PRINCI NAFTËS…
„Liria nuk blihet.“ Seneka
Nga Ahmet Ҫollaku
Tani afër, më merrë në telefon, miku im Ali Mema dhe më thotë se Dhimitër Gjenerali vdiq. Vdiq në një hotel pleqësh në Tiranë.
Rrufeshëm më zbritën në mëndje plotë kujtime, dëshmitare besnike.
Kisha gati dy vite që nuk komunikoja, u këput një fije violine që s’përcillë më asnjë dridhje.
Por jo vetëm nga pleqëria.
Solla në mëndje bisedat e tij me zë të ulët, si të fliste me vedi, si të lutej në kishë. Po i deshifrueshëm, si trokitjet e një makine shkrimi. Pedant.
Bashkë kemi bërë rekonjucion në disa zona si, në Papër, në Pekisht, në Rovë, në Tiranë e tjera. Kujtoj me shumë mallë dhe dhëmbje kur ai shpërthente gjithë dijet, talentin si gjeolog, dhe si shok, tregonte copra ngjarjesh nga jeta e tij me gjeologet ruse dhe me gjologët shqiptar. Ai kishte patur udhëheqës diplome gjeologun Koco Plaku. E admiron për mjaftë dhunti të tij.
Ky princ i vogël, me kështjelle atje në Vuno të Himarës, si pupel rreshqiste kodrave, luginave, perrenjeva, dhe me pas pas vazhdonte biseden e nisur diku ne maje te kodres.
Shikonte me admirim peisazhet, nuk ngopej me Shqiperine. Ai vinte ere limoni dhe rreshqiste si I lyer me vaj nga ai I Lukoves. Ishte shume I hapet me ata qe donte.
Ai permendete me mua shpesh pusin Paper-1, cpuar nga viteve ’60 te shekullit kaluar. Pasi kaloi nje prerje flishore, ra ne kripera, tregonte Dhimiteri… E kam projektuar vete, vazhdonte, sepse diapiret e kriperave jane vend burime te fuqishme nafte…
Për këtë gjeolog princ, nuk ra as një këmbanë. S’hapi krakët të fluturojë as një zog.
Më saktë atë nga kjo botë nuk e çregjitroi pleqëria, por qeveritë shqipatre, ato që i thanë “thefsh qafën”. Se vetem atij, te gjitheve.
Pra, gjeologu Dhimiter Gjenerali u largua nga kjo botë si një Magjellan, ca ditë në Greqi, ca ditë ne Kanada, ca ditë në Amerikë, ca ditë me pesë lekë, aq sa I jepnin fëmijtë.
Rekonjucion në Arizona, tek fëmijtë. Qante për vend lindjen. E ka pohuar në një intervistë që kemi bërë bashkë. Kemi bërë tetë intervista, po kolegët e mi, petrolcinizmi shqiptarë, nuk ka lexuar as një. Se jane cinike dhe ambicioze. Ky eshte Squfuri nafte Shqiptare, jo ai me formule kimike S.
Shokët i kërkonte sado që edhe I kritikonte.
Ai që fliste vetëm për naftën dhe gjeologjinë shqiptare. Kapedani naftës.
Ai ishte enthusiast per shpimin e pusit Paper-4, kjo ngritja sipas tij duket qe ne siperfaqe… Dhe merrte lapesin e perkedhelte si te bente nje skice per konkurs. Ne Dumre dhe ketu per rreth duhet te behen shpime, me thoshte, dhe vazhdonte, ja pusi Dumre-22 ka dhene shume shenja gazi dhe nafe, po cdo gje po qendron ne vend…
Per Pekisht-51, me I thelli ne Pekishtit, kur ishim per analize ne drejtorine e Institutit, Dhimiteri beri fjale sepse nuk ishte testuar mire, se ne solucion kishin future edhe gasoil…
Kur nxehej Dhimiteri rete te leshonin shi.
Jeta e dhimiterit eshte nje film TV me shume seri, se, hyri me lufte, doli me lufte.
Jemi larg Dumrese, dhe sic e shkoni, SHELL-I po le leshte ne Shpirag.
Sa te cmenduar qe jemi ne shqiptaret!
I veçantë dhe personal deri në qiell. Jo satelit, por trup qiellor.
Prandaj këto ditë nga kodra e Lukovës u shkëput një gur I madh, gur gëlqeror, nga ata qe mbajne ere nafte.
Dhe ra në ujrat e Jonit, aty ku rriten limonat, ullinjtë.
Komunikoja rregullisht. Kam shumë grafikë dhe shkrime. Grafikët të stamposur. Diskutonim për Galushin, Peqinin, Pekishtin… Se kapja dot, se ai ishte I pa kapshëm, kur shpjegonte ishte digë hidroçentrali.
Miq me të tërë dhe armik me të gjithë.
Ishim bashkë autorë në puset Paper-4, Pekisht-51, Rovë…
Ai Iku nga kjo botë pa e testuar Galushin për të cilin I rrihte zemëra. Më e madhe se Marinëza thoshte.
Po kujt ti thuash, Stavri Dhimës patronazhistit të Ramës!?
Dhimirëri u tretë në Amerikë, u bë një kokërrë orizi, një perlë që nuk u kspozua kurrë
Fjalët e tij ishin si goditje gongu, nga ata të gjykatësave.
Në fund të bisedave tona të gjata, e ndiente lodhjen e vetë, prandaj më thoshte, të lodha, jo I thosha unë, pastaj pushonte ca sekonda dhe qeshe sa shkriheshin akujtë e ….Artikut.
Dhimitëri naftën e kishte nëpër xhepa, në çantë, në dorë, në dhomë, në buzë.
Ke nuk ka ndihmar Dhimiteri, jo vetem me keshilla.
Ky pedant, nuk hante as nje grame me teper, ai dinte te gatuante me merak.
Ne RESUMEN e tij, ai shkruan se “Nafta shqiptare e zbuluar deri tani, nuk është as parathënia e naftës që kemi nën tokë…” Dhe përmendëte me radhë dhjetëra objekte perspektivë…
Ai I shante të gjithë, por të gjithëvë u çonte lule…
As një mbledhje teknike dhe shkencore, nuk mbyllej pa fjalët e tij.
I egër, I sertë, por edhe tolerantë, ai të hakrrohej por me vonë të përqafonte.
Ai fliste me respekt për specialistët rus, ai adhuronte specialitin Ramadan Perhati.
Të dy sistemet lozën ping-pong me të, po ky I fundit u sollë edhe më keq, e çojë në fund të botës.
Qellonte qe ai ishte perballe me sekretaret partije, apo direkt me te medhenjte, ata do qendronin dhe do ti jepnin doren, Adil Carcani u more mjafe kohe vete me problemin e Dhimiterit.
Dhimiteri kish neveri per istruktoret e partise, ata te naftes. Si Papa e ndonje tjeter qe tani vete vizatohen ne ndonje gazete.
Dikur, i thashë se do të botoj një libër për naftën, dhe ai me njëherë më nisi 2.000 dollarë. Kursimet nga ato të funeralit
Qeveria, Albpetroli, AKBN, janë digastere fashiste, saga te K/Ministrit.
Pra, gjeologun Dhimitër Gjenalin e shojë kjo demokraci shqiptare, kjo zgjebe e importuar, siç importohet një kurvë.
Së fundi e mbyllë në një hotel pleqsh në Tiranë, e izoluan.?
Ai e donte Shqiperinë dhe qante për tëuar librin, “Kalvari I një naftëtari” të gjeologut, P.Xhaçka, ma k
Ishte kritik pa kufi. Dikur I dhashë për të lex theu pasi e kishte lexuar me lapës në dorë. Ҫdo faqe kornizë me shënime.
Për 35 vite asnjë nuk u kujtua për princin e naftës Shqiptare, ta pyeste rronë apo nuk rronë, gjë që më kujtonte këngën e dhëmbshëmë, “Vajzë e valëve”.
Pra asnjë nuk u kujtua ti rriste nje cen pensionin, autorit në qindra raporte gjeologjike shqiptare. Gjon Buzuku I naftës shqiptare.
Dhimitëri kishte një bagazh shumë të madh dhe zgjuarsi profesionale të veçantë, nga këtu u nxitë edhe Akademija e Shkencave të Croacisë, që e pranojë anëtar të sajë që në vitet 1971.
I zgjuar dhe I vështirë për tu kuptuar, prandaj disa kolegë nuk e donin.
Dhimitër Gjenerali ishte gjeolog me intuit të thellë, trim dhe guzimtarë. E kishin frkë prandaj e hidhënin sa ndej-këndej.
Sa do I vogël, ai binte në sy si një xixëllojë.
Bënte shumë vrejtje në reçencat që I jepnin, kësisojë disa nuk e donin.
Ai iku nga kjo botë me brengen e thellë, se, naftën që zbuluam na I vodhen të tjerët.
U kodua si Kodi I Leonardo Davinçit.
Mëkat i madh u ngelet qeritatrëve tanë që nuk morën asgjë nga TESTAMENTI I GJENERALIT TË NAFTËS SHQIPTARE.
Shqiperia e vërtetë, është në TESTAMENTIN E GJENERALT TË NAFTËS SHQIPTARE
Miq, Ja si zvogëlohet Shqipëria.
PS.
Dy miq te mi dhe te te ndjerit Dhemiter Gjenerali, me shkruajne keshtu:
Miku im Ahmet
Nje shkrim fantastic, me ka ardhur shume keq per Gjeneralin qe smori asnje merite, madje as si ushtar. Po e nxjerre ne fb tim Nuk e di se cfare duhet te bejme.
sazan guri
I dashur Ahmet!
Arrite ta skalitesh madheshtine e zgjuarsis te gjeneralit. Ishte i vogel ne trup, por madheshtor ne prodhimin mendor njerezor. nuk ishte i bukur, por trim, nuk i perkulesh mashtrimeve, por i gozhdonte ato me thumbat e kepucarit, jo vetem ne shoqeri….nuk perdorte jorganin per te mbuluar vjedhjet e politikaneve drejues te cdo qeverie, por i denonte dhe i kryqezonte ata si kryqezuan krishtin. Ai vdiq, por nuk la mbrapa turpin, vecse punen e tij ne zbulimin e v.b. te naftes dhe bukurine e fjales thumbuese per armiqte e naftes shqiptare.
I perjeteshem kujtimi i tij.
Me respekt
prof.dr.Hazbi M.shehu New York
______________
GJENERAL, NA VODHËN NAFTËN!…
