Prishtinë, 29 qershor 2020: Ka disa vite qeÃË i jam larguar aktivitetit politik. TheÃËneÃË teÃË drejteÃËn po ndihem meÃË shumeÃË optimist, i pa stresuar dhe, pa armiq e pa konflikte. Ndoshta keÃËto janeÃË edhe disa arsye pse sot jam pjestar i shoqeÃËrisë civile, dhe kjo e fundit po meÃË beÃËn teÃË ndihem edhe meÃË mireÃË. Por, nuk mund teÃË them se nuk po i ndjek politikat ditore, edhe neÃËse nuk do, nuk mundesh.
DiteÃËve teÃË fundit kam analizuar thelleÃËsisht zhvillimet e fundit politike jo pse bëj punën e analistit por keÃËto “analiza” i kam shikuar e shtjelluar neÃË aspektin psikologjik të vet profesionit tim, pasi edhe po peÃËrfundoj studimet pasdiplomike neÃË degeÃËt e PsikologjiseÃË.
Edhe pse si përson shquhem si shumë kritik, në realitet më shumë jam autokritik, gjithmonë duke shtruar pyetjet se:
– JO çfarë ka bërë shteti për mua (!) por unë çfarë kam bërë për shtetin? Bile më neverisin individët që presin të punësohen me kartela partish e që tërë ditën sorollatën kafe e n’kafe e servilohen nga kryetarët e tyre; madje disa që kryejnë shërbimet si sekserë të tyre. Por jo më!
Psikologu Xhafer Haliti
Duket se karantinimi; tollovia ose shkarkimi i qeverisë në kohë pandemie, qeveria re me “njerëz të vjetër” jo vetëm që po i japin një frymë të re “liderëve të rinjë” por edhe vetëdisim qytetarëve të Republikës së Kosovës. Duket se po normalizohen gjërat, madje edhe meritokracia po e ze vendin e saj, kërkesat për punësim po rriten dita ditës, profesionalizmi po kërkohet gjithandej, qytetarët po vetëdisohen. Më nuk po mashtrohemi, madje edhe jemi bërë më bashkëpunëtor e të afërt me njëri-tjetrin, ka ndikuar edhe vetëizolimi në ngjalljen e kreativitetit, është larguar dembelia dhe po shohim më pastër e më mirë.
Më nuk po ndërrohen “çarçafët e bordellos” e as “vajzat e saj” por po mbyllen shtëpitë publike, dhe po hapen tempullat e dijes. Shpresoj që ky “vetingu i ri” që po funksionalizohet në shoqërinë tonë, të fuqizohet njëhere e mirë, ku gotës me gjysmë uji të mbushur t’i themi: është gjysmë e mbushur e jo gjysmë e zbrazur, e ku një pikë e zezë në fletën e bardhë të mos jetë fokusi ynë.
– Autori është Psikolog