Prishtinë, 11. 04. 2013 – Bisedimet midis Serbisë dhe Kosovës në “ndërmjetësimin” e BE-së me “lehtësuesen” Ketrin Eshton duket se teknikisht kanë hyrë në një rrugë njëkahëshe apo sipas disave janë ndalur në stacionin e fundit të rrugëtimit të paraparë me nënshkrimin e një marrëveshje “historike” për normalizim midis palëve, deri dje në një armiqësi lufte e tash në armiqësi të paqes. Natyrisht, nëse thoni të vërtetën se këto bisedime kanë qenë të imponuara dhe jo shprehje e vullnetit apo nevojë e domosdoshme për të gjitha palët, nuk do të ngriheni në shkallaren e njerëzve të mençur apo se do ta rrisni koeficientin e inteligjencës! Në jetën reale këto bisedime kanë qenë imponim, në diplomacinë politike përkthehet si ndërmjetësim me lehtësues! Pastaj, se sa ka qenë i lehtë “lehtësimi” këtyre bisedimeve nga baronesha Eshton më së miri mund të tregojnë “në një kohë të përshtatshme” vet Thaçi dhe Daçiqi! Pastaj, do të shihni se nëpër çfarë vuajtjesh kanë kaluar këta dy kryeministra të cilët njihen se kanë muskuj të fortë politik! Së paku ndaj qytetarëve të tyre. Duket se vuajtjet e Tantalit kanë qenë relaksim krahasuar me ato të cilat i kanë përjetuar të dy kryeministrat! Rruga për Bruksel, për Thaçin dhe Daçiqin ka qenë në fakt Rruga për Golgotë nëpër të cilën ka kaluar Krishti para se të gozhdohej. Tash, në finalen e madhe ku të gjithë aktorët dhe akterët po tentojnë titullin e të parit, të fituesit, gjërat vetëm sa janë koklavitur. Shtizat po thyhen pikërisht rreth veriut të Kosovës, pjesë kjo e okupuar nga Serbia (me ndihmën e faktorit ndërkombëtar) që nga qershori i vitit 1999. Rreth pjesës së Kosovës botërisht pati deklarata të forta se nuk do të bisedohet sepse me të drejtë ajo llogaritej si çështje e brendshme e një shteti të pavarur dhe sovran. Keni kujdes; e një shteti të pavarur dhe sovran! A ishte e tillë Kosova?! Në kohën kur Serbia “nënshkroi” kapitullimin duke u tërhequr nga Kosova të cilën e kishte bërë shkrumb dhe hi duke e shndërruar në një varrezë masive dhe duke shpërngulur afërsisht 50% të popullit të saj gjithsesi se nuk ishte. Edhe sot e kemi një pavarësi siç e kemi por sovranitet nuk kemi!
Mos harroni se nuk mbahet mend në historinë e konflikteve të armatosura dhe luftërave që një shtet që ka nënshkruar “kapitulimin“ t’i lejohet të tërhiqet me tërë armatimin e saj, ushtrinë, policinë dhe njësitë paramilitare të cilat edhe gjatë tërheqjes bënin krime si dhe merrnin me vete plaçkën e luftës (gjësendet e plaçkitura ) si dhe të arrestuarit dhe ata që i kishte marrë peng si robër lufte në me krye legjendarin, simbolin e rezistencën paqësore, zotin Halil Matoshi!
Veriu mbeti peng dhe monedhë për pazaret e mëvonshme si dhe u përdor për trysni ndaj politikanëve kosovarë. Veriu u mirëmbajt nga ndërkombëtarët dhe Serbia. U organizuan zgjedhjet e Serbisë këtu me ndihmën e ndërkombëtarëve pas së cilave u instaluan struktura ilegale kriminale. Puro serbe dhe krejtësisht kriminale. U krijua një situatë e re apo një enklavë e pastruar me dhunë. Kosova e ka pasur më së lehti (po të donin ndërkombëtarët!!) të bëhej shtet në qershor të vitit 1999. Gjendja në terren ishte argumenti më i mirë në ndërkohë që Serbia ndodhej në nokdaun dhe nuk do të kundërshtonte shumë. Por nuk kishte vullnet ndërkombëtarë dhe gjithashtu as vendorët të dhënë pas pushtetit pa shtet dhe plaçkës nuk tregonin fare interes. Të gjithëve u leverdiste situata e krijuar. Nga Rambujeja polli Viena e nga Viena polli Brukseli.
Vendorët kishin dy mundësi të arta të ndryshonin situatën në veri pas Marshit të Madh Shqiptar ( jo kinez ) të vitit 2000 është dashur të marshohet në veri pavarësisht viktimave dhe atëherë do të lëviznin gjërat. Edhe pas ngjarjeve të marsit në vitin 2004 ka pasur mundësi të ndryshojnë gjërat. Të dy rastet u shkatërruan nga politika vendore pas së cilës me shpatë mbi kokë u qëndronin ndërkombëtarët ndikues. Intervenimi policor i 25 korrikut ishte bërë me lejen e ndërkombëtarëve dhe ishte simulim por edhe stimulim për bisedimet “tekniko”- politike me Serbinë. Me këtë u dëshmua se ndërkombëtarët nuk e kanë zgjidhur asnjë krizë botërore por vetëm e kanë menaxhuar krizën në përputhje me interesat e çastit por edhe strategjike duke i aktivizuar këto kriza çdo herë kur kanë pasur nevojë. Këto bisedime, sipas një rregulli të pashkruar i fillojnë qyqarët, servilët ndërkaq vendimmarrës janë politikanët me muskuj të fortë kombëtar dhe politik. Dihet mirëfilli se bisedimet paraprakisht nënkuptojnë kompromis, ndryshe nuk do të kishte fare bisedime nëse njëra palë është aq e fuqishme sa të jetë në gjendje të imponojë qëndrim dhe vendim! Mirëpo, kryesisht atyre që janë përcaktuar të jenë si kurban vendimmarrës u lejohet të përdorin një retorikë atomike për përdorim të brendshëm. Me rastet e lëshuara Kosova nuk ka pasur rrugëdalje tjetër përveç bisedimeve ndonëse kemi qenë të sigurt se : “thika do të na gërryejë edhe kockat” që janë përcaktuese për marrjen e vendimeve të vështira dhe të dhimbshme. Midis asaj se a është më mirë të na thyhen kockat apo të na gërryhen gjithsesi se do të përcaktohesha për këtë të dytën.
Në këto bisedime figura më tragjike është dhe do të jetë Hashim Thaçi, kryeministër i Kosovës. Jo Ivica Dacic. Serbia nuk ka çka të humbë në Kosovë sepse Kosova kurrë nuk ka qenë e saj! Serbia ka fituar me vetë faktin se çështjen e Veriut e ka bërë objekt tregtie ndërkaq ne nuk arritëm që Luginën e Preshevës ta bënim të tillë ! Ndërkombëtarët vendimmarrës nuk e pranonin këtë duke i bërë lëshime jonormale Serbisë! Nëse nga 100 euro që nuk janë tuajat e fitoni 1 cent të vetëm, ju do të jeni fitues! Kështu do të ndahet edhe Serbia e cila nuk do të humb asgjë! Serbia do të fitojë diçka në Kosovë. Serbia ka fituar shumë në Kosovë. Ka fituar mundësinë të jetë përcaktuese për shkallën se sa do të jetë dhe a do të jetë funksional shteti i Kosovës! Me marrëveshjen për normalizim do të legalizojë mekanizmat bllokues në të gjitha institucionet e Kosovës. Në atë lokal dhe qendror! Këto janë vendimet e dhimbshme dhe të vështira që duhet t’i marrë Hashim Thaçi. Për të cilat ka folur më parë dhe baronesha Ashton dhe të tjerët që i kanë frerët në duar! Serbia po përpiqet ta fitojë Europën duke e ruajtur Kosovën! Po luan me hile! Për të rritur pazarin për Kosovën ajo kohëve të fundit i ka shpallur luftë korrupsionit duke burgosur çdo ditë të dyshuar për korrupsion. Këtë po e bën aktualisht njeriu më i fortë në Serbi, zëvendësi i Daçicit Aleksandër Vuçiq. Ai me luftimin e korrupsionit në fakt po i lufton kundërshtarët politik , po e përmbush një detyrim ndaj BE-së dhe po e ngrit çmimin për Kosovën! Hashim Thaçi do të nënshkruaj marrëveshjen (nëse ajo del në letër). Aty do të jetë edhe nënshkrimi i Isës, Ramushit, Atifetes, Sllobodanit, Albinit, i imi,. i yti, i të gjithë neve. Sepse, të gjithë jemi kontribuues për këtë gjendje! Disa se kanë vepruar gabimisht, të tjerët se nuk e kanë penguar këtë veprim! Nuk mjafton të kundërshtosh çdo gjë e mos të ofrosh zgjidhje të realizueshme! Prandaj këtu nuk ka tradhëtarë. As nuk është Thaçi kryetradhëtari e as Albini kryepatrioti.Të gjithë po piqemi në të njëjtën furrë!
Thash më lartë se ndërkombëtarët nuk i zgjidhin krizat por i mirëmbajnë ato duke i konservuar për të mos kundërmuar shumë! Kështu do të jetë edhe më këtë marrëveshje. Problemet apo mosmarrëveshjet e mëdha do të shfaqen kur ajo duhet të zbatohet. Dhe ajo do të jetë shumë vështirë e zbatueshme !
Nënshkruesit e marrëveshjes e kanë të vështirë të sigurojnë jetë të gjatë politike. Ata do të shndërrohen në pëllumba të argjilit mbi të cilët do të qëllojnë patriotët , nacionalistet, racistët , gazetarët, dualistët, hajdutët, cubat, përfituesit e luftës dhe ata të paqes, hartuesit e pallavrave, hetuesit e ndryshëm, prokurorët dhe gjuetaret e balonave! Prandaj e kanë shumë te vështirë të mbijetojnë! Hashim Thaçi definitivisht e ka më së vështiri. Mos qofsha në lëkurën e tij. Qoftë edhe të Gjarprit. Do të vjen në gjendje që do ta pështyjnë , shajnë, fyejnë,aleatet e deridjeshëm do t’i bëhen kundërshtarë, frekuentuesit e grazhdit të tij do të shndërrohen në kafshues të dorës që i ka ushqyer, puthadorët që e mbajnë te mëshehur litarin do t’i vënë lakun në fyt,miqtë ndërkombëtarë nuk do ta kuptojnë më gjuhën e tij, disa ish “miq” të tij do të shndërrohen në armiq të tij etj. Por Thaçi nuk ka hapësirë për manovrim. Kështu do të vepronin edhe politikanët e tjerë në Kosovë! Në mos edhe ma keq. Tash jam kritikues i Hashim Thaçit ndërsa më vonë, kur të kalojë nëpër procedurat që i përmenda më lart do të bëhem mbrojtës i tij! Sepse, të gjithë, jemi të gabueshëm. Gabimi është njerëzor! Sidomos kur bëhen me shpatë mbi kokë! Të gjithë jemi kalimtarë në këtë botë, ndërsa Kosova, besoj, si pjesë e Shqipërisë është e përjetshme! Dhe veprat!
