Pashtriku.org, 14. 01. 2015 – Perëndimi preferoi status-quo (në Kosovë) në mënyrë që të çonte përpara politikën e saj që ta paqësojë Serbinë, të cilën ata në mënyrë të gabuar e shohin si motorrin e ardhshëm të zhvillimit ekonomik dhe politik në Europën Juglindore… Bashkimi Europian e ka dështuar popullin e Kosovës duke bërë retorikë të thatë për sa i përket dhënies fund të korrupsionit dhe krimit të organizuar në Kosovë dhe fuqizimin e sundimit të ligjit, përderisa në të njëjtën kohë bëhet bashkë me anëtarët e korruptuar të elitave politike të Kosovës… Qeveria e SHBA-ve gjithashtu e ka dështuar popullin e Kosovës duke iu bashkuar BE-së në ngritjen elitave politike të korruptuara të Kosovës. Në këtë proces, Amerika e ka abuzuar fuqinë e saj tek shqiptarët, grupi etnik më pro-Amerikan e pro-demokraci në Evropën Juglindore. Duke ia dorëzuar pushtetin pas luftës pothuajse pa përjashtim atyre që do t’u bindeshin kërkesave të Perëndimit…
***
Gjashtë vite pasi “pavarësia e mbikqyrur” filloi në Kosovë dhe 15 vite pasi sulmet ajrore të NATO-s i dhanë fund luftës gjenocidiale në Kosovë, dhjetori i 2014 shënon një pikë kthese dëshpëruese në historinë më të re të Kosovës. Ngërçi gjashtë mujor në procesin politik të Kosovës që pasoi zgjedhjet e përgjithshme me 8 qershor dhe që mbaroi me ndarjen e koalicionit që kundërshtonte kthimin e Hashim Thaçit në pushtet si kryeministër dhe të partise së tij, Partisë Demokratike të Kosove (PDK), e ka thelluar deficitin demokratik të Kosovës. Me zgjedhjen nga Parlamenti i Kosovës me 8 dhjetor të Isa Mustafës si kryeministër, Hashim Thaçit si zëvendëskryeministër dhe ministër i jashtëm, Kadri Veselit, ish kryetarit të shërbimit të dyshimtë sekret (SHIK) si Kryetar i Parlamentit, bashkë me emërimin e një numri të madh ministrash dhe zëvendësministrash, politika elite që e ka ndaluar Kosovën të lulëzojë e të përparojë gjatë dekadës së fundit është kthyer në pushtet.
Përderisa Beogradi ka marrë çdo masë të mundshme që nga fundi i luftës për të mbajtur dominimin e tij mbi Prishtinën dhe për të destabilizuar Kosovën e rajonin, dhe përderisa Perëndimi ende ka për ti dhënë Kosovës sovranitet të plotë dhe ta pranojë atë në institucionet ndërkombëtare, shumica e elitës politike të Kosovës mban përgjegjësinë për përkeqësimin politik dhe ekonomik të vendit sepse ata kanë dështuar që të angazhohen seriozisht në shtet-ndërtim.
– Në vend se të mbështesin sundimin e ligjit, ata i kanë mbushur xhepat e tyre duke kërkuar haraç dhe duke emëruar në pozita të rëndësishme anëtarë të pakualifikuar të familjeve të tyre.
– Në vend se të ndikojnë në zhvillimin ekonomik, aktivitetet e tyre privatizuese kanë çuar në projekte të diskutueshme që i kanë pasuruar ata dhe partnerët e tyre të huaj.
Si rezultat, papunësia tani është të paktën 40% (është mbi 60% në grupmoshat 18-30 vjeç) dhe rinia kosovare po braktis vendin masovisht, kryesisht në mënyrë ilegale.
Në kundërshtim me deklaratat e tyre se ata nuk luajtën rol në dhënien fund të ngërçit politik të pas-zdhedhjeve, Bashkimi Europian dhe Shtetet e Bashkuara ushtruan presion të madh mbi LDK-në, e cila fitoi 30 vende në zgjedhjet e fundit të Kosovës, që ta linte koalicioinin dhe të formonte koalicion me PDK-në, e cila fitoi 37 vende në Parlamentin me 120-vende. Perëndimi preferoi status-quo në mënyrë që të çonte përpara politikën e saj që ta paqësojë Serbinë, të cilën ata në mënyrë të gabuar e shohin si motorrin e ardhshëm të zhvillimit ekonomik dhe politik në Europën Juglindore.
Bashkimi Europian e ka dështuar popullin e Kosovës duke bërë retorikë të thatë për sa i përket dhënies fund të korrupsionit dhe krimit të organizuar në Kosovë dhe fuqizimin e sundimit të ligjit, përderisa në të njëjtën kohë bëhet bashkë me anëtarët e korruptuar të elitave politike të Kosovës.
BE-ja është bërë pjesë e problemit me zbulimin e kohëve të fundit nga një britaneze se gjykatësit dhe prokurorët që përfaqësojnë EULEX-in kanë mbrojtur politikanë të pushtetshëm duke mbuluar evidencë të korruptimit të tyre.
BE-ja gjithashtu e ka kthyer Kosovën në “geton” e fundit europiane duke e shpërblyer Serbinë e duke mos i dhënë Kosovës liberalizimin e vizave – diçka që Parlamenti i Kosovës duhet të shqyrtojë menjëherë.
Liberalizimi i vizave është thelbësor jo vetëm për zhvillimin ekonimik, por edhe për arsyen se izolimi i Kosovës i ka dhënë ngritje depërtimit të rrezikshëm e të paparë të islamit radikal. Përderisa kosovarëve nuk u lejohet të udhëtojnë për në Evropën Perëndimore apo Bashkimin Evropian, ata janë të lirë të udhëtojnë për në lindje në Turqi e më tej. Fundamentalistat islamikë nga bota arabe kanë qenë duke financuar lëvizje politike, ndërtuar xhami aty ku kurrë nuk ka pasur në Kosovë, dhe duke u dhënë para grave që jetojnë në varfëri si këmbim që ato ti veshin shamitë dhe ti dërgojnë bijtë e tyre në shkolla fetare. Për herë të parë që nga 1912 (kur okupimi 425 vjeçar i trojeve shqiptare nga Perandoria Turke Osmane u përmbys) fundamentalistat islamikë, të refuzuar gjerësisht nga shqiptarët në gjithë Ballkanin, ia kanë dalë që të infiltrojnë një popullsi laike muslimane, të cilët kanë jetuar krah për krah me fqinjët katolikë, të krishterët ortodoks, dhe hebrenjt në harmoni për vite e shekuj të tërë. Islami radikal është në kundërshtim me modelin shqiptar të islamit, thelbi i të cilit është toleranca ndërfetare, respekti, dhe mirëkuptimi.
Qeveria e SHBA-ve gjithashtu e ka dështuar popullin e Kosovës duke iu bashkuar BE-së në ngritjen elitave politike të korruptuara të Kosovës. Në këtë proces, Amerika e ka abuzuar fuqinë e saj tek shqiptarët, grupi etnik më pro-Amerikan e pro-demokraci në Evropën Juglindore. Duke ia dorëzuar pushtetin pas luftës pothuajse pa përjashtim atyre që do t’u bindeshin kërkesave të Perëndimit. Perëndimi dështoi që të shrytëzonte expertizën dhe shkollimin e shumë profesionistëve kosovarë. Duke qenë e dyta kundrejt Evropës, administrata e SHBA-ve i ka mundësuar Beogradit që të hyjë në vakumin e krijuar nga mungesa e unitetit dhe vendosshmërisë së 28 shteteve anëtare të BE-së, pesë nga të cilat refuzojnë ta njohin Kosovën si shtet i pavarur.
Në të njëjtën kohë, shumë kosovarë e mendojnë vetveten si minoritet i shtypur, të nënshtruar ndaj tekave të Serbisë, Rusisë, dhe BE-së që konspirojnë kundër vendit më të ri në botë. Realiteti është që shqiptarët janë shumica dërrmuese e shtetit të ri dhe në vend se të vajtojnë rreziqet e vërteta e të imagjinuara ndaj egzistencës së Kosovës, zyrtarët e zgjedhur duhen të përqëndrohen në punë të qeverisjes, policisë, ofrimin e energjisë, ujit, shkollimin adekuat, dhe kujdesin shëndetësor për të gjithë qytetarët, dhe të paraqitjes së masave anti-korrupsion në çdo institucion publik, si lokal ashtu edhe në nivel qëndror.
Qeveria e Kosovës e ka fuqinë ta ndryshojë të ardhmen e bisedimeve Prishtinë-Beograd duke marr kontrollin mbi marrëdhëniet me serbët në Kosovën veriore. Gjithashtu, ajo ka fuqinë që ti rezistojë krijimit të gjykatës speciale për krime lufte për Kosovën, kur as shumë pak trupa serbë paramilitare e militare nuk janë sjellur para drejtësisë për okupimin 10-vjeçar të Kosovës, dëbimin e një milion kosovarëve, dhe vrasjen e dhunimin e mijërave pa u ndëshkuar fare prej 1998-1999. Qeveria e Kosovës mund të përqëndrohet në sjelljen e kësaj padrejtësie para vëmendjes ndërkombëtare. Kjo thjesht është çështje e vullnetit politik.
Kosova mund të jetë e suksesshme, por nuk do ta arrijë atë po qe se kosovarët nuk ngriten përballë problemeve dhe nuk bëhen zot të fatit të tyre. Përndryshe, Kosova do të vazhdojë të rrësqasë në një gjendje të limbos politike dhe ekonomike dhe ajo do jetë në mëshirën e fuqive të huaja. Ka ardhur koha që kosovarët, sidomos të rinjtë, ta shfrytëzojnë momentin dhe të nisin veprime jo të dhunshme që të sjellin vëmendjen e komunitetit ndërkombëtar ndaj tatëpjetës që e ka marrë Kosova. Është po ashtu koha që burrat dhe gratë e afta në diasporën shqiptare – shumë prej të cilëve iakanë kthyer shpinën Kosovës që kur pavarësia u deklarua me 2008 – ta ndihmojnë Kosovën që të dalë nga situatata dëshpëruese sociale dhe ekonomike në të cilën ajo gjendet. Përndryshe, Kosova do të vazhdojë të rrësqasë në një limbo ekonomike e politike, dhe do të jetë në mëshirën e vazhdueshme të fuqive të huaja.
(Nga Shirley Cloyes DioGuardi – 29 Dhjetor 2014)
– Ky shkrim është përkthyer në shqip nga Luan Mazreku.
* * * * *
Në vijim lexoni origjinalin në anglishtë:
CONFRONTING THE ROOTS OF KOSOVA’S DOWNWARD SPIRAL
(by Shirley Cloyes DioGuardi – December 29, 2014)
Six years after “supervised independence” began in Kosova and fifteen years after NATO airstrikes brought an end to Serbia’s genocidal war in Kosova, December 2014 marks a disappointing turning point in Kosova’s recent history. The six-month stalemate in Kosova’s political process, following the general elections on June 8, and ending with the breakup of the coalition that opposed the return of Hashim Thaci as prime minister and his ruling Democratic Party of Kosova (PDK), has deepened Kosova’s democratic deficit. With the election in the Kosova Assembly on December 8 of IsaMustafa as Prime Minister, Hashim Thaci as Deputy Prime Minister and Foreign Minister, and Kadri Veseli, the former head of Kosova’s shadowy secret service, SHIK, as Speaker of the Parliament, along with the appointment of an excessive number of ministers and deputy ministers, the political elite that has prevented Kosova from flourishing and prospering for the past decade has returned to power.
While Belgrade has taken every measure possible since war’s end to maintain its dominance over Prishtina and to destabilize Kosova and the region, and while the West has yet to grant Kosova full sovereignty and admission to international institutions, the majority of Kosova’s political elite bear responsibility for the nation’s political and economic deterioration because they have failed to engage seriously in state building. Instead of upholding the rule of law, they have lined their pockets by seeking kickbacks and appointing unqualified family members to important positions. Instead of fostering economic development, their privatization activities have led to questionable projects that have enriched them and their foreign partners. As a result, unemployment in Kosova is now at least 40 percent (it is over 60 percent in the 18 to 30 age group) and Kosovar youth have been leaving the country in droves, more often than not illegally.
Contrary to their statements that they played no role in ending the post-election political deadlock, both the European Union and the United States exerted significant pressure on LDK, which won 30 seats in Kosova’s general elections, to abandon the larger coalition and to form a coalition with PDK, which won 37 seats in the 120-member Assembly. The West preferred the political status quo in order to advance their policy of appeasing Serbia, which they wrongly view as the future economic and political engine in Southeast Europe.
The European Union has failed Kosova’s people by giving lip service to ending corruption and organized crime in Kosova and strengthening the rule of law, while simultaneously siding with the corrupt members of Kosova’s political elites. The EU has become part of the problem with the recent revelation by a British whistle blower that judges and prosecutors representing the European Union Rule of Law Mission (EULEX) have shielded powerful politicians by covering up evidence of their corruption. The EU has also turned Kosova into the last European “ghetto” by rewarding Serbia and not granting Kosova visa liberalization-something that the Kosova Assembly should call for immediately.
Visa liberalization is essential not only for economic development, but also because Kosova’s isolation has given rise to the unprecedented and dangerous incursion of radical Islam. While Kosovars are prevented from traveling to Western Europe and the United States, they are free to travel east to Turkey and beyond. Islamic fundamentalists from the Arab world have been financing political movements, building mosques where none ever existed before in Kosova, and giving money to poverty-stricken women in exchange for their wearing the veil and sending their sons to religious schools. For the first time since 1912 (when the 425-year occupation of Albanian lands by the Ottoman Turkish Empire was overthrown), Islamic fundamentalists, widely rejected by Albanians all over the Balkans, have managed to infiltrate a population of secular Muslims, who have lived side by side their Roman Catholic, Eastern Orthodox Christian, and Jewish neighbors in harmony for centuries. Radical Islam is counter to the Albanian model of Islam, the core of which is interfaith tolerance, respect, and understanding.
The U.S. government has also failed Kosova’s people by joining the European Union in propping up Kosova’s corrupt political elites. In the process, America has abused its clout among Albanians, the most pro-American, pro-democratic ethnic group in Southeast Europe. By handing the reins of power after the war almost exclusively to those political leaders who would comply with Western mandates, the West failed to harness the education and expertise of many Kosovar professionals. By continually taking a backseat to Europe, US Administrations have enabled Belgrade to move into the vacuum created by the lack of unity and resolve of the EU’s twenty-eight member nations, five of which refuse to recognize Kosova as an independent state.
At the same time, too many Kosovars think of themselves as an oppressed minority, subject to the whims of Serbia, Russia, and the European Union conspiring against the newest country in the world. The reality is that Albanians are the overwhelming majority of a new state and instead of lamenting genuine and imagined threats to Kosova’s existence, elected officials need to get down to the business of governing, of policing, of providing energy, water, adequate education, and healthcare to all of its citizens, and of introducing anti-corruption measures in every public body, both local and national.
The Kosova government has the power to alter the future of the Prishtina-Belgrade talks by taking control of relations with Serbs in northern Kosova. It also has the power to resist the creation of a special war crimes tribunal for Kosova, when so very few Serbian paramilitary and military troops have been brought to justice for the ten-year occupation of Kosova, the expulsion of a million Kosovars, and the murder and rape of thousands with seeming impunity from 1998 to 1999. The Kosova government could concentrate on bringing this injustice into the international spotlight. It is simply a matter of political will.
Kosova can succeed, but it cannot do so unless Kosovars rise up in the face of adversity and become the masters of their own destiny. It is time for Kosovars, especially the youth, to seize the moment and initiate nonviolent action to bring international attention to Kosova’s downward spiral. It is also time for capable men and women in the Albanian diaspora-too many of whom have turned their backs on Kosova since independence was declared in 2008-to help Kosova move out of the desperate social and economic situation that the country finds itself in. Otherwise, Kosova will continue its drift into a state of economic and political limbo, and it will be at the constant mercy of external powers.
……………………………………………….
(Ilustrimet i përgatiti editori i pashtriku.org)
