Pashtriku.org, 09. 02. 2016: Revolucioni bolshevik ka filluar shumë më herët se viti 1917. Në vitin 1879 Xhon Rokfeleri me kompaninë e tij „Standard Ojl” ka kontrolluar 95 përqind të rafinerive vajgurore amerikane, me ambicje që të arrijë të mbajë kontrollin botëror.
Në vitin 1883 rusët zbuluan rezerva të mëdha të naftës në Baku dhe e zhvilluan shumë shpejt këtë pasuri të madhe. Rokfeleri fitoi një konkurrent serioz nga ana e Rusisë, e cila vetëm pas pesë vjetësh – në vitin 1888 – e zuri tregun botëror. Prodhimi i vajgurit në Rusi u rritë shumë shpejt. Në vitin 1860 SHBA-të prodhonin 70 mijë tonë, kurse Rusia – 1.300 tonë, ndërkaq në vitin 1901 SHBA-të e rritën prodhimin e tyre në 10 milionë tonë, kurse rusët – në 12 milionë e 200 mijë tonë. Kjo i mundësoi Rusisë që të bëhet njëri ndër vendet më të industrializuara në botë dhe në vitin 1913 ajo në bazë të prodhimtarisë industriale ua tejkaloi SHBA-ve, Anglisë dhe Gjermanisë.
Revolucioni bolshevik në vitin 1917 e gjeti Rusinë në një progres ekonomik i cili në një shkallë të madhe i mundësonte zhvillimit të shtresës së mesme – armikut më të madh të atyre që përgatitnin komplotin, e ky ishte njëri prej shkaqeve të revolucionit. Shkaku tjetër i kësaj ishte disfata e Napoleonit dhe hyrja e ushtrisë ruse në Paris, në vitin 1814 shumë aristokratë rusë e vizituan Francën dhe i përkrahën idetë liberale revolucionare, kurse si rezultat i kësaj u formuan dy llozha të fshehta masone në Rusi. Këta llozha të njëjta masone më vonë luajtën rol vendimtar për revolucionin, posaçërisht me formimin e qeverisë e cila tërësisht e zëvendësoi mbretin pas abdikimit të tij.
Partia socialdemokrate e punëtorëve më vonë u shndërrua në Partinë komuniste ruse të udhëhequr nga Lenini dhe Trocki.
– Stalini, Lenini dhe Trocky –
Momenti vendimtar për revolucionin rus u paraqit në vitin 1905 në Londër (Angli), kur Organizata Fabiane iu dha revolucionarëve hua të mëdha për ta filluar revolucionin. Shumë anëtarë të kësaj organizate, po ashtu, i dhanë hua shuma të mëdha parashë. Njëri prej tyre ishte anëtari i njohur, Xhozef Felsi – magnati amerikan i sapunëve, i cili vetë dha shuma të mëdha për të njëjtin qëllim.
Jakob Shifi, Xhorxh Kenani, Morgani dhe disa banka të Nju-Jorkut i dhanë hua Japonisë 30 milionë dollarë që ta sulmojë Rusinë nga Lindja dhe në këtë mënyrë t’ua lehtësojë bolshevikëve, të cilët më 1 maj të vitit 1905 e filluan revolucionin, por pa sukses. Lenini ndodhej në Zvicër, Trocki – në SHBA, kurse Stalini – në Sibir. Japonezët, për shërbimin që ua bëri Kenani, e shpërblyen me dy dekoratat e tyre më të mëdha: „Medaljonin e artë luftarak” dhe „Thesarin e shenjtë”.
Qysh në vitin 1915 në Nju-Jork u themelua korporata e veçantë për koordinimin e ndihmave, posaçërishte për atë të bolshevikëve. Organizatorë të kësaj ishin Rokfeleri, Morgani dhe Neshenel Siti Bank. Kryetar i korporatës u emërua Frenk Vanderlipi me drejtorët: Diponin, Oto Kanin dhe përfaqësues të tjerë të bankave e magnatë të njohur bankar. Askush nuk do të mund të mendonte seriozisht se kapitalistët e rangut të tillë do ta financonin një revolucion antikapitalist, por një gjë e tillë ndodhi dhe është fakt i pakontestueshëm.
Komanda gjenerale ruse pranoi prej një agjenti të vet në Nju-Jork raportin me 15 shkurt 1916. I njëjti dokument u bë i njohur në botë përmes librit të shkrimtarit Boris Brasoli „Bota në udhëkryqe”. Ja, pra, një pjesë të raportit: „Më 14 shkurt të vitit 1916 në pjesën lindore të Nju-Jorkut u mbajt një tubim i fshehur, ku morën pjesë 62 delegatë. Pesëdhjetë prej tyre ishin veteranë të revolucionit në vitin 1905, kurse të tjerët ishin anëtarë të ri. Shumica e delegatëve i takonin shtresës intelektuale: mjekë, publicistë etj. Tubimi kishte për qëllim të shqyrtojë mënyrat e fillimit të revolucionit të madh në Rusi. Sipas pjesës dërmuese të delegatëve në këtë çast kushtet ishin mjaft të volitshme, në përjashtim të çështjes financiare. Kur iu shtrua kjo çështje tubimit, menjëherë dikush prej anëtarëve lajmëroi se kjo çështje është zgjidhur, e në lidhje me të shumë herë u përmend emri i Jakob Shifit. Pasi abdikoi mbreti – më 15 mars të vitit 1917 – u krijua qeveri e përkohshme me në krye socialistin Korenski, i cili menjëherë shpalli amnesti të përgjithshme.
Lenini, Stalini dhe Trocki u kthyen në Rusi dhe kësaj radhe, në vjeshtë të vitit 1917, revolucioni bolshevik u krye me sukses. Trocki e lëshoi Nju-Jorkun më 27 mars 1917 së bashku me 275 ithtarë të tij dhe u nis për në Kanadë. Në Skocinë e Re organet shtetërore kanadeze, kur zbuluan te Trocki dhjetë mijë dollarë – shumë e madhe për atë kohë, e ndalën. Edhe pse Trocki posedonte pasosaportë amerikane, kanadezët rrefuzuan që ta lëshonin, sepse e dinin se kush është Trocki dhe pse kthehej në Rusi. Në të njëjtën kohë Kanada, SHBA-të dhe Mbretëria Ruse ndodheshin në luftë me Gjermaninë. Revolucioni ishte kundër interesave të Kanadasë dhe SHBA-ve, sepse në rast se fitonte Lenini do të lidhte kontratë paqsore me Gjermaninë, e cila do ta lironte ushtrinë e saj nga fronti rus dhe do ta drejtonte kundër ushtrisë kanadeze dhe amerikane, ashtu edhe ndodhi. Nga presioni i kryetarit amerikan, Vilsonit, kanadezët e lëshuan Trockin dhe ata të cilët e shoqëronin.
Lenini, po ashtu, e lëshoi Zvicrën me tredhjetedy ithtarë të tij në një tren të blinduar ushtarak gjerman, duke kaluar vijat ushtarake gjermane, i mbrojtur nga ushtarët gjermanë. Paramendohet se Lenini qysh më parë ishte marrë vesh me gjermanët se menjëherë sapo ta marrë pushtetin do ta ndërpresë luftën me gjermanët.
– Bankierët amerikanë pse e zgjodhën Leninin të bashkëpunojë me ta në punën e tyre?
Për shkak se programi i tij parashihte nacionalizimin e bankave. E para, me krijimin e një banke shtetërore i jepej mundësi administratës të din në çdo moment se çka hyn dhe del nga banka e cila tashmë ndodhej nën drejtimin dhe kontrollimin e tyre. E dyta, me anë të sindikatave të punëtorëve mundësohej rreptësisht kontrollimi i punëtorëve. E treta, nacionalizimi i sindikatave, me çka anuloheshin fshehtësitë tregtare. E katërta, rregullimi i kufizimeve konsumuese dhe shumë kufizimeve tjera, ishin vetëm në favor të kapitalit gjigant.
Unë personalisht do ta pranoja një pjesë të këtij programi, nëse ai vërtet do t’i shërbente popullit dhe shtetit, por pikërisht ky program është në shërbim të pasanikëve të mëdhenj, të cilët, duke e hequr pronën private, atë e vënë nën kontrollin e shtetit. Kurse shteti kontrollohet nga i ashtuquajtura „renditje botërore”, pushteti i të cilës, po ashtu, shtrihet mbi tërë njerëzinë. Paratë të cilat gjermanët i dhanë për revolucionin shpejt u shkrinë në Rusi. Lenini kishte nevojë për më shumë mjete, sepse revolucioni ende nuk kishte mbaruar. Ai iu drejtua për ndihmë Vilsonit, i cili menjëherë i dërgoi 20 milionë dollarë prej fondit të tij special ushtarak. Kjo ndodhet e regjistruar në regjistrat e Kongresit me numër NJ 8714.I5 dhe tregon se për çka janë harxhuar këta 100 milionë dollarë të votuar nga Kongresi për fondin ushtarak. E njëjta shumë e harxhuar dokumentohet edhe në regjistrat e Kongresit të 2 shtatorit 1919.
Menjëherë pas revolucionit qeveria bolshevike shpalli zyrtarisht se është robëruar e tërë familja mbretërore: mbreti, mbretëresha, trashëgimtari i fronit dhe katër vajzat, dhe se janë vrarë në Ekaterininburg dhe trupat e tyre janë gjuajtur në një minierë të braktisur. Gjatë shumë hulumtimeve që u bënë në minierë e gjetiu nuk u gjetën kurrfarë gjurmësh që do ta vërtetonin deklaratën e tillë. Shumë biseda dëgjoheshin nëpër tërë Evropën se familja mbretërore është shëndosh e mirë, kurse qeveria bolshevike vazhdimisht pohonte se ata të gjithë janë të vrarë. Në vitin 1961 një gjeneral i informacionit ushtarak polak me emrin Mihail Golonievski dezertoi në SHBA dhe i dorëzoi emrat e qindra agjentëve sovjetikë në shtetet perëndimore. Sipas Xhon Norpelit, agjent i Zyrës federale për hulumtime, në dëshminë e dhënë para komisionit të senatit për sigurimin e brendshëm, të gjitha të dhënat e Golonievskit u treguan plotësisht të sakta dhe agjentët e huaj që ai i lajmëroi u dënuan përveç njërit prej tyre – Henri Kisinxherit – të cilin bile as që e morën në pyetje. Hollësitë rreth emrit të Kisinxherit janë përshkruar në librin e Frenk Kapelit „Henri Kisinxheri – agjent sovjetik”.
Pohimi tjetër ende më interesant i Golonievskit është se askush prej familjes mbretërore nuk është vrarë, dhe se prej vitit 1918 anëtarët e saj jetojnë në Evropë me emra anonimë në një shtet miqësor. Pohimi në fjalë nuk është vërtetuar plotësisht, por disa fakte të shtyjnë për t’i besuar. Në vitin 1970 qeveria angleze i zbuloi disa dokumente që vërtetojnë se në vitin 1917 kryetari i SHBA-ve, Vilsoni, dërgoi një delegacion të fshehur në Rusi, i cili ndoshta vitin e ardhshëm arriti të shpëtojë mbretin dhe familjen e tij. Një pohim tjetër flet në favor të pohimit në fjalë – teksti i tërësishëm i Brestit – kontrata letoviane e nënshkruar më 3 mars 1918 asnjëherë nuk është shpallur. Historianët dhe hulumtuesit thonë se në atë kontratë qeveria sovjetike ka dhënë garancë për jetën e anëtarëve të familjes mbretërore.
Ka qenë më e çuditshme deklarata e Golonievskit, i cili vetë ka deklaruar se është trashëgimtar i fronit – i biri i perandorit. Më shumë se dhjetë vjet Agjencia informative qendrore ka bërë krahasime dhe hulumtime të tërësishme dhe gjithëfarëshe me trashëgimtarin e vogël të fronit, fotografitë e të cilit i ka pasur në disponim
Dr. Aleksandër Vineri ka konstatuar se Golonievski e ka pasur të njëjtën sëmundje – hemofilinë, nga e cila ka qenë i sëmurë edhe trashëgimtari i vogël i fronit. Herman Kimzi, drejtor i CIA-s dhe nëpunës të tjerë, nën betim dëshmuan se Mihail Golonievski me të vërtetë ishte trashëgimtari i fronit Aleksej. Në vitin 1977 për një grua pohohej se ishte Anastasja – motra e trashëgimtarit të fronit Aleksej.
Këto pohime shumë vështirë mund të argumentoheshin në gjyq, sepse dofarë nderime nuk do ta lejonin një gjë të tillë. Në atë kohë perandori rus ka qenë njeriu më i pasur në botë dhe të gjitha pasuritë i la në bankat amerikane dhe evropiane. Këta avoare tash paraqesin qindra miliardë dollarë që do të duhej t’i trashëgojnë trashëgimtarët.
Njeri prej njerëzve më të informuar për ngjarjet në Rusi para revolucionit, në kohën e revolucionit dhe pas tij ka qenë korrespondentii i “Tajmsit” Robert Viltoni i cili ka jetuar në Rusi dhe aty është arsimuar. Në librin e tij “Ditët e fundit të Romanovëve” i botuar në gjuhën frënge ai publikon regjistrin e njerzve sipas nacionaliteteve që drejtonin Rusinë në vitin 1918. Në përkthimin anglisht ky regjistër i të njejtit libër është lëshuar me qëllim.
Këto janë faqet 136 , 137 dhe 138 i të njejtit autor Rober Viltonit.
***
Komiteti qëndror i partisë së bolshevikëve është themeluar –
Në vitin 1918.
Bernshtajn(Trocki) -hebre
Apfelbaum (Zinojev)-hebre
Luri (Larin)- hebre
Uricki-hebre
Volodarski-hebre
Rozenfeld (Kamanev)-hebre
Smidovic-hebre
Sverdlov (Jankel)-hebre
Nakhamkes (Steklov)-hebre
Uljanov (Lenini)-Rus
Kirilenko- Ruse
Lunacarksi-Ruse
Të gjithë të huajt që ndodheshin në funksione të larta dhe pjesmarrësit e komitetit i ndërruan emrat e tyre në rusisht.
***
Keshilli i komisarëve popullor
Detyra-Mbiemri-Nacionaliteti
Kryetar – Uljanov (Lenini) – Rus
Punet e jashtme-Cicerini –Rus
Nacionalitet- Xhugashvili (Stalini)-Gruzian
Bujqesine-Portjani- Ermen
Ekonomine-Luri (Larini)-Hebre
Kontrollen ushqimore- Shlihteri –hebre
Armaten dhe floten –Bernshtjan(Trocki) –hebre
Kontrollin shteteror – Landeri- hebre
Pronen shtetero re-Timoti Kaufmani- hebre
Punen ndihmen sociale- E Lilina (Knisingen)- – hebre
Arsimin e pergjithshem-Lunacarski- hebre
Religjonet-Spicbergu- hebre
Punet e brenshme-Apfelbaurnb-(Zimojev) – hebre
Shendetin-Anvelti- hebre
Finasncat-Izidor Bukovski- hebre
Shtypin-Volodorski- hebre
Zgjedhjet-Uricki- hebre
Emigracionin- I.Shtjanbergu- hebre
Emigracionin –Fingshtajn- hebre
Emigracionin(ndihmes) – Savili- hebre
Emigracionin(ndihmes)-Zaslovski-hebre
Prej 22 anëtarëve 3 Rusë, 1 gruzian, 1 Ermen dhe 17 hebrej.
***
Regjistri i anëtarëve të këshillit ekzekutiv.
Mbiemri- Nacionaliteti
Sverdolvi(kryetar) – hebre
Avenesovi (sekretar)-ermen
Bruno-lituanez
Bapcinski- hebre
Buharini-rus
Vajbergu- hebre
Geilisi- hebre
Gengurgu- hebre
Daniesheviv
Shtarku-gjerman
Saksi- hebre
Sherjmani- hebre
Erdingu- hebre
Landajeri- hebre
Linderi- hebre
Volahu-cek
Dimanshtjani- hebre
Enkuhidze-gruzian
Ermani- hebre
Zhofe- hebre
Karklini- hebre
Knegiseni- hebre
Telekhini-rus
Feldmani- hebre
Frimkini- hebre
Caftçevase-gruzian
Shejkmani- hebre
Rozentali- hebre
Surpupa-ukrahinas
Eshkenasi- hebre
Rozendefeldi(Kemanev) – hebre
Apfelbaumi(Zinojev) – hebre
Kirilenko-Rus
Krasikovi- hebre
Kapriku- hebre
Kauli-lituanez
Uljanovi(Lenini)-Rus
Lacisi- hebre
Lamderiv
Peterseni-lituanez
Pitersi-lituanez
Ruzutasi- hebre
Rozini- hebre
Smidoviciv
Stucka-Lituanez
Nakhamkesi(Steklov) – hebre
Sozonovski- hebre
Skritniku- hebre
Bernshtajn (Trocki) – hebre
Teodorovici- hebre
Teriani- hebre
Uricki- hebre
Karakhani-karaim
Rozi- hebre
Sobelsoni(Radek)- hebre
Shpihter- hebre
Shkolini- hebre
Shkliasnski- hebre
Levini(Pravdin) – hebre
Gjithsej 59 anëtarë e prej tyre 4 rusë, 5 lituanezë, 1 gjerman 1 ermen, 1 çek, 2 gruzianë, 1 karaim, 1 ukrahinas dhe 43 hebrej.
***
Regjistri i komisionit të jashtëzakonshëm të Moskës
Mbiemri – nacionaliteti
Xherxhinski-polak
Pitersi-lituanez
Shklovki- hebre
Khejfisi- hebre
Zejstini- hebre
Razmirovici- hebre
Krinbergu- hebre
Khajkina- hebre
Karleseni-lituanez
Shaumani-lituanez
Leontoviqi- hebre
Jakob Godini- hebre
Gelpershtjani- hebre
Knigiseni- hebre
Lacizi-lituanez
Shilenkusi- hebre
Xhanseni-lituanez
Rivkimi- hebre
Antonovi- rus
Delafabri- hebre
Citkini- hebre
Riskiroviqi- hebre
Zh Sverdlovi- hebre
Biezenski- hebre
Blumkini- hebre
Aleksandroviqi-rus
I Modeli- hebre
Ritenbergu- hebre
Pinesi- hebre
Saksi- hebre
Dejboli- lituanez
Sajsuni-ermen
Dejkeneni- lituanez
Liberti- hebre
Fogeli-gjerman
Zakisi-lituanez
Zh Sverdlovi ishte vëllai i kryetarit të Komitetit Ekzekutiv qëndror.
Blumikini dhe Aleksandroviqi ishin vrasës fizik (trupëroje) të kontit Mirbah.
Gjithsej kishte 36 anëtarë prej tyre 1 polak, 1 gjerman, 1 ermen, 2 rusë, 8 lituanezë dhe 23 hebrej.
Prej viti 1918 e deri në vitin 1938 pjesa dermuese e prijësve të Rusisë bolshevike kanë qenë të huaj, para së gjithash hebrej. Nuk ka pasur komitet ose komisariat ku ata nuk kanë përbërë shumicën prej më së paku 75 %.
Sipas informacionit zyrtar të Rusisë në vitin 1920 nga e tërë administrata bolshevike 545 anëtarëshe, 447 kanë qenë hebrej gjë që paraqet një përqindje të madhe në krahasim me popullatën hebraike që ka jetuar në Rusi në të njetën kohë.
***
Regjistri i deputetëve bolshevikë në vitin 1935-1936
Shteti – Mbiemri – nacionaliteti
Anglia-Majski- hebre
Franca-Potemkini-rus
Gjermania-Surici- hebre
Italia-Shtajni- hebre
Shba-Trojnaski(I martuar me hebraike)-rus
Japonia-Jurenevi- hebre
Turqia-Karahaini-ermen
Belgjika-Rubini- hebre
Norvegjia-Jakubovici- hebre
Suedia-Madam Kolontaj-Ruse
Rumania-Otrovski- hebre
Greqia-Kobecki-rus
Lituania-Borodovski- hebre
Letonia-Karoski- hebre
Finlanda-Azmusi- hebre
Zvicra-Bogoski- hebre
Uruguaj-Minkini- hebre
***
Komiteti Qendror i Partisë Komuniste në Moskë në vitin 1936 përbëhej prej 59 anëtarësh prej tyre 56 ishin hebrej kurse tre të tjerë të martuar me hebraike.
Rusët e martuar me hebraike ishin:
– Stalini,
– S. Lobovi dhe
– V. Osinski
Kurse 56 të tjerët ishin hebrej:
Balicki, Baumani, Varejski ,Gamarniku, Egovi, Zalenski, Kabakovi, Kaganoviqi, Knorini, Litvinovi, Manuilski, Nosovi, Pjatincki, Azumovi, Ruhimoviqi, Rindini, Hitaeviqi, Cudovi, Shverniku, Aihe, Jagoda, Jakiri, Jakovlevi, Grjadinski, Kaminski, Unshlihti, Eulini, Kalmanoviqi, Bejka, Zafrinoviqi, Tracteri, Bitneri, Kaneri, Leo,Krihmani, Lepa, Lozovski, Pozern, Deribasi,
Strivski, N Popovi, Shvarci, Begeri, Mehlisi, Ugarovi, Blagonravovi, Rozengolci, Serebrovski, Shtajngarti, Pa vlunovski, Sokolnikovi, Brojdo, Polonski, Vajnbergu.
Edhe më tepër bie në sy gjendja e censurës në Këshillin sovjetik në vitin 1935 në Moskë. Në të nuk ka hyrë asnjë rus ose përfaqesues i ndonjë nacionaliteti tjetër. Të gjithë anëtarët e tij kanë qenë hebrej.
Shumë filluan të ankohen në mes vete dhe filloi të përshpëritej se bolshevikët punojnë për judaizëm. Anarkistët ndërmorën një hap më të guximshëm, fillaun të mbajnë tubime shkencore dhe letrare, në të cilët anarkisti i njohur Lev Cerni shpjegonte se bolshevikët nuk janë socialistë por judaistë. Të gjithë klubet anarkiste në Moskë dhe në Petrograd u zhdukën në mynyrë mizore. Bile ndërtesat u rrenuan me topa, kurse anëtarët e tyre u vranë.
Pas Luftës së Parë Botërore në vitin 1919-1920, për hebrenjtë fillojnë parashikimet e mesiut të tyre: Rusia bie tërësisht në duart e tyre. Hungaria ndodhej nën qeverisjen e Bela Kunit; Austria – nën mbrojtjen e Oto Bauerit, i cili shumë vjet e udhëhoqi politikën e jashtme dhe të brendshme të vendit; Evropa Lindore dhe Jugore, Afrika Veriore dhe Jugore ishin vendi i tyre Kanaan, si dhe e tërë Amerika.
(…)
(Shkëputur nga libri – K O M P L O T I B O T Ë R O R Nikola M. Nikolov “REVOLUCIONI BOLSHEVIK – Kreu i tetë)
________________
WALL STREET AND THE BOLSHEVIK REVOLUTION
By Antony C. Sutto
http://reformed-theology.org/html/books/bolshevik_revolution/
***
Bolsheviks in the Russian revolution – how the revolution degenerated
http://www.angelfire.com/nb/revhist17/
