëve. Sepse po u shkëputën shqiptarët nga pellazgët, vetvetiu do të shkëputet edhe shqipja nga pellazgjishtja. Pra do të realizohet zhvlerësimi i saj. Në shërbim të kësaj kauze satanike janë vënë shumë akademikë, ku shqiptarët janë me shumicë. Prandaj mbrojtja e kauzës së origjinës pellazgjike të shqipes dhe shqiptarëve është një kauzë e shenjtë, dhe mbrojtja që mund t’i bëhet kësaj çështje është hyjnore.
Kush është kundër gjuhës shqipe? Dihet ai që ka dalë kundër zotit. Kush është ai? Satanai. Kush i shërben? Satanistët. Ku janë? Kudo. I kemi edhe në mesin tonë. Janë ata që ja kanë shitur shpirtin djallit. Si do realizohen këto projekte sataniste? Duke nxjerrë raca, ose etni, si të zgjedhura nga zoti. Ndërkohë që zoti e ka bërë zgjedhjen e vet me shqiptarët. Ato kanë 2500 vjet që duan t’u hedhin hi në sy popujve, t’u turbullojnë shikimin dhe arësyen, t’i mashtrojnë dhe gabojnë në gjykimet e tyre. Këto përpjekje kanë mijëra vjet që kanë filluar dhe vazhdojnë. Kanë të paktën mbi dymijë vjet që mbasi i pushtuan territoret, tokat, pasuritë dhe kalatë pellazgjike; vodhën edhe pasuritë e tyre shpirtërore, dituritë e pellazgëve dhe i shitën si të vetat, madje i hodhën edhe në librat e tyre të shenjtë. Por si në çdo krim, mbetët ndonjë gjurmë. Si lum ata që kanë sy dhe i shikojnë. Në lutjet e tyre ndaj zotit të tyre, ata kanë fjalë pellazgjike. Për t’i bërë të dallueshëm për njerzit, atyre zoti u ka vendosur një shenjë të dukshme (madje disa shenja) që i bëjnë të neveritshëm dhe të përbuzshëm për racën njerëzore, me qëllim që ajo të mos u shkoj nga pas. Kjo është një luftë titanike midis Zotit dhe Satanait. Kush do t’a fitojë?!!!
Çuditërisht në krah të satanait janë vënë Patriarkanat Ortodokse Lindore. Por jo vetëm. Satanai për të realizuar veprën e tij të ligë ka zgjedhur edhe veglat e veta. Kush janë ato? Janë fqinjët tanë ortodoksë, të cilët satanai, për rreth dyqind vjet rresht, i ka zgjedhur ata të na fusin thikën në brinjë, të na vrasin, të na djegin, të na grabisin pasuritë, të na marrin territore, të na zhdukin si racë me të gjitha mënyrat. Për këtë satanistët, para 150 vjetëve, kanë hartuar edhe platforma për zhdukjen e shqiptarëve dhe zaptimin e territoreve tëtyre, si ajo e “Naçertanies” të Çubrolloviçit dhe “Megal-Idhesë” të Jani Koletit.
Në këtë vepër satanike hyn edhe ajo, që, në ditët e sotme, sidomoskëto tridhjetë vjetët e fundit, satanai ka vendosur nëpërmjet hartimit të platformave, apo projekteve pilot makabër vetëm për Shqipërinë dhe shqiptarët, t’i vrasë shqiptarët. Për realizimin e kësaj vepre satanike, ata në Shqipëri kanë sjellë në pushtet në vitin ters 13 të shekullit të XXI, veglën e tyre satanike, Judën e shqiptarëve, njëkohësisht edhe veglën e bindur të sërbëve dhe të grekëve. Oktapodi satanist i ka zgjatur metastazat e tij dhe ka mbërthyer gjithë politikën e Shqipërisë Trung. Në kulmin e Komedisë Pandemike në Shqipëri erdhi një korb i zi, Aleksandër Sorosi, që solli këtë projekt satanist, i cili takoi veglat qorre, që për fatin e keq të këtij populli, janë krerët e politikës shqiptare, ose ndryshe kokat e gjarpërinjëve helmues që duan të mbytin Shqipërinë dhe shqiptarët. A do ta ulin kokën shqiptarët dhe do ta vënë qafën në trungun e kasapit satanist, që ai ta ketë më të lehtë që t’u presë kokën me satër?!!! Nuk e dimë. Këtë e kanë në dorë shqiptarët, të cilët, o do të kthehen në dele dhe do të shkojnë me dëshirën e tyre në kasaphanë, o do të kthehen në shqiponja dhe do t’i mbysin gjarpërinjtë atje ku struken në shpellat e tyre. Zoti u haptë sytë, e dhëntë mëndje dhe guxim shqiptarëve!
Besnik Imeri (Pjesë nga studimi “Epiri Pellazgjik”)
____________________
Referencat:
1. Gaetano Petrotta, “Vijimësia dhe ruajtja e gjuhës shqipe në Epir”, Real Accademia D’Italia. Roma-1941, Bot.Shqip.ICEBERG.P.H-2013, Përkth.It.Anila Omari, f, 47
2. Aristidh Kola, “Gjuha e Perëndivë”, Bot.PLEJAD-2003, Përkth.Greq.Spiro Xhai, f, 8
3. Aristidh Kola, “Arvanitasit dhe Prejardhja e Grekëve”, Bot.”55”-2002, Përkth.Greq.Aldior Algora, f. 177, 525
4. George Fred Uiliams,“Shqiptarët”,Bot.Argeta-LMG,Tir-2003,Përkth.Angl.Akil Bubësi f. 13
5. Zhan Klod Faveirial,Historia e Shqipërisë,Bot.Plejad-2004,Përkth.Gent Ulqini, f,43
