Zvicër, 16. 12. 2016: “Grekë” nuk do të thotë pikërisht asgjë, pos gërxheve të maleve tona. Të gjitha i kanë qoroditur “grekët”. Aktualisht, “Grekët ortodoksë të krishterë, konservatorë dhe të konflikteve të ashpra antagoniste ndaj institucioneve të tyre qeverisëse, janë e kundërta e atyre që pritej…” Mediat gjermane e titulli i gazetës sonë, shkruar nga Sokol Neçaj, për organin “27” të Shqipërisë e shpjegojnë mirë. Në titull të gazetës thuhet se “Grekët janë përtacë, hileqarë, gënjeshtarë dhe mjeshtra të korrupsionit”. Nuk do mend tjetër…
Ne, keni parë në pjesët e përparshme dhe jemi të bindur se “kombi grek” as “populli grek” nuk ka ekzistuar në antikë e në mesjetë, deri në kohën tonë, vetëm se popullsia paraqitej se ishte me origjinë multietnike, veçanërisht në periudhën e dy shekujve të fundit. Më më shumti, në të gjitha periudhat, kishte të etnisë sonë pellgaso-ilire, pra shqiptarëve. Gjatë barazimit të fjalës “helenë” me “helenët e lashtë”, e në përkthimet e botës dhe tona “grek”, studiusit nuk na kanë dhënë asnjë dëshmi historike, gjuhësore e besimtare. Kjo është një magësi e historiagrafisë botërore. Bashkësistë fisnore iliro-iperiate dhe maqedone duhet të trajtohen etnikisht jo të njëjta, të dalluara nga ajo e helenëve antikë. Kjo gjë duhet të ipet nga ana e përzierjes së disa fiseve pushtuese.
“
Fotografi e shenjtë për Diellin, si burim i energjisë së njeriut e botës. Lulet simbolizojnë pranverën, përtërirjen dhe mbiejtesën.
Nga dita në ditë na dalin në dritë mjaft dokumenta, referenca të veprave të hershme me plot rëndësi të historisë të këtij rajoni, por pasi të dëliren prej qëllimit manipulativ të anës “greke” (po e them të shtetit të sotëm “Greqia/Hellada”!), atëherë ka mundësi të kuptojë tërësisht lexuesi më serioz i botës se shqiptarët/ilirët/pellazgët apo pellgasët janë ata që i kanë sjellur kësaj bote prej gjenezës së saj kontributin e pashmagshëm, e jo e ashtuquajtura “Greqia/Hellada”. Janë pikërist Yllirët, pellazgët, pellgasët apo si u themi ne: pellazgo-ilirët, që tërë botës i kanë sjellur rrëfime; sentenca, mitologji, zotat, mbishkrime, gjuhësi, zejtari, zhvillime teknike, etj. e të tjera, të sjellura vazhdimisht.
Bota duhet patjetër të revidojë e të korigjojë miliarda librat e veta, mbi shkencën e lashtë të historiografisë; të mësoj gjuhën shqipe përpara gjuhëve të tjera; të lexoje edhe shkrimet tona; të hartojë një shkencë të re të botës dhe të dijë se etnografia yllire/ilire dhe pellazge, jo “grekët e lashtë”, kanë qenë të vetmit që i kanë ndihmuar tërë rruzullit tokësor me zhvillimin përparimtar, deri në ditët tona.
Paraprakisht, bota duhet të gjëjë “rrënjët e grekëve”, që janë mëse një gënjeshtër e qartë e duhet t`i diskualifikojnë, ashtu siç i meritojnë gënjeshtarët.
Në kohën tonë, nëpër libra e në shtypin “grek” vijnë plot e përplot mashtrime të tilla të pseudoshkecës, por edhe shqiptarët e Shqipërisë janë plot me gënjeshtra të tilla. Në shtypin e kohëve të fundit, ngërthehen këto gënjeshtra “greke”.
Ne, po e marrim një “thënie” të gazetarisë sonë, kur thuhet se “arvanitasit ishin vetë Athina dhe gjuha e tyre ishte gjuhë e tatarëve”, në të cilën “grekët dëshmojnë”, sipas gazetës “Rrënjet e grekëve”, e cila, për ne, nuk qëndron, se jemi ngopur me gënjeshtra të tilla. Nga “shpikja” se “gjuha e Athinës” ishte “gjuhë e tatarëve”, mendojmë se tatarët nuk kanë çka kërkojnë aty, madje as në shekullin e XIX. Të dhënat më të sakta dalin nga dora e autorit Dhimitriu Bizantiu, në vitin 1836, vetëm pak vite pas çlirimit nga sundimi i perandorisë Osmane dhe njohjes së Greqisë së pavarur, i cili thotë:
“Vizitorët vinin re me habi se banorët e fsahatrave përreth Atikës, por deri dhe brenda saj, në qendër të kryeqytetit te shtetit të sapoformuar, flisnin një gjuhë që arvanitët e moshuar e quanin
Pra, këtu është e vërteta. Gjuha që flitshin në Atikë e Athinë ishte gjuha shqipe.
Kur kryeqyteti, Athina, Atika e Pellaponezi flisnin gjuhën shqipe si gjuhë të saj, me dalektin e saj “abërishte”, pra, e ashtuquajtura “Greqia Qëndrore” dhe Pelloponezi, veq Thesalisë, Maqedonisë së Greqisë dhe Epirit, të cilat e dimë si kanë qenë dhe si janë, atëherë, përse t`a quajmë “Greqi”, kur më e drejtë do të ishte ta quanim me emër tjetër. Dihet se arvanistasit, që janë arbëreshë të konvertuar, të cilët luftuan për atë vend, e çliruan, e formuan, e krijuan, e ndërtuan dhe e udhëheqën, ashtu siç e thotë Skender Shala, në shkrimin e tij, me 1 tetor 2016, në organin “Pamfleti”, me titull: “shteti është i arvanitasve, raca e helenëve është një ideologji e rreme”, mund të quhej shteti i arvanitasve, jo “greqia”, apo me emrin tjetër, si në histori, “Arbëri”, të cilin nuk e zënë në gojë ata që banojnë nëpër të ashtuquajturën “Greqi”.
Ne, po e marrin një shëmbull nga një artikulli i vendosur në Revistën “Drini”, “Letra e panjohur: S’ka grekë në Athinë, të gjithë janë shqiptarë”, të dates 17 tetor 2016, në cilë thuhet se gjeografi dhe etnografi i madh francez i shekullit XIX Guillaume Lejean, ka shkruar për “gjakun e përzier shqiptaro-helen” dhe po kështu edhe konsulli Henri Belle e shumë të tjerë, që janë dëshmitarë të së ashtuquajturës “Greqi”, gjatë shekujve XVIII-XIX. Në atë periudhë, në artikullin e përmendur nuk i ka zënë në gojë historianët Fallemayer, Gobineau apo Benlow, të cilët janë anatemuar keq për vlerësimet e rolit të shqiptarëve në “ripërtëritjen” e të ashtuquajturës “Greqi”. Artikulli thotë se “nëse zhvarrosim diçka nga historia e fshehur nga historianët grekë të gjysmës së dytë të shekullit XIX e deri më sot, këtë e bëjmë për të vlerësuar këtë pikëtakim historik të rëndësishëm për ardhmërinë e të dy popujve, për të theksuar se ata i kanë dhënë shumë njëri-tjetrit dhe se kjo bazë historike duhet t’i shërbejë të ardhmes së përbashkët në kohën e integrimeve të mëdha dhe të Europës pa kufij”.
Athina-E Thëna-Athena, e gjetur në gërmimet e sotme, në Turqi, te www.helenistik.com
Autori sikur ka të drejtë, në këtë pikëtakim të dy popujve, shqiptarëve dhe atyre të cilët banojnë në të ashtuquajtën “Greqi”, të cilët i cilëson studiusi austriak Jakob P. Fallmayer, se ata janë të përziera “me mbetjet turko-mongole e sllave”, bashkarisht me popullin autokton etnik të “Greqisë”- arvanitasit, arbërit e konvertur në gjuhën e dytë fenikase të Kadmit, krahas gjuhës shqipe, deri në shekullin e XIX, janë “me ato pamje kreshnike e madhështore, trima me fletë si shqipe mali, me fustanella, armërt ngjeshë plot hijeshi, koloriti i kostumeve më të bukura në botë… burra viganë, plot gjallëri, me një qëndrim plot madhështi” , të cilat janë tipare të mirëfillta shqiptare.
Sot, duhet të zbulohet e të këndellet prej “gjenezës” së dëshme të “Greqisë së re” ky shtet artificial, dhe kur të “zbulohet” historia e shqiptarëve mbrenda këtij Gadishulli, atëherë edhe “Turqinë e mori lumi”, pra edhe Turqisë i vie fundi.
Ne e kemi thënë se prej Babilonisë e nëpër Gadishullin Ilirik e deri në rrethinat e gjëra të Europës, andej e këndej, janë Yllirët, iliro-pellgasë, pra iliro-shqiptar. Nuk e kemi harrur se Albanët, një fis i devotshëm i themelimit të Gjermanisë, janë albanët që e kanë sunduar Shqipërinë, prej mesjetës, pra Arbërinë.
Ideologjia për të ashtuquajturën “heleniste”, sipas “helenëve”, e racës së shpifur helene dhe ideologjisë së gënjeshtarëve “grekë”, sipas tyre “Greqisë”, është e gabuar. Truqia është e arnautëve, siç i quan ajo shqiptarët, por duhet t`a lejojë e mësojë nëpër shkolla gjuhën shqipe, sepse të mbramit janë 6`800.000 shqiptarë; ndërsa ato toka në të ashtuquajturën “Greqi e pavarur”, janë toka autoktone iliro-pellazge dhe shqiptare, të Eprit; të Maqedonisë greke; të Thakisë; të Greqisë Qëndrore dhe Atikës; e tërë tokës së Pelloponezit. Këtu do të bashkohen edhe Maqedonia tjetër; Kosova Veri-Lindore; Sanxhaku i Serbisë; Sanxhaku i Malit të Zi dhe e tërë toka shqiptarë e Malit të Zi.
Raca e “helenëve” është mashtruese, sepse janë tri raca në botë. Kjo nuk është racë, sepse raca e Europës quhet raca e bardhë apo ariane. Shqiptarët janë aty, e “helenë” nuk ka pasur e as nuk ka. Arbërit e konvertuar në gjuhën fenikase janë arvanitasit. Sot, ka mbi 4`200`000 arvanitas, në të ashtuquajturën “Greqi”.
Jakup Philipp Fallmayer, në veprën e vet, “Historia e gjymë-gadishullit Morea gjatë Mesjetës” është përpjekur të shpjegojë popullatën që jetonte në gjysmëgadishull, e cila ishte tejet e manipuluar, nëpër venat e të cilëve nuk rrjedhte asnjë pikë gjaku nga gjaku i “grekëve”, të cilët ishin shumë të pabesë, siç thoshte, në njëfarë forme, ai:
“Një stuhi e tmerrshme shpërndau deri në këndin më të largët të Pelloponezi një racë të re të ngjashme me fisin e madh të sllavëve…”
“Grekët” i gjëjmë në shtypin botëror si “grek” të përzier “ngatërrueshëm”, pra, herë të fiseve fenikase, egjiptiane e assiriane, me autoktonë; herë si fise turko-mogole e sllave me autoktonë; e herë të tjera si përzierje racash sllave dhe arvanitovllahe.
Ndonjëherë, më së shumti i gjëjmë të “kombësisë greke”, të përzier në një shtet multietnik me arvanitasit e të tjerë, në shtetin “Grek”, prej 10`500`000 banorë.
Ky është kulmi i gënjeshtrave të tilla. Fallmerayer shkon më larg sa t`i quajë më tutje “Scythians-Sllavët, Iliro-shqiptarët, relacional me serbët dhe bullgarët”, që quhen “grekë”. Siç thotë vetë gazetari “grek”, z. Nasos Theodoridis, “grekët janë përzierje rracash (po e them, sipas tij)
Nasos Thedoridis hynë në analizat e tij me Jakob Philip Fallmerayerit, të “grekëve të lashtë” me “grekët e rinj” apo “modern”, për vëmendjen e opinionit të gjërë. Ai futet edhe njëherë që në shekullin e VI-shtë me dyndjet sllave dhe kalon edhe nëpër shekujt e VII, VIII, XI, X, XI e XII, deri në kohët moderne, të cilat nuk po i marrin në shqyrtim, sepse u jep më shume se duhet vend, duke i zmadhuar për t`i quajtur “të natyrshme” e për të justifikuar thëniet e tij. Kuptohet se ky shkrim është botuar në gazetën turko-greke të Thrakës, “Trakyan`in Sesi”, me 9 dhjetor 2010.
Prandaj, duke u lodhur së shfletuari gazetat e organet e mundshme shqiptare e të tjera, ndalemi te “Kanuni TV-Portali i të vërtetës Shqiptare”, në Opinione, në një artikull të veçantë, ku treshja mogole-sllave është tradicioanlisht rrënuese e kombit të mirëfilltë shqiptar, siç e thotë vetë Spartak Ngjela, një prej advokatëve më të mirë të Shqipërisë, me datën 15.11.2016. Rusia-Greqia-Serbia janë treshja e mallkuar, e cila, i zonon në mënyrë sistematike shqiptarët, nga jashtë dhe mbrenda.
Ai e thotë me 6 nëntor të këtij viti, thënien gjeniale të tij se Rusia i trembet forcimit të mëtutjeshëm të Shqiptarëve, prandaj mjaft të këqija na vinë njëra pas tjetrës nga Evropa, por edhe nga Bota, sepse e matë pulsin e mbrendshëm të forcimit tonë, prandaj të triat rreshtohen në një blok. Rusia, Greqia dhe Serbia forcohen më parë se ne. Siç pohon Spartak Ngjela, ish-Ministri i Drejtësisë u bën thirrje për prezencën ushtarake të USA-së në Shqipëri. Pritet që shqiptarët do të forcoheshin më shumë, me prezencën e tyre ushtarake. Rusia do të mbetej më poshtë, sado që i vlon mendja.
Tani është rasti të kthehemi herën e fundit nëpër histori. Edhe njëherë sillet historia në tryezën e politikës “greke” dhe kjo nuk është një histori e vërtetë, sepse e vërteta historike bazohet në fakte të dëshmuara e jo në hamedjet “greke”. Ne e keni dëshmuar çka do të thotë poli-a-tika, nga e cila vjen poli-tika: shumë rrugë, rrotull, i ndjekur nga insekti helmues i quajtur “grek”. Ky farë “greku” del sot nëpër gënjeshtrat “greke”, që di të gënjejë bukur, edhe kur thotë se “nuk ka ekzistuar populli shqiptar para shekullit 12 (pra, e thotë “populli”, e jo kombi shqiptar!), as në Greqinë e sotme”, siç gënjen Teodor Pangallos-i, në artikullin e tij të botuar në gazetën “Tema”, me 7 nëntor 2016, të përkthyer shqip nga gazeta “Republika”, prej origjinalit nga http://www.tovima.gr, i cili ka edhe fjalë të sakta, për origjinën e tij arvanitase, dhe i cili është rritur edhe në një familja arvanitase. E tërë familja e tij kanë folur shqip, arbërisht, pra “arvanisht”.
Ai ishte që dikur thoshte se “nuk është historian, që të sjellë mendime të bazuara në histori, por është arvanitas, poltikan, atëherë duhet të mbajë vendin që i takon”, madje në gjuhën mëmë, gjuhën arbërisht, pra shqip, të cilën ai i thotë “arvanishte”.
“Për ne që u lindëm në shtëpi, ku gjyshja jonë fliste arbërisht… është shqipja e pastërt e shekullit të XIV… kjo është shumë e logjikshme nga pikëpamja gjuhësore… Për ne, humbja e gjuhës arbërishte është si të kemi humbur atdheun, sepse përmbanë një kulturë, të cilën jo në kushtet e një shtypje, sepse arvanitasit nuk mund t`i shtypte kush në Greqi, ata udhëhiqnin Greqinë, ishin gjeneralë, kryeministra, presidentë… duhet të dalin në dritë gjuha, kultura, zakonet, doket, sepse përndyshe, po mbeti në errësirë do të jetë një atdhe i humbur”, siç deklaronte ai, në tetor të vitit 2002, duke marrë pjesë në Arkivin folkloriko-muzikor në Athinë, kur u bë prezenitimi i Antologjisë së Këngëve Arvanitase të Greqisë, përgaditur me kujdes nga këngëtari dhe muzikologu i shquar, Thanasi Moraiti, poashtu arvanitas.
“Greqia i detyron
Qindra herë e kam shikuar filmin për fëmijë “Mrekullia e Monhatanit”; përherë e kam ndëgjuar e nuk jam ndalur në të vetmen sentencë të filmit, nën produksionin e John Huges. Papritmas e ndala në një pikë, kur thotë tekstualisht, se njeriu mund të besojë se “një gënjeshtër që një të qeshur e nxjerrë me dredhi”, por, pranë saj qëndron e pa-epur, e vetmja sentencë: “e vërteta, që e nxjerrë një pikë loti”! E vërteta e jonë e mxjerr një pikë të tmerrshme loti, dhe ajo është e vërteta, e sakta, e shqyrtuar njerëzisht, me dhembje të thellë. “Greqia” na shokon me këto gënjeshtra të saj, të pandalura…
Nëpër gjumë, të mashtruarit, i pëshpërisin “magjitë teorike fenikase”, si gjarpëri që të kafshon në befasi. Së pari, se ata paskan qenë “grek”, pra “helenë”, prej kohësh të cilat nuk mbahen në mendje; së dyti, se paskan marrë pjesë në luftërat me Trojen e famshme dhe ate e kanë udhëhequr; se i kanë Dodonat e tyre; se paskan Zeusin dhe Zotat e tjerë nga Olimpi (edhe pse e dinë se Tomori është Shqipëri, por nuk ka problem për ata, sepse e zhdukin nga hartat); pastaj ata i shërbekan hellenizmit, madje edhe të vrasin publikisht shqiptarë, madje edhe fëmije të veçantë e të shëndosh të Epirit nëpër gjenocidet e shumta, me sopata; dhe të flasin gjuhën “greke”, që nuk është fare greke, por gjuha e dytë fenikase, me fjalorin e Kadnit.
Grua e rëndomtë e tregëtisë në Athinë, e cila është tipikisht e plakës shqiptare.
Deputeti Teodor Pangallos deklaron kushtimisht:
“Arvanitët e Atikës dhe e pjesës tjetër të Greqisë Qëndrore (kuptoni greqisht: Stera Ellada!), të Peloponezit, Epirit, Thesalisë, edhe në prefekturën e Evros…” janë “luftëtarë të paepur, bujq të ashpër, blektorë energjikë, që pavarësisht nga dygjuhësia dhe raporti me popullsinë e përgjithshme, dhanë kotributin e tyre në udhëheqjen shkencore, politike dhe ushtarake të vendit”… “ aleatët kryesorë të arvanitëve të krishterë të Sulit ishin çamët musliman të Thesprotisë…”.
Pra, të mbajmë në mendje, “Greqia Qëndrore, Atika, dygjuhësia, dhe aleatët çamë” do të kuptojnë definitivisht, se nuk ka pasur asnjëherë “grekë” të vërtetë, por avranitas.
Arvanitasit janë komponentë e madhe e të qenurit “grek” dhe kanë rëndësi të madhe e të jashtëzakonshme për ekzistimin e këtij vendi, të krijuar vonë në krijimin e sheteve, dhe pikërisht të krijuar nga armiku i ynë më i madh- Rusia; por i ndihmuar nga të dy kombet e tjera të Evropës, Franca dhe Anglia. Ajo është ndihmuar edhe nga politiko-kracia e kombeve të Evropës e Botës, të mbledhur nëpër fuqitë e mëdha, të prirë nga racizmi helen e të kindapuar nga urrejta e lartë.
Njëherë e përgjithmonë duhet të thehet ky racisëm; ky shovinizëm, ky sharlatizëm i forcave regresive të botës udhëheqëse nëpër shtetet e Evropës dhe të Botës, para kësaj të thehet ky disastër i madh e fodull i Greqisë, por edhe nëpër shqiptarët, që të tokitet njëherë e përgjithmonë në ndërdijen e ndërgjegjen e fjetur të forcave progresive të dijes, nëpër të gjithë botën, anë e mbanë, sa të zgjohet ky njeri i shtruar keqas për dhé.
Akropoli i Athinës, e bërë për lexuesit shqiptarë.
Ai është i fjetur, i gjakosur, i ç`njerëzuar, i shrytëzuar, i shokuar, amull, gjysmë i vrarë e gjysmë i gjallë… Të mos u shërbejë armiqve të vetë, me gjëra të paqena…
Ky njeri, si shqiptar, duhet të lidhet nëpër viset e tija përmes të ashtuqajturës Greqi me trojet e veta Ylire, ilire dhe Yllirians në Turqi dhe të zgjohet nga letargjia e madhe.
E sotmja Greqi duhet të heqë dorë njëherë e përgjithmonë prej shovinizmit ndaj të gjithë shqiptarëve dhe të mos i ndajë sipas politikës fetare. Toka e saj ka qenë e është një tokë arbërore, yllire, ilire dhe pellgaso-shqiptare.
Duhet të heqë dorë prej ideologjisë shoviniste të hellenizmit kundër shqiptarëve dhe të mos e përkrahë Rusinë kundër nesh, ani pse e ka të njëjtën fé. Duhet të na kërkojë mija herë falje për gjenocidin e paparë ndaj çamëve, sepse janë vëllëzërit më të mirë e më të përvuajturit, që kemi. Duhet të këkojë mija herë falje prej shqiptarëve e të mos insistojë të “ngrehë” më lartë me politikën “greke”, te të ashtuquajturit “grekë” të Shqipërisë, sepse janë me fenë ortodokse të gropuar mënjanë, sikurse ortodoksët e tjerë të vendit tonë dhe i kanë të gjitha të drejtat. Të lirohen prej fyerjeve nga helenizmi racist. T`a dinë se asnjëherë nuk kanë qenë “të tillë”, por kësaj i vie erë shoviniste…
( FUND )
