FLET SYLEJMAN SELIMI – SULLTANI, ISH KOMANDANTI I PËRGJITHSHËM I UÇK-së (2004)
Intervistë me Sylejman Selimin – SULLTANI
Intervistuar nga Shkëlzen Gashi (2004)
Sylejman Selimi (1970) ndoqi studimet në Fakultetin e Metalurgjisë të UP-së në Mitrovicë. Pas luftës vazhdoi studimet për drejtësi dhe kreu një sërë kualifikimesh nga fusha e sigurisë dhe e mbrojtjes nëpër vende të ndryshme. Ishte njëri ndër komandantët e UÇK-së. Në vitin 1998 ishte Komandant i Zonës Operative të UÇK-së në Drenicë, ndërsa në vitin 1999 u emërua Komandant i Përgjithshëm i UÇK-së. Pas përfundimit të luftës dhe të transformimit të UÇK-së në TMK, ishte zëvendës – komandant i përgjithshëm, e më pas edhe komandant i përgjithshëm i TMK-së. Bashkëluftëtar i Komandantit Legjendar Adem Jashari. Nëse dikush mund të më zëvendësojë mua, ai është Sylejman Selimi – thuhet të ketë thënë Adem Jashari për Sulltanin. Sulltani aktualisht është zëvendëskomandant i TMK-së (2004) …
Sh.Gashi: Për çka është nisur lufta e UÇK-së?
Sylejman Selimi – Sulltani: Tani nuk dua të hy në histori se si gjatë tërë shekullit XX ne kemi qenë të shtypur apo se si shqiptarët kanë luftuar edhe para luftës së UÇK-së. Pra, lufta e UÇK-së është nisur sepse nuk kemi qenë të lirë! Për fat të keq, duhet thënë se nuk kemi qenë të bashkuar për ta bërë luftën. Ta zëmë, është bërë luftë në Drenicë fillimisht, por në pjesët tjera ka qenë gjendje, të them me kusht, e qetë. Kjo na ka përcjellur gjatë gjithë historisë – për shembull, lufta e Azem Galicës, së cilës nuk i janë bashkëngjitur edhe zonat tjera, apo lufta e Shaban Polluzhës ose edhe lufta e Çetave të Llapit, të cilat nuk e kanë pasur mbështetjen e zonave tjera. Lufta e UÇK-së ka qenë e pashmangshme…
Sh.Gashi: Do të thotë lufta e UÇK-së është nisur për ta çliruar Kosovën?
Sylejman Selimi – Sulltani: Po!
Sh.Gashi: E a është çliruar Kosova?
Sylejman Selimi – Sulltani: Jo! Definitivisht nuk është çliruar! Nuk e kemi çliruar Kosovën!
Sh.Gashi: Ju jeni njëri nga njerëzit që nuk jeni pajtuar me atë që ka ndodhur në Rambuje!
Sylejman Selimi – Sulltani: Po! Ne e kemi stopuar nënshkrimin e Marrëveshjes së Rambujesë në afatin e parë. Kur them ne – kjo do të thotë se e kam fjalën për disa komandantë të zonave. Ne nuk e kemi ditur se çfarë po ndodhë në Rambuje. Kemi qenë në fronte të luftës dhe kemi qenë të painformuar, kështu që, patëm kërkuar që të dimë se çfarë përmban ai dokument; çfarë po nënshkruan delegacioni ynë atje. Herën e parë, pra siç të thashë, ne kemi arritur që përmes një sikurkërcënimi ta stopojmë nënshkrimin e Marrëveshjes së Rambujesë. Ne u jemi kërcënuar se po qe se ata nënshkruajnë diçka pa e ditur ne, pra të gjithë komandantët e zonave, njerëzit që mbanim barrën për luftën që bëhej, atëherë…
Sh.Gashi: Atëherë ju nuk keni për ta përfillur atë dokument dhe keni për ta vazhduar luftën…
Sylejman Selimi – Sulltani: Ashtu! Por, për më tepër se kaq, u kemi thënë edhe se do të kenë pasoja edhe ata kur do të kthehen në Kosovë! Pra, u kemi thënë se nuk duhet ta harrojnë edhe gjakun e dëshmorëve të rënë… Kemi pasur edhe probleme për të komunikuar!
Sh.Gashi: Kush kanë qenë komandantët që s’janë pajtuar me Rambujenë?
Sylejman Selimi – Sulltani: Të gjithë komandantët e zonave kanë qenë kundër! Ne si komandantë të zonave kemi qenë kundër dhe kur kemi komunikuar mes veti gjithherë e kemi shtruar këtë problem: çfarë përmban ajo marrëveshje?! Ne, në njëfarë mënyre, kemi bërë presion që të mos nënshkruhet kjo marrëveshje…
Sh.Gashi: Përveç presionit e keni bërë edhe një puç?
Sylejman Selimi – Sulltani: Kjo nuk është e vërtetë! Ne nuk kemi bërë puç! Këta thonë se është puç ngase emërimi i Komandantit të Përgjithshëm është bërë në kohën kur ata kanë qenë në Rambuje. Por, ne emërimin e Komandantit të Përgjithshëm kemi mundur ta bëjmë edhe para kësaj kohe, pra kur këta nuk kanë qenë në Kosovë – por kanë qenë herë në Zvicërr, herë në Shqipëri, por edhe në Kosovë në zonat ku nuk ka pasur rrezik, pra ku nuk është luftuar. Komandantët e zonave kanë qenë me mua… Ne si komandantë zonash kemi pasur kontakte shumë të mira me përfaqësuesin politik të UÇK-së, Adem Demaçin, por edhe me zyrën në përgjithësi, pra me Albin Kurtin dhe të tjerët. Ne kemi kërkuar shumë herë që të dihet se kush është Komandanti i Përgjithshëm i UÇK-së. Thuhej se është Komandanti i Përgjithshëm i UÇK-së, por ne nuk e dinim se kush është ai. Gjithherë, në takimet me komandantët e zonave të UÇK-së është kërkuar të dihet se kush është Komandanti i Përgjithshëm i UÇK-së, pra kush po na udhëheq…
Sh.Gashi: S’e keni ditur se kush u ka udhëhequr?
Sylejman Selimi – Sulltani: Nuk e kemi ditur! Si rrjedhojë e krejt kësaj jemi detyruar që të ndërmarrim iniciativën si komandantë të zonave, por edhe një pjesë e Shtabit të Përgjithshëm, që ta dimë definitivisht se kush është Komandant i Përgjithshëm…
Sh.Gashi: Edhe s’i keni ra në fije se kush është Komandant i Përgjithshëm i UÇK-së?
Sylejman Selimi – Sulltani: Ne kemi qenë shumë të interesuar që ta dimë se kush është Komandanti i Përgjithshëm i UÇK-së. Nëse nuk ka Komandant të Përgjithshëm, atëherë, duhet të zgjedhet dikush prej komandantëve të zonave. Tash dua të të tregoj diçka që ma merr mendja se është me rëndësi të thuhet: Në Likoc, në mbledhjen e Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së, që është mbajtur para nënshkrimit të Rambujesë, ku kanë qenë të pranishëm Fatmir Limaj, Rexhep Selimi, Sokol Bashota, Bislim Zyrapi… kemi kërkuar që të dihet komandanti, por ky takim nuk ka rezultuar i suksesshëm dhe pas disa ditëve e kemi mbajtur një takim tjetër, por jo në Likoc, për shkak të rrezikut, por në Obri. Aty kanë qenë komandantët e të gjitha zonave, kurse prej Shtabit të Përgjithshëm kanë qenë Rexhep Selimi, Bislim Zyrapi… – gati harrova ta përmend se njëri nga komandantët e zonave që nuk ka marrë pjesë në takim ka qenë komandanti i Zonës së Karadakut, Ahmet Isufi… Pra, kanë qenë të gjithë tjerët: Ramush Haradinaj, Rrustem Mustafa, Rrahman Rama, Drini i Zonës së Pashtrikut dhe unë si Komandant i Zonës së Drenicës… Tema e vetme ka qenë: Kush është Komandanti i Përgjithshëm?! Nëse nuk është Komandanti i Përgjithshëm, atëherë, duhet ta bëjmë zgjedhjen e tij! Në atë mbledhje kemi ardhur në përfundimin se s’ka Komandant të Përgjithshëm. Thuhej se ai ekziston, por s’është brenda. Jemi dakorduar aty që ta zgjedhim Komandantin e Përgjithshëm dhe ai të jetë njëri nga komandantët e Zonave të UÇK-së… Pra, na është dukur më e arsyeshme që dikush nga komandantët e zonave të jetë Komandant i Përgjithshëm… Nuk ka pasur puç!
Sh.Gashi: Pra ju vetëm e keni zgjedhur Komandantin e Përgjithshëm dhe nuk keni bërë asfarë puçi?
Sylejman Selimi – Sulltani: Po, pikërisht këtë dua ta them! Por, ajo që më habitë më së shumti është se edhe pas zgjedhjes së Komandantit të Përgjithshëm ne kemi pasur kontakte me këta njerëz, që sot na akuzojnë se kemi bërë puç, e, një gjë të tillë s’e kanë përmendur me ne kurrë! Kemi biseduar me ta dhe asnjëherë nuk na kanë thënë se është puç! Ç’është e vërteta, Shtabi i Përgjithshëm i UÇK-së nuk ka qenë shtab…
Sh.Gashi: Por, një grup shokësh…
Sylejman Selimi – Sulltani:… një grup prej 7-8 shokësh që kanë qenë të izoluar edhe përkundër faktit se zhvillohej lufta. Pra, edhe përkundër kësaj, ata vepronin pothuajse ilegalisht. Tash dua ta shpjegoj se si jam zgjedhur komandant: Unë as që kam menduar se do të zgjedhem Komandant i Përgjithshëm, por, po ashtu, as që kam dashur ta kem një funksion të tillë. Ideja ka qenë se është turp për ne si UÇK të mos e kemi Komandantin e Përgjithshëm të UÇK-së… Prej fillimit është ditur se kanë qenë dy zëvendës të Komandantit të Përgjithshëm: Jakup Krasniqi dhe Sokol Bashota, pra kështu ka qenë që nga maji i vitit 1998, kurse ne komandantët e zonave atëherë s’kemi qenë anëtarë të Shtabit të Përgjithshëm, por me insistimin tonë më vonë jemi bërë anëtarë të Shtabit të Përgjithshëm…
Sh.Gashi: Kush kanë qenë anëtarë të Shtabit të Përgjithshëm para se ju, komandantët e zonave, të bëheni anëtarë të SHP-së?
Sylejman Selimi – Sulltani: Në bazë të asaj që unë e di – se tash pas luftës kanë dalë disa që kanë thënë se kanë qenë anëtarë të Shtabit të Përgjithshëm, por unë s’e kam ditur kurrë se ata kanë qenë anëtarë të…
Sh.Gashi: Kush janë ata?
Sylejman Selimi – Sulltani: Po, po i përmendim me emra: Xhavit Haliti – unë s’e kam ditur që ky ka qenë anëtar i Shtabit të Përgjithshëm dhe për më shumë, këtë njeri s’e kam parë kurrë në Kosovë. Ai ka qenë në Shqipëri, në Zvicërr apo ku e di unë… Tash pas luftës po del se ai ka qenë njeri shumë i rëndësishëm dhe ideator i UÇK-së… Po të mos ishte Adem Jashari këtu nuk do të bëhej luftë! Le ta harrojnë këta njerëzit e Shtabit të Përgjithshëm se do të mund të zhvillonin luftë, po të mos ishte flijimi i Adem Jasharit. Adem Jashari ka qenë motorri kryesor për zhvillimin e luftës në Kosovë dhe për bashkimin tonë…
Sh.Gashi: Ti e ke pasur shok Adem Jasharin, apo jo?
Sylejman Selimi – Sulltani: Po! Kam pasur fatin ta njoh që nga viti 1990, kurse prej vitit 1991, kur është plagosur axha im duke i shkuar në ndihmë Adem Jasharit – me siguri e dini që Adem Jashari është rrethuar në vitin 1991, e njëri ndër njerëzit që i ka shkuar në ndihmë Adem Jasharit ka qenë edhe axha im, Vesel Selimi – e kemi thelluar miqësinë me Adem Jasharin. Një pjesë e shokëve të Ademit për një kohë kanë qëndruar në shtëpinë time. Pra, prej vitit 1991 kemi pasur miqësi me Adem Jasharin dhe grupin e Prekazit – Sami Lushtaku, Jakup Nura, Fadil Kodra. Në këtë grup të njerëzve që kemi qenë të gatshëm për ta bërë luftën kanë qenë, përveç Adem Jasharit dhe shokëve të tij, edhe Hashim Thaçi, Kadri Veseli, Azem Syla… – këta të fundit kanë qenë në LPK, kurse ne të tjerët kemi qenë vetëm njerëz që janë të gatshëm ta fillojnë luftën…
Në aksionet të cilat kanë ndodhur në Drenas, por edhe aksionet tjera, një pjesë e shokëve të Adem Jasharit dalin në fakt edhe legalisht në këto aksione dhe pastaj, pas një periudhe shumë të shkurtër kohore dalin në perendim. Në vitin 1992 unë e kam përcjellur Adem Jasharin prej Prekazit për Shqipëri me një veturë (kombi) të babait tim. Ademi është kthyer shumë shpejt nga Shqipëria, kurse shokët e tij kanë qëndruar një kohë më të gjatë, e disa edhe kanë dalur jashtë në perendim…
Sh.Gashi: Para 28 nëntorit të vitit 1997, pra paraqitjes publike të UÇK-së, a e ke njohur ti Hashim Thaçin?
Sylejman Selimi – Sulltani: Jo, nuk e kam njohur! Në fakt më herët e kam njohur vetëm kështu si nxënës të shkollës së mesme…
Sh.Gashi: E a e din a e ka njohur Adem Jashari Hashim Thaçin?
Sylejman Selimi – Sulltani: Po, e ka njohur! Deri në vitin 1993, por pas këtij viti, ata më nuk janë takuar kurrë! Hashim Thaçi në vitin 1997 është futur në Kosovë një herë, por me Adem Jasharin nuk është takuar. Ai e din më mirë pse s’është takuar me Adem Jasharin kurrë më prej vitit 1993. Shkuarja e Hashim Thaçit dhe disa shokëve të tij në perëndim ka shkaktuar ftohje të raporteve në mes të Adem Jasharit dhe Hashim Thaçit e disa shokëve të tij. Pse këta të fundit nuk kanë mundur të qëndrojnë në Kosovë, kurse Ademi e Hamza, Sahit Jashari, Fadil Kodra po?! Deri në vitin 1998 shokët e Hashimit nuk janë kthyer në Kosovë, por as Hashimi jo – përveçse një herë në vitin 1997 apo ndoshta edhe herë të tjera është futur në Kosovë, por nuk ka kontaktuar me Adem Jasharin. As Jakup Nura, as Sami Lushtaku, as Hashim Thaçi… Pse nuk kanë qenë në gjendje këta që të takohen me Adem Jasharin?! Është mirë që t’i pyesni për këtë! Në qoftë se don Hashim Thaçi unë mund ta sqarojë pse s’është takuar ai më me Adem Jasharin… Ai dhe Kadri Veseli e dinë shumë mirë pse s’janë takuar më me Adem Jasharin…
Sh.Gashi: Adem Jashari është vrarë në mars të vitit 1998! Çka i ke ndihmuar ti kur ai është rrethuar nga forcat serbe?
Sylejman Selimi – Sulltani: Më 4 mars të vitit 1998, pra një ditë para fillimit të aksionit të forcave serbe mbi familjen e Jasharajve, unë me disa shokë kemi qenë në Llaushë bashkë me Adem Jasharin, deri në mesnatë. Në mesnatë unë jam nisur për Açarevë – unë e kam pasur grupin tim, por edhe Sandokani (Abedin Rexha) e ka pasur grupin e tij, pra kemi filluar të zhvillohemi në këtë kohë… por edhe në fshatërat tjera patëm krijuar baza dhe prej Klinës deri në Skenderaj e patëm krijuar zonë të lirë dhe aty nuk ka pasur më lëvizje të forcave serbe, por vetëm ne kemi lëvizur. Pra, siç të thashë më herët, unë jam nisur në mesnatë për në Açarevë, kurse Adem Jashari ka mbetur edhe pak në Llaushë, ngase aty i ka nipat. Në fshatin Açarevë ne kemi pasur roje dhe pak para mëngjesit ata më kanë njohtuar se po dëgjohen krisma. Kam bërë përpjekje të kontaktojë me Prekazin, por s’kam mundur dhe atëherë kam kontaktuar me Llaushën dhe i kam njohtuar se është rrethuar Prekazi. Unë jam nisur menjëherë për t’i ndihmuar Ademit. Me mua ka qenë Avni Haxha, Miftar Qerimi dhe disa tjerë… Kam kontaktuar në të njëjtën kohë edhe me Abedin Rexhën dhe ai më ka thënë se është i gatshëm që të më bashkëngjitet. I kam thënë të më pres që të nisemi bashkë. Abedini pat dalë para meje në asfaltin e Turiqecit, te “Lisat e Lutanëve”. Kur kam dalë edhe unë në asfalt, kanë ardhur kolona me tankse e autoblinda nga Klina. E, në atë moment, unë jam larguar nga asfalti dhe i kam thënë Abedinit që të largohet edhe ai nga asfalti, se kanë ardhur kolona me tankse nga Klina. Abedini është larguar nga asfalti dhe gjatë largimit është gjuajtur me ta!
Para 5 marsit (1998), forca të shumta kanë ardhur nga Peja në Jashanicë – Jashanica është afër fshatit Açarevë – dhe aty kanë bërë bazë, pra, te Fabrika e Këpurdhave. Ne kemi qenë në dijeni të kësaj, sepse më herët kanë ardhur forca të shumta edhe në Fabrikë të Municionit. Gjithmonë e kemi përcjellur ardhjen dhe shkuarjen çdoditore të forcave serbe nga Fabrika e Municionit. E tash, në mëngjesin e 5 marsit, pra pak para se ne të afrohemi në Prekaz, forca të shumta serbe kanë ardhur edhe nga Jashanica dhe na janë futur në mes, që do të thotë se s’ka pasur kurrfarë gjasash që ne t’i ndihmojmë Ademit sepse jemi sulmuar menjëherë dhe shumë ashpër. Nuk kemi mundur as të kontaktojmë me radiolidhje. Ky ka qenë realiteti! Ne nuk kemi mundur ta çajmë rrethimin sepse forcat serbe e kanë ditur që ne jemi të përgatitur dhe janë organizuar për të na sulmuar. Jo që nuk kam mundur t’i ndihmojë Ademit, por as Sandokanit që ka qenë në anën tjetër, e as ai mua.
Sh.Gashi: E këtu me Sandokanin (Abedin Rexhën) i keni luftuar forcat serbe goxha shumë a?
Sylejman Selimi – Sulltani: Këtu ka pasur luftime të ashpra dhe nuk janë ndërprerë asnjëherë! Prej tyre ka pasur shumë të vrarë dhe kjo mund të dëshmohet po qe se futemi tash në internet dhe kërkojmë në web site të serbëve. Po e përsëris aty ka pasur luftime të pandërprera.
Sh.Gashi: E, a ka mundur Ademi që ta çajë rrethimin dhe të shpëtojë?
Sylejman Selimi – Sulltani: Ademi ka mundur të çajë rrethimin e të largohet, por ka qenë tepër i vendosur për të luftuar, pra për të vdekur për Kosovën dhe…
Sh.Gashi: E këta shokët tjerë të Ademit ku kanë qenë kur ka ndodhur sulmi në Prekaz?
Sylejman Selimi – Sulltani: Rexhep Selimi, Rrahman Rama dhe Rrustem Mustafa kanë qenë në Açarevë te unë…
Sh.Gashi: Edhe Remi a?
Sylejman Selimi – Sulltani: Po, edhe Remi ka qenë! Remi ka ardhur që të bisedojë me ne rreth organizimit të luftës. Remi ka qenë civil, kurse Rrahman Rama ka qenë i armatosur. Rrahman Rama dhe Rrustem Mustafa kanë shkuar në Llaushë, ndërsa unë e Sandokani jemi ballafaquar me forcat serbe. Po të mos na kishin dalur forcat serbe në pritë neve, do të kishim shkuar në Prekaz, por nuk mund të them tash se do ta kishim çarë rrethimin. Ka qenë shumë problem, për shembull, as lagjja e Lushtakëve, që është shumë afër me lagjen e Jasharajve, nuk ka mundur t’i shkojë në ndihmë Ademit. As unë s’kam mundur! Më e mira është që t’i pyesni fshatarët aty dhe ata e dijnë se sa e vështirë ka qenë që t’i ndihmohet Ademit sepse, mbase unë po e zbukuroj këtë rrëfim…
Sh.Gashi: E çka po ta merr mendja a kemi mundur të bëjmë luftë edhe më? Të mos e pranojmë Rambujenë dhe ta vazhdojmë luftën…
Sylejman Selimi – Sulltani: Kemi mundur ta vazhdojmë luftën, por kemi qenë shumë të izoluar. Luftën kemi mundur ta vazhdojmë gjithsesi, por ka qenë një hendikep se e kemi pasur krejt popullatën jashtë – po flas tash për Zonën e Drenicës… Megjithkëtë, po e përsëris, luftën kemi mundur ta vazhdojmë! Ne si luftëtarë do ta kishim vazhduar luftën pa asnjë problem, por problem e kemi pasur popullatën civile. Pas ofensivës së shtatorit (1998), ne jemi ndarë në skuadra të përbëra nga dhjetë persona dhe kemi funksionuar mirë. Unë nuk mund të them se e kishim çliruar shpejtë, por, për një gjë jam më se i sigurtë – ata nuk do të kishin mundur kurrë që të na asgjësojnë. Ne kemi pasur shumë përparësi, e më kryesorja ka qenë terreni. S’ka pasur pëllëmbë që s’e kemi shkelur! Unë mendoj se me një përkrahje më të madhe të shtetit shqiptar ne do ta kishim çelur korridorin – ky ka qenë plani i operacionit “Shigjeta”, të cilin e kam nënshkruar unë si Komandant i Përgjithshëm! Pra, e kemi pasur planin që ta çelim korridorin nga Kosharja deri te Pashtriku, do të thoë është paraparë çelja e korridorit për të futur armatim më të rëndë, por edhe për civilë. Me dije qoftë se do të kishim pasur viktima më shumë, por do ta kishim çliruar – kjo është e rëndësishme!
Sh.Gashi: Unë s’kam dilema rreth Rambujesë: ajo marrëveshje është katastrofale! Kam dilemë se a kemi mundur ta vazhdojmë luftën dhe të…
Sylejman Selimi – Sulltani: Lufta ka mundur të vazhdohet! Unë kam qenë kundër Rambujesë! Unë kam qenë kundër shkuarjes në Rambuje për ta nënshkruar atë, por për hirë të shoqërisë nuk kam dashur që të thehemi. Janë të mjerë ata që thonë se kemi bërë puç. Unë kam shumë dëshirë që të përballem me secilin prej atyre që thonë se ne kemi bërë puç. Apsolutisht nuk ka qenë puç! Ne kemi dashur të dimë se çka po nënshkruhet e jo…
Sh.Gashi: E çka thoshte Hashim Thaçi, kur e ke pyetur se çfarë përmban dokumenti që doni ta nënshkruani? A thoshte pavarësi pas tri viteve?
Sylejman Selimi – Sulltani: Po, Hashim Thaçi dhe të tjerët që ishin me të në Rambuje më kanë thënë se pas tri viteve kemi referendum dhe do të kryhet kjo punë ashtu si është më së miri. Ata thonin se s’kemi rrugë tjetër. NATO kërkon nga ne që ta nënshkruajmë dhe duhet të nënshkruhet… Lufta ka mundur të vazhdohet dhe këtë e ilustron më së miri Batalioni Atlantiku – këta njerëz e kanë lënë jetën luksoze në Amerikë dhe kanë ardhur për të luftuar, për të vdekur për Kosovën.
Kur këta janë kthyer nga Rambujeja dhe kur ka ardhur Agim Çeku, unë kam qenë ai që kam insistuar që Agim Çeku të marrë postin tim. Është edhe kaseta ku është inçizuar kjo ku unë kam thënë: Unë dua të kthehem atje ku e kam nisur, pra në Zonën e Drenicës. Këtë e kam thënë për shumë arsye: Për një pjesë të SHP-së nuk e kam ditur se kush janë; as nuk e kam ditur se çka është duke ndodhur me organizimin; as se kush është përgjegjës kryesor i financave… Unë kam menduar se me ardhjen e Agim Çekut do të ngritet edhe më morali te populli, por, po e njëjta gjë ka ndodhur me Bekim Berishën – AB-në, pastaj Tonin… Shumë komandantë të zonave më kanë thirrur për të ditur se: çka është duke ndodhur? Pse nuk jam më Komandant i Përgjithshëm?! Nga doli ky njeri tash (Agim Çeku – vërejtja ime) Komandant i Përgjithshëm? Unë u kam shpjeguar komandantëve të zonave se ky ka qenë insistimi im. Këta kur kanë ardhur nga Rambujeja, që në mbledhjen e parë kanë thënë se gjithherë kanë menduar që Komandant të Përgjithshëm ta zgjedhin Azem Sylën, e unë ua kam kthyer: S’ka asnjë problem! Azem Syla apo edhe kushdo tjetër! Kjo ka qenë kështu dhe, për fat të mirë, kjo është e inçizuar – ai që të thotë ndryshe të gënjen…
Sh.Gashi: E tash po më intereson diçka për mundësinë e unifikimit të faktorit ushtarak: Sa ke qenë Komandant i Përgjithshëm, a ke bërë përpjekje për t’u bashkuar…
Sylejman Selimi – Sulltani: Po! Unë kam pasur kontakte me njerëzit e Bukoshit, por me Bukoshin jo sepse s’kam pasur se si të kontaktoj me të. Kur kam pasur kontakte me njerëzit e Bukoshit, ata më thonin se Bukoshi është i gatshëm që të na ndihmojë, por, për fat të keq, nuk ka ekzistuar gatishmëri edhe te Shtabi i Përgjithshëm. U kam thënë gjithherë: Unë jam i gatshëm që të bëhemi bashkë! Kosova nuk është vetëm imja, por edhe e juaja! Kur kanë ardhur oficerët si Kemal Shaqiri, Shaban Dragaj e shumë oficerë tjerë… Unë i kam pritur shumë mirë: Kemal Shaqirin e kam bërë automatikisht Shef të Shtabit të Zonës së Drenicës. Unë jam munduar të punoj për bashkimin shqiptar…
Sh.Gashi: Do të thotë që Shtabi i Përgjithshëm i UÇK-së ka faj pse nuk jemi bërë bashkë për ta luftuar okupatorin?
Sylejman Selimi – Sulltani: Po! Shtabi i Përgjithshëm ka faj, por me siguri ka faj edhe pala tjetër – Qeveria e Bukoshit. Barrën dhe përgjegjësinë pse nuk jemi bërë bashkë në luftë, e mbajnë pjesa e Shtabit të Përgjithshëm që ka qenë e ngarkuar për të negociuar rreth bashkimit. Ushtarët, por edhe popullata, kanë qenë për bashkim. Unë nuk e kam pasur të qartë se pse nuk jemi bashkuar. Tash dua ta tregoj një ndodhi në lidhje me Bukoshin: Bujar Bukoshi përmes dy profesorëve – Shaban Hoxhës dhe Ymer Halimit, por edhe një njeriu tjetër, që më vonë e kam marrë vesh se ka qenë Mujë Krasniqi, na kanë ndihmuar me të holla. Ata paraprakisht ishin takuar me Sami Lushtakun, e mandej me mua. Na kanë dhënë 200 mijë marka gjermane – kjo ka qenë në vitin 1999 dhe mund të dëshmohet sepse që të tre janë gjallë.
Këta na kanë ndihmuar shumë edhe përmes shoqatës “Nënë Terezë”. Unë i kam marrë ato të holla dhe ata më kanë thënë se ne jemi të gatshëm që t’u ndihmojmë, por nuk po e dimë pse s’po funksionon bashkëpunimi. Është mirë të thuhet se para se t’i marrë të hollat, e kam thirrur Jakup Krasniqin në Shtab të Përgjithshëm dhe i kam treguar se nga Qeveria e Bukoshit kanë ardhur 200 mijë marka dhe kam kërkuar të dijë se cili është sugjerimi i tij. Ai është dakorduar që t’i marrim ato të holla, por, për fat të keq, të nesërmen në radion “Kosova e Lirë” është thënë se disa njerëz të Bukoshit po tentojnë ta manipulojnë luftën – këtë e kam përjetuar shumë rëndë, por me siguri se edhe ata – Shaban Hoxha, Ymer Halimi dhe Mujë Krasniqi e kanë përjetuar njëjtë, ngase këtë punë ata e kanë bërë me zemër…
Unë e kam nënshkruar se i kam marrur ato para. Më pas e kam thirrur Bujar Bukoshin në telefon në Gjermani dhe më është lajmëruar gruaja e tij, e pastaj më ka vënë në lidhje me Bukoshin. I kam treguar se kush jam dhe e kam falemnderuar për të hollat – po më vjen mirë që po kam mundësi t’i them këto gjëra publikisht për herë të parë. Ai më ka thënë: jam i gatshëm t’u ndihmojë! Pra ka qenë bisedë e shkurtër dhe kjo ka qenë biseda ime e parë dhe e fundit me Bukoshin.
Sh.Gashi: Shumë interesante! Po paratë e fondit “Vendlindja thërret”?! Çka u bë me to?! Florin Krasniqi – djali i axhës së dëshmorit Adrian Krasniqi – e akuzon Xhavit Halitin, në librin e Paul Hockenos – “Homeland Calling” – se ka bërë punë të ndyra dhe ka keqpërdorur para të Fondit “Vendlindja thërret”… Kur e kam përmendur këtë në intervistë me Xhavit Halitin, ai ma ka thyer kasetën e diktafonit dhe më ka nxjerrur jashtë…
Sylejman Selimi – Sulltani: Unë e kam pasur shok Adrian Krasniqin. Kam pasur fatin ta njoh në vitin 1997 kur kam shkuar në Shqipëri për armatim bashkë me të, por edhe me shokë të tjerë: Ilir Konushevcin, Qerim Kelmendin, Daut Haradinajn… pastaj Gazmendin – që e kishte nofkën Kaçurreli, i cili na ka prirë rrugës për në Shqipëri… Është shumë e rëndë që Xhavit Haliti dhe njerëzit që kanë punuar në “Vendlindja thërret” nuk japin shpjegime. Këta njerëz është dashur t’u drejtohen atyre që kanë dhënë para dhe t’u thonë: “O njerëz ose o vëllezër, falemnderit që keni kontribuar me të holla për luftën e UÇK-së…”… Është dashur t’u ndajnë mirënjohje… Të bëhet publik raporti se sa para janë dhënë e sa janë harxhuar; për çka janë harxhuar etj.etj… Këtë është dashur ta bëjë Shtabi i Përgjithshëm dhe Qeveria e Përkohshme… Për fat të keq, janë dhënë shumë para për Fondin “Vendlindja thërret” dhe nuk është dhënë llogari. Llogari duhet të jep edhe Fondi 3%… Askush nuk e di se sa para janë mbledhur. Ka njerëz që e kanë shitur krejt pasurinë për luftën dhe sot janë në gjendje të mjerë…
Unë si komandant s’e kam ditur se sa para janë grumbulluar për luftën… Kanë kaluar pesë vite dhe askush nuk u jep llogari këtyre njerëzve se ku kanë shkuar paratë… Unë, për shembull, kam evidencë për Zonën ku kam qenë komandant dhe po qe se më pyesni edhe natën mund t’u tregoj saktë se sa para kam pranuar… A ka evidencë të tillë Shtabi i Përgjithshëm dhe pse s’është transparent ndaj qytetarëve e t’u tregoj se ku kanë shkuar paratë… Mendimi im personal – mbase i gabueshëm – është se SHP dhe Qeveria e Përkohshme u kanë dhënë prioritet interesave personale, pra më konkretisht pozitës së tyre politike… Ne nuk e kemi ditur se çfarë po ndodhë sepse kemi qenë në front të luftës… Këta njerëz që kanë mbledhur para në diasporë duhet të deklarohen, pra t’u tregojnë qytetarëve se ku i kanë çuar paratë… Nëse kanë ndërgjegje duhet ta bëjnë një gjë të tillë! Jam i gatshëm – po e përsëris – të ballafaqohem me secilin prej tyre…
Sh.Gashi: Çka po ta merr mendja: a është fajtor Xhavit Haliti pse ne si shqiptarë nuk jemi bërë bashkë për të luftuar kundër okupatorit? Bukoshi në intervistë më ka thënë se kur është takuar me Xhavit Halitin dhe Hashim Thaçin nuk ka mundur të bie në ujdi me ta sepse mesazhi i tyre ka dalë: ti je tradhëtar dhe duhet të na japësh paratë…
Sylejman Selimi – Sulltani: Ne nuk i kemi ditur qëllimet e tyre! Ata gjithmonë na kanë thënë se nuk duan të bashkëpunojnë me Bukoshin. Ata mbajnë barrë të madhe pse ne si shqiptarë nuk jemi bashkuar. Çfarë qëllimesh kanë pasur nuk e kemi ditur, por po shihet fare qartë se ata na kanë dëmtuar. Mos keni dert se shumë shpejtë do të dihet se cili ka qenë qëllimi i tyre… Asnjë dëshmor nuk ka rënë për partinë e Hashimit, të Bukoshit apo të Rugovës, por për Kosovën… Pas luftës të gjitha këto parti janë munduar t’i privatizojnë dëshmorët…
Sh.Gashi: Ti më herët e përmende se në radion “Kosova e Lirë” për ato 200 mijë marka që i keni pranuar është thënë se disa njerëz të Bukoshit po tentojnë ta manipulojnë luftën… Kush e ka kontrolluar radion “Kosova e Lirë”?
Sylejman Selimi – Sulltani: Shtabi i Përgjithshëm!
Sh.Gashi: Kjo do të thotë se Shtabi i Përgjithshëm edhe i ka pranuar paratë edhe ka urdhëruar që në radio të thuhet se Bukoshi po e manipulon luftën…
Sylejman Selimi – Sulltani: Po! Kjo është bërë me direktivë të Jakup Krasniqit sepse vetëm ai ka qenë në dijeni se janë pranuar 200 mijë marka… Ky ka qenë realiteti! Këso gjërash kanë bërë këta! E njëjta gjë është bërë edhe ndaj Adem Demaçit e Albin Kurtit. Një pjesë e njerëzve të Shtabit të Përgjithshëm i janë frikësuar rivalitetit. Kanë punuar shumë për ta ruajtur pozicionin e tyre, pra janë frikuar se bën vaki që dikush dëshmohet më i sukseshëm, e ata do të mbesin askund mandej… Pra, i kanë ikur bashkëpunimit sepse kanë dashur të jenë vetëm ata në skenë… Adem Demaçi nuk ka ardhur te ne në Shtab të Përgjithshëm për të bërë puç, por për të na ndihmuar. Adem Demaçi kurrë nuk ka folur keq për ndokë në Shtab të Përgjithshëm, por vetëm na ka dhënë përkrahje dhe na ka thënë që lufta duhet të vazhdohet deri në fund, pra deri në realizimin e qëllimit final. Mirëpo, këta e kanë transmetuar këtë si tendencë të Adem Demaçit për të bërë puç…
Anëtarët e UÇK-së që kanë qenë pjesë e delegacionit kosovar në Rambuje na kanë thënë gjithherë se pas tri viteve do ta kemi pavarësinë, pra referendumin e pastaj pavarësinë… Para kësaj, pra gjatë kohës sa delegacioni ynë ishte në Rambuje, unë kam kontaktuar përmes telefonit me Hashim Thaçin dhe i kam thënë: Kujdes se çfarë po nënshkruan! Ne nuk e kishim dokumentin dhe këtu flitej se në bazë të asaj marrëveshjeje parashihej që në Kosovë të mbetej një numër i konsiderueshëm i forcave serbe dhe parashihej demobilizimi ynë. Unë i kam thënë Hashimit: ju mund ta nënshkruani dokumentin, por në rast se e bëni një gjë të tillë, atëherë më mirë mos u ktheni fare në Kosovë. Në fund të fundit, ne luftën e kemi nisur pa Hashimin dhe pa atë pjesën tjetër të delegacionit tonë në Rambuje. Është diçka tjetër pse ne e kemi zhvilluar luftën me ta dhe pse ne kemi pranuar të hymë nën urdhërat e Shtabit të Përgjithshëm…
Sh.Gashi: Ku e keni marrë armatimin ju si Zonë e Drenicës? Ku i keni marrë paratë për armatim?
Sylejman Selimi – Sulltani: Ne kurrë nuk kemi dhënë para për armatim. Para kemi dhënë vetëm në shtator të vitit 1998 për të blerë uniforma. Unë kurrë nuk kam blerë armatim…
Sh.Gashi: E ku e keni marrë armatimin?
Sylejman Selimi – Sulltani: Është thënë se Shtabi i Përgjithshëm e ka blerë armatimin. Për shembull, kur unë i kam dërguar njerëzit në Shqipëri, më saktë në Tropojë, për të marrë armatim, ata në të shumtën e rasteve nuk kanë paguar asgjë. Shtabi i Përgjithshëm ua ka dhënë armatimin. Unë kam pasur shumë probleme sepse kanë bërë dallime mes zonave. Mua shpeshherë më janë kthyer ushtarët pa armatim…
Sh.Gashi: Pse?
Sylejman Selimi – Sulltani: Me arsyetimin se ushtarët nuk posedojnë farë dokumenti të nënshkruar nga dikush i Shtabit të Përgjithshëm, më konkretisht me arsyetimin se nuk posedojnë dokument të nënshkruar nga Gjarpëri (Hashim Thaçi) ose Dhjetëshi (Rexhep Selimi), pra nënshkrimi im si komandant zone nuk ka pasur vlerë – kjo është katastrofë, por ky është realiteti dhe unë mund t’ua përmend emrat. Për shembull, Xheladin Gashi shpeshherë m’i ka kthyer ushtarët pa armatim. Unë e pata dërguar Rasim Kiçinën me 60 ushtarë, e bashkë me ta ka qenë edhe Bekim Berisha – AB-ja, AB-ja ka qenë profesionist. Topin e parë, minahedhësin e parë e kemi prej AB-së. Ai i ka stërvitur ushtarët në Zonën e Drenicës! Idetë e tij janë zbatuar në Zonën e Drenicës!
Sh.Gashi: Kthehemi tash te Rasim Kiçina!
Sylejman Selimi – Sulltani: Pra rasti konkret është kur e pata dërguar Rasim Kiçinën për të marrë armatim dhe ata nuk i kanë dhënë armatim, e Rasimi është dashur të kërkojë ndihmë prej vëllaut të vet që e ka pasur në Gjermani dhe e ka blerë armatimin me ato para – tash Rasim Kiçina nuk është gjallë, por vëllau i tij është gjallë dhe mund ta dëshmojë këtë. Po ashtu, edhe daja apo nipi i Rasim Kiçinës – Gani Syla i ka dërguar mjete Rasim Kiçinës për të blerë armatim dhe kur e kam marrë vesh këtë, atëherë, e kam thirrur në telefon Xheladin Gashin dhe i kam thënë: me çfarë të drejte i kthen ushtarët e mi pa armatim…
Sh.Gashi: E ku është tash ky Xheladin Gashi?
Sylejman Selimi – Sulltani: Tash është në Shoqatën Miqtë e TMK-së, bile kohëve të fundit edhe është bërë kryetar i kësaj shoqate – edhe ky ka qenë anëtar i Shtabit të Përgjithshëm.
Sh.Gashi: Nga kjo bisedë, por edhe nga bisedat me njerëz tjerë, e, edhe nga librat që kam lexuar, po del se kjo luftë nuk ka qenë e organizuar…
Sylejman Selimi – Sulltani: Nuk ka qenë organizim i mirë! Po të ishte organizimi i mirë, do të ishim çliruar…
Sh.Gashi: Dhe për krejt këtë faji është i Shtabit të Përgjithshëm…
Sylejman Selimi – Sulltani: Ne kemi pasur shumë pak armatim dhe kam pasur probleme për t’u furnizuar me armatim…
Sh.Gashi: Edhe Ramush Haradinaj në librin e tij thotë se Zona e Drenicës i ka pasur punët më së keqi me armatim… Bile-bile, thotë se i vjen keq të tregojë se sa shumë armatim ka pasur në krahasim me Zonën e Drenicës…
Sylejman Selimi – Sulltani: Këtë s’mund ta mohojë askush! Kurrë nuk e harroj në kohën sa kam qenë Komandant i Zonës së Drenicës, ku i kam pasur 1000 (njëmijë) njerëz duke pritur për të shkuar në Shqipëri për furnizim me armë. E tash dëgjoni me vëmendje: Prej 1000 njerëzve, është dashur të shkojnë vetëm 30 njerëz! Para se të niseshin këta 30 njerëz për Tropojë, ka ardhur një njeri – Avdullah Hoxha – për të intervenuar, pra ka kërkuar nga unë që ta fus djalin e tij në listën e këtyre 30 njerëzve që pritej të niseshin për Tropojë. Këtë s’mund ta harroj kurrë!
Në mesin e këtyre 30 vetave unë jam munduar që të fus njerëz nga të gjitha brigadat e Zonës së Drenicës, në mënyrë që kur të kthehen të forcohen të gjitha brigadat ngapak… Por, për fat të keq, siç e thashë edhe më sipër, kemi pasur shumë probleme, si për shembull, kemi pasur raste edhe kur në emër të Zonës Operative të Drenicës kanë shkuar njerëz për t’u armatosur kinse se kanë marrë urdhër nga Shtabi i Përgjithshëm. Organizimi nuk ka qenë në nivel! Po të ishim të gjithë bashkë dhe pa interesa personale, lufta do të zhvillohej ndryshe.
Sh.Gashi: Tash po del që këta njerëzit që e kanë udhëhequr UÇK-në kanë kalkuluar… kanë pasur qëllime politike…
Sylejman Selimi – Sulltani: Në atë kohë nuk kemi mundur ta dijmë, por tash edhe mund të thuhet se kanë pasur qëllime politike. Qeveria e Bukoshit ka qenë gjithmonë e gatshme që ta ndihmojë dhe zhvillojë luftën…
————
P.S. Këto janë vetëm fragmente të një interviste të gjatë që do të botohet si libër… Kjo intervistë është bërë para disa muajve, por nuk është botuar ngase i intervistuari dhe intervistuesi nuk kanë dashur që kjo intervistë të dëmtojë ndokë gjatë fushatës elektorale…
***
(Intervista për herë të parë u botua në “Kosova Sot”, e përditshme informative e pavarur, 5-10 janar 2005, faqe 5, (edhe pse intervista është bërë disa muaj më herët – në vitin 2004), ndërsa në janar 2019 autori Shkëlzen Gashi e botoi edhe në librin “Kosova – lufta dhe paqja (intervista), në faqet 250 – 261)
© Pashtriku.org, dhjetor 2024
