11 SHTATORI, PANDEMIA DHE POLITIKA E FRIKËS!
Në 20 vjetorin e sulmeve të 11 shtatorit 2001, Whitney Webb ka bërë një analizë përmbajtsore me titull: “9/11 dhe Politika e Frikës dhe Vetë-ruajtjes”. Whitney Webb është një shkrimtare dhe studiuese amerikane që mbulon kryesisht inteligjencën, teknologjinë, mbikëqyrjen dhe liritë civile.
Në vijim lexoni analizën e saj:
9/11 dhe Politika e Frikës dhe Vetë-ruajtjes
Nga Whitney Webb, 10 shtator 2021
Ne ose do të kujtohemi si një vend që e mori seriozisht lirinë dhe lirinë për të gjithë ose do të kujtohemi si një komb frikacakësh që, të shtyrë nga frika, ishin të gatshëm t’i privonin lirinë këtij grupi, pastaj atij grupi, përpara se ta humbnin lirinë tërësisht.
Përvjetori i 20-të i 11 shtatorit 2001 është një përvjetor veçanërisht i zymtë, jo vetëm për shkak të natyrës së tmerrshme të ngjarjeve të asaj dite që arrinin momentin historik të dekadës së dytë, por për shkak se sa pak duket se kemi mësuar në atë kohë.
Frika dhe trauma e krijuar nga ngjarjet e 11 shtatorit u përdorën nga shteti i sigurisë kombëtare të SHBA-së dhe aleatët e tij civilë me efekte të mëdha:
– për të përçarë popullatën amerikane,
– për të sulmuar raportimin e pavarur si dhe mendimin e pavarur,
– për të shkatërruar lëvizjen kundër luftës, dhe
– për të normalizuar degradimin e hapur dhe të vazhdueshëm të Kushtetutës së vendit nga qeveria amerikane.
Kjo, natyrisht, është përveç pushtimeve të paligjshme të SHBA-së dhe luftërave me dronë në Lindjen e Mesme dhe gjetkë që lindën gjithashtu nga kjo ngjarje.
Përfituesit e vërtetë të 11 shtatorit!
Si komb, popullsia e SHBA-së nuk ka arritur të përballet me këto realitete, dhe shumë të tjera, në dy dekadat që nga rënia e Kullave Binjake dhe Ndërtesa 7 e WTC. Larg nga sjellja e ndonjë përfitimi për organizatorët e supozuar të ngjarjes, rezultatet e 11 shtatorit në vend të kësaj favorizuan në mënyrë dërrmuese ambiciet e një fraksioni të fuqishëm brenda shtetit të sigurisë kombëtare të SHBA-së që kishte kohë që kërkonte të sillte përpjekjet për eliminimin e disidentëve që shpenzoi dekada duke i zbatuar jashtë vendit. – nga Programi Phoenix në Vietnam tek Operacioni Condor në Amerikën e Jugut – shtëpia e strehës.
Si rezultat, përgjigjia e qeverisë së SHBA ndaj sulmit të supozuar të nisur nga ata “që na urrejnë për lirinë tonë” ishte të punonte për të zvogëluar liritë dhe liritë tona civile.
Tani, 20 vjet më vonë, aparati i sofistikuar i “Luftës kundër Terrorit” është shndërruar plotësisht në një “Luftë kundër Terrorit të Brendshëm”, me shumë nga ata që dikur kundërshtonin luftën kundër terrorizmit jashtë vendit, tani brohorasin për ngritjen e ekuivalentit të saj vendas.
Megjithatë, aparati i brendshëm i terrorit që po krijohet dhe zbatohet me shpejtësi, synon shumë qartë individët dhe ideologjitë në të dy anët e ndarjes politike. Është gjithashtu jashtëzakonisht e paqartë, në thelb duke u lënë në dorë atyre që mbajnë frenat e pushtetit politik – qofshin demokratë, republikanë apo diçka tjetër – të vendosin se kush është “terrorist” dhe kush jo.
Ndoshta çuditërisht, ishte Joe Biden në mesin e viteve 1990 ai që prezantoi legjislacionin që do t’i jepte presidentit autoritetin e vetëm dhe të paapelueshëm për të përcaktuar se çfarë përbën “terrorizëm”, një fakt që u hoq nga mbulimi mediatik i fushatës presidenciale të vitit të kaluar dhe e kaluara disa muajshe të presidencës së tij.
Një krizë guximi
Duket qartë në këtë pikë se një nga arsyet kryesore që SHBA vazhdon të hemorragjisë liritë e mbetura civile, qoftë si rezultat i “Luftës së re kundër Terrorizmit të Brendshëm” ose si përgjigje ndaj COVID-19, është se ajo po kalon një kriza të ndërgjegjes dhe të guximit në përballjen jo vetëm me natyrën e vërtetë të vetë ngjarjeve të 11 shtatorit, por me ortodoksinë mbi “historinë zyrtare” të atyre ngjarjeve.
Edhe dy dekada pas këtij fakti, ende konsiderohet shumë e diskutueshme ose e paimagjinueshme të vihet në dyshim nëse historia zyrtare është një portretizimi i saktë i ngjarjeve që ndodhën dhe çuan në atë ditë. Kjo përkundër faktit se vetë historia zyrtare, me sa duket e njëjta histori e treguar nga raporti i Komisionit të 11 shtatorit, është etiketuar si e paplotë dhe e paaftë për t’iu përgjigjur pyetjeve kryesore për atë ditë, nga vetë autorët e saj. Përveç kësaj, historia zyrtare mbështetet shumë në dëshmitë e marra përmes torturave ekstreme, që do të thotë se është me saktësi të dyshimtë.
Shumë prej atyre që kanë qenë të shpejtë dhe të zëshëm për të vënë në dukje gënjeshtrat e qeverisë amerikane kur bëhet fjalë për pushtimet e Afganistanit dhe Irakut dhe pasojat e tjera të Luftës kundër Terrorit, nuk kanë qenë në gjendje as të marrin në konsideratë se historia zyrtare e 11 shtatorit mund të mos jetë legjitime dhe me të vërtetë mund të jetë shpërndarë nga e njëjta paketë.
Kjo mund të jetë për një sërë arsyesh, duke përfshirë një dëshirë të fortë për të mos u delegjitimuar nga bashkëmoshatarët e tyre si bartës të shpifjeve të “teoricienëve të konspiracionit” dhe një mosgatishmëri për t’u përballur me një realitet politik ku zyrtarët e qeverisë amerikane mund të kenë qenë bashkëpunëtorë në një ngjarje vdekjeprurëse, sulm në tokën amerikane.
Megjithatë, në këta dy shembuj, dështimi i individëve të tillë, veçanërisht në media, për të menduar se mund të ketë më shumë në histori, zbret në një dëshirë për vetë-ruajtje në rastin e të parës dhe në ruajtjen e një botëkuptimi të veçantë në rasti n e kësaj të fundit. Megjithatë, në të dyja rastet, viktima është e vërteta dhe shkaku është frika.
Helmi mbetet në sistemin tonë
Sot, kur kriza e COVID-19 ende po zvarritet, ne jemi të zhytur në mënyrë të ngjashme në një situatë ku nuancat dhe faktet po hidhen mënjanë, militantisht në disa raste, në favor të narrativës së establishmentit.
– A është kushdo që zgjedh të mos marrë këtë vaksinë të veçantë një “teoricien konspiracioni” dhe “antivaksist”?
– A ka vërtet kuptim që publiku të ndahet në mënyrë kaq dramatike në grupe të vaksinuarve dhe të pavaksinuarve përmes një sistemi të ri ID kur vaksina pretendon se zvogëlon ashpërsinë e sëmundjes, por nuk ndalon transmetimin e sëmundjes?
– A duhet të censurohen ata që vënë në dyshim motivimin e politikanëve, korporatave të fuqishme farmaceutike dhe “ekspertëve” të medias kryesore nga shprehja e këtyre pikëpamjeve në internet?
– Ju nuk keni nevojë të pajtoheni me ata që kanë pikëpamje të tilla, por çfarë ka të keqe të dëgjoni ato që ata kanë për të thënë dhe të debatoni provat e tyre me tuajat?
Ne po humbasim aftësinë për të pasur një diskutim publik racional rreth këtyre çështjeve – dhe po e humbim atë me shpejtësi, me një shpejtësi të krahasueshme me atë që ndodhi pas 11 shtatorit, kur vëmë në dyshim motivet e administratës Bush, agjencive të inteligjencës amerikane dhe grupeve të tjera, si dhe përgjigjet dhe “zgjidhjet” e tyre të propozuara, u konsideruan “jopatriotike” dhe madje “tradhtare” nga disa.
U bënë thirrje për t’i hequr lirinë një klase të tërë amerikanësh për të ndarë të njëjtat identitete etno-fetare me ata që na thanë se na sulmuan, dhe shumë e shoqëruan atë. Liria u trajtua si një privilegj vetëm për grupe të caktuara, jo si një e drejtë, dhe ky gabim tinëzar ka ngritur kokën përsëri në muajt e fundit në lidhje me debatin e vaksinës COVID-19 dhe gjithashtu luftën kundër terrorit të brendshëm.
Pandemia jonë e frikës
Megjithëse dështimi për të marrë në konsideratë shpjegimet për 11 shtatorin që devijojnë nga historia zyrtare mund të quhet frikacak, mësimi më i qëndrueshëm 20 vjet pas 11 shtatorit është ndoshta se frika ishte dhe mbetet mjeti më i fuqishëm që është përdorur vazhdimisht për të pakësuar poshtë lirinë dhe liritë tona civile. Ndërkohë që strategjitë “përça dhe pushto” kanë vazhduar nga 11 shtatori e deri më sot, transferimet më të mëdha të pasurisë në histori kanë ndodhur, duke krijuar një superelitë të papërgjegjshme dhe ultra të pasur që dominon një shtresë të ulët gjithnjë në rritje.
Marshimi drejt këtij neofeudalizmi de facto sigurisht që nuk filloi në ose pas 11 shtatorit, por dështimi ynë kolektiv për t’u përballur me ortodoksitë narrative të asaj dite na ka penguar të kuptojmë plotësisht pamjen e madhe të asaj ngjarjeje, si dhe shumë. ngjarje të mëvonshme dhe të ngjashme me pasoja. Për një kohë të gjatë, dëshira për të ruajtur imazhin tonë për veten, reputacionin tonë dhe botëkuptimin që na mësojnë në shkollë, shumë shpesh i ka bërë të vërtetat e vështira dhe të vështira si një viktimë.
Për të kuptuar vërtetë Luftën kundër Terrorit, gjendjen e mbikëqyrjes së brendshme dhe realitetin tonë aktual, duhet të pranojmë se na kanë gënjyer për 11 shtatorin. Ne duhet të bëjmë pyetje të vështira dhe të pranojmë të vërtetat e vështira. Ne duhet t’i japim fund pandemisë 20-vjeçare të frikës mbi “armiqtë e padukshëm”, frikë që na ka shtyrë të dorëzojmë vetë liritë që na thuhet se po i mbrojmë.
Shtetet e Bashkuara dhe pjesa më e madhe e botës, po bëhen shpejt një distopi e panjohur dhe autoritare. Nuk mund të presim dy dekada të tjera për t’u përballur me pyetjet dhe realitetet e vështira që u ngritën pas 11 shtatorit dhe vazhdojnë deri në të tashmen.
Ne ose do të kujtohemi si një vend që e mori seriozisht lirinë dhe lirinë për të gjithë ose do të kujtohemi si një komb frikacakësh që, të shtyrë nga frika, ishin të gatshëm t’i privonin lirinë këtij grupi, pastaj atij grupi, përpara se ta humbnin atë, tërësisht lirinë.
(Shqipëruar nga Sheradin Berisha, Facebook 17 mars 2022)
———-
Burimet:
9/11 and the Politics of Fear and Self-Preservation
September 10th, 2021
By Whitney Webb Whitney Webb
——-
9/11 and the Politics of Fear and Self-Preservation
BY WHITNEY WEBB, SEPTEMBER 11, 2021
==============
SHTOJCË
Në 20 vjetorin e sulmeve në SHBA!
KUSH ËSHTË PËRGJEGJËS PËR SULMET TERRORISTE TË 11 SHTATORIT 2001 NË SHBA?!
/ Nga Sheradin Berisha
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10219538326345184&id=1125324528
